Miae güzel bir düş gördü. Güzel bir anıya benzer... Herkesin hayatta olduğu, mutlu oldukları sıcak bir bahar günüydü. Ruth yaşıyordu. Yıldızlarla dolu bir gökyüzü gibi yaşıyordu. Gülümsedi. Füruz'un elleri ellerindeydi. Algos, Azel, Darlene, Luna, İsra, Sese, Lorns, Dave, Lunaby, Medus, Potrus... Herkes, herkes yaşıyordu. Uzakta bir yerlerden kahkahalar taşıyordu. Miae, kahkahaların onlara ait olduğunu biliyordu. Kimlerin güldüğünü görmüyordu ama... Bin kez, her birinin gülüşünü duymuştu. Bin kez, onların kahkahalarını yakalamıştı. Bin kez, onlar için gökyüzüne turnalar salmıştı. Miae güzel bir düş gördü. Herkesin mutlu olduğu... Bir arada olduğu... Güldüğü... Sıcacık bir gündüz düşüydü. Kızıl Kraliçe Serisi - 2. Kitap

"Hiçbir yenilgi böylesine görkemli, hiçbir zafer böylesine acınası olmamıştır!"

Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu. Onu tanıyordu. "Füruz," diye mırıldandı. "Füruz, Ruru." Dudakları titredi. Bedeninde kalan gözleriyle gördü adamı. Aşık olduğu yüzüne özlemle baktı. Kalbi büyüdü. Kalbi öyle büyüdü ki boynundaki safir taşa sığamaz oldu. "Füruz geldi." Kızıl Kraliçe Serisi - 3. Kitap

"Bu kitabı düşlerin tek gerçeklik olduğuna inanan insanlara adıyorum" - Edgar Allan Poe Kısa hikayelerimi paylaştığım kitabım...

"Sana hep ağlamamanı söylüyordum ya, hepsini unut gitsin. Neyi fark ettim biliyor musun Ugo? Bu bizi biz yapan şey galiba. O böcekler değil, yaratıklar değil, cadılar değil!! SADECE İNSANLAR AĞLIYOR!" IRON BONDS macerası ikinci kitabı -SİS- ile kaldığı yerden devam ediyor. Ugo'nun acı geçmişi, KOR'un ardında yatan sırlar ve yeni gizemler sizlerle olacak. Dostlarımızın gerçekle yüzleşmelerine ve başka diyarlara olan yolculuklarına tanıklık edin. kapak tasarımı: limaei TAMAMLANDI ^^ 21.03.2020

"Ben delirmedim sadece yaşanılanları kimseye inandıramıyorum." | Seri 3 kitaptan oluşmaktadır. Serinin ilk iki kitabı yayımdadır ve tamamlanmıştır. Serinin ikinci kitabıdır. |

14 yaşındaydım ve karanlığa hapsolmuştum. Karanlıklar hapisanesinin, hiç beklemediği anda içeri tıkılmış mahkumu ben. Tek kurtuluş yolum Ege Uras. Ege Uras, 17 yaşında, olgun, her genç kızın hayalindeki yakışıklı genç adamdı. Mükemmel bir ailesi, hayatı, geleceği vardı. Her şeyi vardı ama bir şey eksikti. Bir baş belası eksikti. Mükemmel geleceğini, hayatını mahvedecek bir baş belası. Her şey mükemmeldi ta ki beni karanlıklar hapishanemden çekip kendi hapishanesine tıkana kadar. Şimdi Ege Uras, öfkeli, hiçbir genç kızın hayalini kurmadığı ve istemeyeceği kadar nefret dolu bir genç adam. Hayatı, ben ve geleceği mükemmel değil. Mükemmel diyarına düşmüş bir baş belası her şeyi mahvetti. İkimizde onun hapishanesinin mahkumlarıyız. Benim suçum onun hayatını mahvetmek. Onun eksik olan baş belası olmak. Onun suçu.. Onun suçunu bilmiyorum ama onun cezası benim. Ona verilen en kötü ceza benim. Ben Nihan Uras, Ege Uras'ın her seferinde daha fazla nefret ettiği eşiyim. Onu seviyorum. İşte benim cezamda bu. Ben seviyorum, o nefret ediyor. Bizim cezamız hayatlarımızın aklımın ermediği bir şekilde kesişmesi ve birbirimizi bulmamız. Belki de onun beni bulması. Benim cezam o, onun cezası ben. Biz birbirimizin cezasıyız. Ne zaman ona yaklaşsam o benim canımı yakar, umursamam. Onun canı yanıyor mu bilmiyorum. Eminim canı yanmıyordur. Yani en azından umarım. Neden yansın ki? Benden nefret ediyor neden yansın? Cevap oldukça kesin canının falan yandığı yok. Canım ne kadar yanarsa yansın asla umursamayacağım ve pes etmeyeceğim. Ben bu suç yüzünden müebbet yemişim. Bir ömür boyu cezamı çekecekken ondan vazgeçmeyeceğim. Ne yaparsa yapsın onu sevmekten vazgeçmeyeceğim.

Düşe Kalka büyür insan. Kimi kanar kimi yanar. Çoğunu annesi sarar. Bazılarının ise yaradır annesi ta derinlerine. Benim annem bana el, bana yabancı. Benim annem kalbimdeki en büyük sancı. Kimsesizliği siz bana sorun. Ya da sormayın. Kelimelerle aram hiç iyi olmadı. Tıpkı duygularla olmadığı gibi. Neden mi böyle melankolik sözlerim. Neden mi böylesine acı dolu yüreğim. Kanadığımı kimse görmediğinden. Sizde sanın beni kalpsiz. Sayın duygusuz. Bırakın beni kendi halime. Elleşmeyin acılarıma onlarsız nasıl yaşanır bilmiyorum ben artık.

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.