Kapak yapımı: soranoldumubeni Yağmur bir ailenin tek kızıdır. Babası dünyaca ünlü bir teknik direktör olan Yağmur, çocukluğunda futbolla baya ilgilenmiştir. Ama büyüyünce bir teknik direktör olacağını bilmiyordur. Yağmurun babası, kendi işini ve ününü devam etmesi için bir erkek evlat istemesine rağmen, bir daha çocukları olmaz ama bunu kızına yansıtmaz. Yağmur 18 yaşına geldiğinde, yani üniversite seçimi yaparken babası kalp krizi geçirir ve ölür. Babasının gözleri açık gitmesi sonucu, babasını gururlandırmak için yurt dışına teknik direktör olmak için okumaya gider ve 10 sene sonra geri döner ve en berbat takıma, teknik direktör olup o takımı bir numaraya yükseltmek için çalışır. Bu arada futbolcular, yeni gelen teknik direktörün kız olması ile sinirleri bozulmuştur ve onun kaçırmak için her şeyi yaparlar.

Herkesin bir derdi vardı bu Dünya da. Kimisinin karnı açtı , kimisinin pırlantası küçük. Kimisi yeni bir araba isterdi. Kimisi , çocuğuna bisiklet alacak parayı. Daha niceleri vardı Dünyada. Bazı insanlar çöpten çıkarırdı ekmeğini , bazıları bayat diye çöpe atardı. Kimisi , yanından geçen dilenciyi görmez , başka biri acıyan gözlerle bakardı. Ama hep bakarlardı. Belki vicdana gelir, birkaç kuruş atarlardı önlerine. Öyle ya ! O zaman vicdanları rahat ederdi. Onlar yardımını etmişlerdi. Tuana 'da onlardan sadece biriydi. Öylesine yanından geçilip giden , dilencilerden sadece biri. Sokak çocuğu derlerdi onun gibilerine. Oysa kimsenin aklına gelmezdi , sokaklar çocuk doğurmazdı ki . Işıl ışıl kafelerin önünden geçerken beresini daha fazla aşağı çekti Tuana. Kimsenin onu görmediğini bilse de bazen utanırdı üstündekilerden. Hele yanından geçip giden kızların kıyafetlerini gördükçe daha fazla nefret ederdi yaşadığı sokaklardan. On sekiz yaşında bir genç kız gibi değil de , bir erkek çocuğuna benzerdi çoğu zaman. Bu da işine yarardı çoğu gece sokaklarda. Üzerinde erkek montu , başında saçlarını kapatan beresi , kirli elleri , isten görünmeyen yüzüyle . Bilmediği ışıltılı dünyanın yanından geçip gitti. Geceye geçireceği sığınağına geldiğinde , kocaman bir küfür etti ağzına yakışmayan. Sokaklarda bunu da öğrenmişti genç kız.

Hikayemiz güzeller güzeli Asiye ve Murat'ın aşkıyla başlasa da, Asiye'nin en az onun kadar güzel ve şeker kardeşi Asya ve Murat'ın yakışıklılar yakışıklısı kardeşi Mehmet'in zor aşkıyla devam etti. Okuyup destekleyen herkese teşekkürler. :) Murat & Asiye ''Geçmişin üzerine sünger çekemem, yaşadıklarımı unutamam ayrıca ben Karadeniz kızıyım ağzımdan laf bir kere çıkar.'' ''Sen ne kadar Karadeniz kızıysan ben de o kadar Karadeniz uşağıyım. Sen ne kadar inatsan ben iki katı inadım. O geçmişin üzerine süngeri bal gibi çekeceksin, yaşadıklarını da unutturacağım. Tükürdüğünü yalayacaksın.'' Öfkeme hakim olamayıp hiçte pişman olmayacağım o hareketi yaptım. O kendini beğenmiş yüz bu tokadı hak ediyordu. Mehmet & Asya Murat eniştem daha da gülmeye başladı. "Mehmet benim kardeşim. Amerika'dan yeni döndü de ben de yanımda getirdim bi işe yarasın diye." Anlamalıydım zaten aynı mavi gözlere o da sahipti. Uyuzluğum yine üzerimdeydi. Şoku atlatıp konuştum. Ciddi ciddi. "Senin için zor oluyor mu Mehmet?" O da aynı ciddiyetle cevap verdi. "Ne?" "Ailede ki tüm kötü genlerin toplandığı kişi olmak. Hani anlarsın ya abin ince ruhlu romantik ama sen tam bi öküzsün falan." Göz kırparak arkamı döndüm. Kasaya yürümeye başladım. Arkamdan eniştemin gülmeleri ve Mehmet'in homurdalanmaları eşliğinde..

Sessizlik,yalnizlik sanki ruhunu esir almış gibiydi. Neydi bu hissettikleri? Gözleri güzel adamın arkasından, uzun uzun baktı bir anlam çıkaramadı. Kalbine koydu elini hızlı bir şekilde atan kalbine kızdı. Olmaz dedi kendi kendine olamaz imkansız kimseyi sevemezsin. Uzun yıllar boyunca kendine başka birisini sevmemis bir kız şimdi neydi bu asama hissettiği bu güzel duygular. ♡♡♡♡♡♡♡♡ Son kez dönüp baktı kıza rüzgarda sağa sola dağılan saçlarına, gözlerine Ne kadar güzel gülüyordu öyle. Bir kez daha şükretti Allah'a onu karşına çıkarttığı için. Kimseyi almadığı bu kalbi onu almıştı. Peki ne olacaktı sonları mutlu mu bitecekti mutsuz mu. Veya onların sonlari olacak mıydı?? ______________________________

Nur, çocukluğuna uzanan sisli bir yolda yürüdü uzun saatler. En büyük acıları yaşadığını düşündüğü her günü bir bir izledi şuan ki gözünden. En güzel zamanlarının, en masum hallerinin o zamanlar olduğunu düşündü çocukluk halini izlerken. Oyun oynuyordu arka avluda. Yanında kızlar da vardı ama sanki o başka bir şeylerle ilgileniyor gibiydi. Gözleri elinde tuttuğu bir şeyden ayrılmıyordu neredeyse. Sonra kaldırdı gözlerini ve ürpermesine neden olan bakışlarını ona çevirdi. Sadece bakışlarını çevirmemişti üstelik yaklaşıyordu ona. Hiç beklemediği bir anda kendisiyle yüz yüze gelmek içine dokundu Nur'un. Hayatın omuzlarına yüklediği tüm acıları oracıkta bırakıp onunla bir bütün olmak istedi tüm kalbiyle. Yeniden çocuk olmak ve bu sefer hiç büyümemek istedi. "Neden ağlıyorsun?" dedi Küçük Nur. O an fark etti yanağından süzülen yaşları. Önünde çömeldi ve uzanıp yanağını okşadı. "Yaralarım çok derin, kaldıramıyorum.". Küçük Nur yüzüne uzandı ve o an elindeki şeyi fark etti. Mendili... Yaşlarını sildi usulca. Ardından mendili uzattı ona. "Bu senin ve ona tutunursan acı kalmayacak.". Sonra uzaklaştı yanından. Nur elindeki mendile bakakaldı. "O buralara gelmemin nedeni, her şey onunla başladı. Ona tutunursam nasıl acım dinecek?". Küçük Nur arkasına döndü tekrar ve kocaman bir gülümseme belirdi dudaklarında. "Onu sana getirene sarıl. Şans ver ona. Acının kaynağını kurut ama kaçarak değil, elini uzat göreceksin." *** "Şuan sana o geceyi hatırlatıyor bu mendil biliyorum. Ama benim için senden kalan en değerli şeylerden biriydi bunca zamandır. Şimdi tekrar sana döndü. Aynı yıllar önce olduğu gibi. Bende misafirliğini tamamladı ve senin oldu tekrar. Bu gün değil belki ama bir gün hatırlattığı şeyin yine ilk tanıştığımız gün olması için elimden geleni yapmaya razıyım ben. Sadece bir şans ver yet

Yıllar neyi ne zaman getireceğini gerçekten kimse bilmiyordu, Asaf Ateş Hanzade en küçük kız kardeşlerinin evliliğine dahi onay vermezken şimdi ağasının tek sözüyle kendini evlenirken bulmuştu. Kardeşi için kız istemeye giden Filiz Yıldırım kendini kendi sözünde bulmuştu. İtiraz etmek istesede kıyamamıştı kardeşine ve onun büyüleyici aşkına kendine kıymıştı. O artık sürgün'dü hemde Ateş'ine. İki imkansız aşkın ta kendileriydi Dilan Hanzade ve Serhat Yıldırım onlar, imkansız olsada sevdiler. Birbirlerine böyle güzel sevmeyi öğrettiler. Şimdi onların aşkı için kader tekerrür etti. Ateş'e sürgün edildi genç kadın. Düşmüşlerdi en imkansız aşkın sevdasına bilmiyorlardı kı dönüşü olmayan yolun sonu vuslata ereceğini. Ateş bilmiyordu evlenmek zorunda olduğu kızıl kadın kalbini bu kadar ateşe vereceğine. Filiz sürgünlerini toprağı değil bu defa alevler içinde olan bir kalbe vereceğine. Filiz öğretmenin kalbine bir kere olsun aşk girmemişken şimdi kalbi yaralı bir erkeğin nefretiyle yüzleşecek. Nefret ne kadar can acıtabilir ki, içinde bu denli aşkı alevlendirirken. Ateş'e Sürgün'dü bu aşk.. ateşe sevdalı olanlar bilebilir ya da toprağa sürgün veren bir Filiz. Not: Ateş'e Sürgün adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!

Düzenlenmiş bir oyun. Kurulan planlar. Kurtarılması gereken bir aile. Ödenmesi gereken bir bedel. Yolunda gitmeyen şeyler. Yıkılan kurallar. Ve,en önemlisi...Hissedilmemesi gereken duygular.