16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Birbirine taban tabana iki zıt yürek. Biri aşkı dokunuştan ibaret sanıyor, diğeri dokunmadan aşkı yaşıyor. Bir arada olmaları imkansız çünkü; BİRİ DOĞARKEN DİĞERİ BATIYOR.

Bir sabah mide bulantıları ile uyanıyorsunuz, halsizliğiniz artıyor, hastalandığınızı düşünerek hastaneye gidiyorsunuz ve yapılan tahlillerden hamile olduğunuzu öğreniyorsunuz! Sistemi normal çalışan bir kadın için buraya kadar her şey normal... Peki, normal olmayan işte tam da buysa? O bir kadın değilse! Ömrü boyunca eline erkek eli değmemiş, hiç erkek arkadaşı olmamış, köyünün toplumsal normlarından sıyrılıp okuma umuduyla yola çıkmış ve mesleğini eline almak için tüm dünyevi duyguları hayatından çıkarmış bekâr bir genç kız için, bu gerçek normal değildi... Tutku, isminin aksine toplumsal yargıların arasına sıkıştığı için, adının bir erkekle anılmamasına dikkat ederken, bakire halde nasıl hamile kaldığını kimseye açıklayamayacağının farkına varınca, cesur bir karar alıyor ve bebeğinin babasını araştırmak için kimsenin cesaret edemeyeceği sırtların tozunu havalandırıyor. Bulgular onu öyle bir kapanın içine çekiyor ki, ölüm ensesine dokunuyor. Korkularından kaçmak istediğinde sırların örtüsüne takılınca, kendini bir anda ölüm çemberinin ortasına yuvalanırken buluyor. Üzerine oynanan kirli oyunlardan habersiz olarak gerçeklerle yüzleştiğinde ise, artık hayatının yönetimi onun elinde olmuyor... Hayatı tek bir tahlille alt üst olan Tutku, babasının kim olduğunu bilmediği bir bebeği korumak için sınırlarını zorlarken, peşinde dolaşan ve ona bunu yapan manyaktan kaçabilmek için hiç olmayacak bir kişinin kapısını çalarsa? Bebeğinin yaşaması için, babasının katiline boyun eğecek mi? Hayatı boyunca nefret ettiği tek soyadına muhtaç olduğunda, bebeği ve hayatı üzerindeki kararları sevmediği bir adamın eline bırakabilecek mi? Sırları asla çözülemeyen cinayetler... Babası kim olduğu belli olmayan bir bebek... Nefret ettiği adama muhtaç olan bir kadın... Normal zamanda yüzüne bakmayacağı

Aylin Öz ünlü moda firması Peralto'da yönetici asistanı olarak çalışmaktadır. Niyazi Varol ilerleyen yaşına rağmen hala işinin başındadır. Biricik kızı şirkette başa geçmeyi reddedince şirketi devretmeyi düşünmeye başlamıştır. Peki Aylin bu durumda ne yapacak? Şirketteki değişiklikler onu nasıl etkileyecek? Peki yıllardır boş olan kalbi aşkı mı bulacak? Keyifli okumalar... Sevgiyle kalın... Diğer hikayelerden bağımsızdır...

TANITIM Kaplumbağa gibi dışını sert zırhlarla örmüş... içinde yumuşacık bir kalp bırakmış erkek... Pars! O, bilinen Müjde Aklanoğlu erkelerinin en merhametlisi... 36 Yaşında, kendiyle barışık, vicdanı kuvvetli bir iş adamı... Tek varlığı erişilemeyecek kadar büyük olan serveti değil; Annesi...! *** Sessizliğini sert bir duvar gibi önüne çekmiş... İstiridyenin içinde sakladığı kıymetli bir inci gibi, bilinmezlik ve eşsizlik kuşanmış sessiz prenses... Asmin! Gözleriyle haykırmayı bile unutmuş, itaatkar bir evlat... Ezik değil, sadece sevgisizlikle durgunlaşmış... Susmayı kendine erdem edinmiş gencecik bir kız... Hayatın onlara için hazırladığı sürpriz bir kaza... Ve onun getirisiyle birleşmiş plansız bir evlilik...

ISSIZ ADAM "Kıpraşmayı kes Ada..." "Demesi kolay... Burası çok rahatsız," derken adama hakaret ettiğinden habersiz, huysuzca inleyerek "Kalkamıyorum..." diye hayıflandı. Yekta alnındaki ince teri belirtircesine kaşlarını çatarak derin çizgiler oluşturduğu tenini kırıştırdı. Elleri genç kızın zarif hatlara sahip olan yanlarını buldu ve hafifçe kıpırdattı. Ada uysalca sessiz emre itaat etti ve usulca kalkmak isteyince ayağı uzun etekliğine takılıp sert bir şekilde adamın kucağına gerisin geri oturdu ve tıpkı kendisi gibi Yekta da garip bir şekilde inledi. Ada acısı geçince adamın sesine tepki olarak endişelendi, "İstemeden oldu.. Valla canını mı yaktım.. Bir yerin mi acıdı..." derken adam gözlerini sıkmış, dişlerini gıcırdatarak küfrediyordu. Ada adamın edepsiz küfürlerini duydukça kızarmayı geçti renkten renge girerek, "İstemeden oldu diyorum, ne kızıyorsun..." diye ağlamaklı sesiyle fısıldarken, Yekta kasıklarının üzerinde vahşi bir kedi gibi hırçınca kıpraşıp duran kızı elleriyle kucağına sabitledi ve hırsından kudurarak "Yeter artık, kıpırdanmayı kes yoksa elimden bir kaza çıkacak..." diye tısladı. "Ama bu odun parçası canımı yakıyor..." dediğinde Ada masumca, huysuzca kalçasını kıpırdatarak yerinden doğrulmaya çalıştı ve adam öyle bir sesle nefes aldı ki, kız gerçeği kavradığını belirterek yutkunurken, artık ölse nefes almazdı... Ve bedenindeki güç anladığı gerçekle iradesinden çekilince, aynı sertlikle tekrar aynı yere düştü. Lanet olsun... Üç kere değil bin kere lanet olsun! İşte şimdi hapı yutmuştu!

"Öyle bitirdin ki bendeki seni, dünyayı durdursan, cenneti vat etsen, ömrünü yoluma sersen artık affetmem seni. Ve öyle bir aşık olacaksın ki bana, ne yere koyabileceksin kalbini, ne göğe anlatabileceksin derdini... Yanacaksın Onur, nefes aldığın her saniye diri diri yanacak, söndürecek bir damla su bulamayacaksın. "

Bir UZM. Terapistin kısa ama etkili sözlerini ve düşüncelerini aktardığı harika bir roman olacak. Bu sefer karakter koltuğuna kendimi koydum ve her hafta seçili bir okurumun hikayesini baz aldım. Bakalım Yazar terapist olursa, karakterler romantik komedi mi olur dram mı? Her bölümde BİZDEN bir şeyler okumak istiyorsanız takipte kalın. <3

TANITIM TÜR: Romantik, Komedi Allah'ım, babamdan ve bir nevi kendini Nazi Subayı sanan ağabeyimin yardımcısı olan Nazi Nalan'dan beni kurtardığın için bana bu Şansı verdiğin için, şükürler olsun! " derken, başıma geleceklerden habersiz olan ben: Azra Şanslı; Aslında bugün öğrenecektim ki sadece Yarı Şanslı! Soyadımdan tamamen bağımsızmışım... Neyse- tüm itirazlarıma rağmen babamın iadesi taahhütlü, pullu, damgalı, süslü fiyonklu paketli; biricik prensesi olarak arkadaşının oğlunun şirketine sürünmeye-yerlere paspas çekmeye desek daha iyi- gönderilirken... Eti senin kemiği benim, diyerekten üzerimden kasaplığa soyunan babamı- bundan sonra bolca anacağıma ant içerekten- kapıdan içeri kırılası bacaklarımla adım atmış bulunmaktaydım. Makuz talihime merhaba! Başıma geleceklerin yarısını tahmin etseydim; NASA'yla iş birliğine girer maaşsız işçi olarak uzaya çıkardım, ekmek su istemez onlara destek çıkar çalışırdım ya da BK İklim Araştırma Biriminin Türkiye ayağı olur, yere dikey geçiş yapar; kendimi dünyanın çekirdeğinde imha ederdim. Zaten birazdan gitmek isteyeceğim tek yerde, yerin yarılıp beni bağrına basarak" gel kardeş sen de bendensin" diyerek çekirdeğine kardeşçe sarılmak istememden başka bir şey olamazdı.

Bu hikaye sanılanın aksine, zengin kız fakir olan hikayesi değil. Bu hikaye ilkokul mezunu bir Çöpçü ile üniversite bitirip mesleğini eline alarak kendini kanıtlamış bir kadının imkansız düşünce yapısına takılan hikayesi... Bu hikaye uçurumun dil dışında olmadığını, okumanın egoya değil geleceği yatırım olduğunu anlatan hikayedir... Günümüz felsefesine, psikolojisine, algısına erkek kadın düşüncesinin işleyişine ve biraz kişisel gelişime dayanarak... ikili ilişkilerin evde başka dışarı da bambaşka olmasının... iletişimsizliğin en büyük toplumsal sorun olmasına nelerin kaynak olduğunu göstermek amacıyla yazılacaktır.. Mesafe ne kadar kazandığın ya da ne kadar çok eğitim alıp öğrendiğin değildir... Mesafe kişinin bencil düşüncesinde gizlidir...