"Geçmişin izleri yüzünden sevgiye ve aşka inanmayan bir adamla en büyük hayali gerçek bir aşk yaşamak olan genç bir kızın,sırlarla dolu hikâyesi.'' Melisa, 17 yaşında bir lise öğrencisidir. Zorluğa dair hiçbir şey bilmeyen, bu yaşına dek el bebek gül bebek büyütülen, içinde kötülüğe dair hiçbir şey olmayan Melisa'nın hayatı sürekli ev ve okul arasında geçmektedir. Ta ki beklemediği bir anda, tesadüf eseri karşılaştığı bir adam tarafından hayatı tamamen değişene dek. Kendini en büyük hayalinin gerçek olacağı bir masalın içinde sanan Melisa, yaşadıklarının aslında bir rüya olduğunu çok geç olmadan fark edecektir. Ateş, 23 yaşında sert mizaçlı bir adamdır. Zoru çok iyi bilen, bu yaşına dek bir şeyleri kazanmak için çabalayan, dünya üzerinde sevgi diye bir kavramın olmadığına inanan soğukkanlı biridir. Kendi geçmişini unutmaya çalışıp yaşadığı izleri hafızasından silmeye çalışırken karşısına çıkan geveze bir kız tüm duygularını altüst eder. Birbirine bu denli zıt iki karakter. Onlar Ateş ve Su. Biri yakmak için var. Bir diğeri söndürmek için. Peki bu savaşı hangisi kazanacak? Ya da zoru başarıp, birlikte kazanabilecekler mi? "Sana en başında bana göre olmadığını söylemiştim ufaklık.''

#1/Fantastik Goblinler, kurtadamlar, periler, cadılar, element kullanıcıları ve aklınızı başınızdan alacak birçok şey daha, Armoni Elementleri serisi hafızalarınızdan asla silinmeyecek! Buse Pendaz Element serisinin ilk kitabı olan Armoni Elementleri adlı kitabıyla nefes kesmeye devam ediyor.. *** "Doğa seninle bir uyum içersinde. Ben doğa'nın yarattığı öylesine bir yaratığım ama sen doğanın yarattığı en güzel şeysin. Müzik gibisin. Müziğin beş elementi vardır. Melodi, Armoni, Ritim, Zift ve Tını.. Bunların hepsi bir araya geldiğinde uyum içerisindedir. Senin elementlerin ise ateş, su, toprak ve hava.. Birbirine zıt görünen elementleri zamanla öğrenerek onlara hükemedebilir ve elementlerinin Armoni'sini yakalayabilirsin. Elementlerinin Armonisi'ni yakaladığında doğadaki her şey seninle hayat bulabilir. Eğer bunu başarabilirsen Nemesis'teki en güçlü kişi sen olursun. Zaten öylesin ama elementlerini kullanmayı bilmediğin için zayıf durumdasın. Senin dünyaya gelmenle birlikte kötülükte geldi. Şu an açık hedef gibisin. Bu yüzden seni herkesten ve her şeyden korumalıyım.." Onların hikayesi böyle başlamıştı. Onlarla birlikte bir maceraya hazır mısınız? Oku butonu bir tık uzağınızda.. Hayal dünyama hoşgeldiniz! ©Tüm hakları saklıdır. Yazım tarihi: 01.11.2015/22:27 Bitiş tarihi:-BİTTİ YA! Tarihe bakmayı unutmuşum jsjsa. Bu arada kitap olduk. Ephesus yayınları aracılığı ile, demem o ki; Armoni Elementleri RAFLARDA!

Cevaplasan sıkılmazsın bence #2 tşk

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

Oda çoktan dumanla kaplanmış görüşümü engelliyordu. Ciğerlerime hava çekmek için öksürüp hırlarken bir yandan da odadaki rafların arasında koşar adımlarla ilerleyip Brad'i arıyordum. Sonunda onu duvar boyunca uzanan dolabın dibine tünemiş bir şekilde buldum. Yanına eğilerek onu sarsmaya başladım ama kıpırdamıyordu bile. Canlı olduğunun tek belirtisi nefes alırken inip kalkan omuzlarıydı. "Brad!" Burada biraz daha kalırsam yanına da ben yığılacaktım. Kafamdaki bütün soruları bir kenara ittim, elimi çabuk tutmalıydım. Onu doğrultarak yüzüne vurmaya başladım. Uyanmalıydı. Tanımıyor olsam da onu burada bırakmazdım. Tüm vücudum yanıyor, durmaksızın öksürüyordum. Bilincimi kaybetmeden önce gördüğüm son şey Brad'in bağırarak burada ne aradığımı sormasıydı.

Helen ondan intikam istememişti. Helen asla ölümüne sebep olan kişinin sonunu istememişti. Bu David'in isteğiydi. Travis ve Luthor'un ölümü David'in planıydı. Bu onun hayaliydi. Nasıl Helen son nefesinde çaresizliğe boğulduysa aynısını onlarında yaşamasını istemişti. Ve olmuştu. Ama bunu yaparken karısının tek isteğini unutmuştu. Yalnızca bir istek. Tek nefeste söylemişti. Mükemmel gülümsemesi solmadan hemen önce, sadece Gabriella'yı istemişti. David hıçkırıklar içinde boş şişeyi fırlattı. Cam karşıdaki ağaca çarpıp paramparça olmuştu. "Onu kurtardığımı sandım!" "Bittiğini sandım!" Bağırışlarının ardından kısık sesle, "Özür dilerim." dedi yine. "Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim." "Senin için her şeyi yaparım." Ses tonu iyice düşmüştü. "Onun için de." "Ama bir insanı kendinden nasıl kurtarabilirim bilmiyorum Helen." "Bilmiyorum..."

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.