Kendi karanlığında hapsolmuş Miray ve onun hayatına ışık olacak Yağız'ın aşkları başta umutsuz gözükse de, onların mucizelerle dolu serüvenine katılmaya ne dersiniz? *** Miray, doğuştan görme yetisini kaybetmişti. Onun için hayat sadece bir karanlıktan ibaretti. Kendi karanlığında kaybolmuştu, ta ki birisi ona ışık tutana kadar... *** "Benim için dünya sadece bir karanlıktan ibaret ve ben bu karanlıktan asla kurtulamayacağım Yağız Bey. Siz de boşuna benim için vakit harcamayın." Derin bir nefes aldıktan sonra devam ettim. "Ben çoktan kendimden umudu kestim." dedim ve bana yaklaştığını hissettim. Kulağıma fısıldayarak "Ben seni bu karanlıktan kurtartacağıma söz veriyorum Miray Hanım." dedi.. ***

'Yazdım, yazmasam ağlayacaktım.' demiş yazar. Bu yüzden ben de yazdım. Yazdım, yazdım çünkü yazmasam ağlayacaktım. Ağlamadım da. Yazmaya başladığımdan beri hiç ağlamadım (Ne kadar da acı, bir bilseniz.). Ağlamadım ama: Belki göz yaşlarıyla değildi ağlamam, Belki de söz yaşlarımı hiç kurutamam Oysa kuruttuğum bütün düşlerim, Yitirdiği anlamlardı yaşlarım. Ulu ortaya yazdım. Korkmadım yazdım. Yazdım ve söyledim. Bilakis: Korkularım körüklenirdi, Kaybolması ile düşüncelerimin Çalınması korkutmaz idi Kaybolmasındansa şiirlerimin. Bu yüzden hepsi sizin olsun diyorum. Olsun ama düşüncelere saygınız olsun. Eğer düşünenlerin kıymetini bilmezseniz, ziyanların en büyüğünü yaşarsınız. Çok mu fazla kafiye kullandım ne? Biraz fazla göze battı, dimi? Heh, ne dersiniz? O halde sizi daha fazla sıkmıyım, açıklamamı şu sözler ile bitireyim; Bazen bazı düşünceler okuyucular tarafından hiçbir anlam ifade etmezken, acaba yazanlar ne düşünceler ile onları yazıyor. Okuyucunun onu okuması bir kaç saniye sürerken, yazarın onca düşünceye bir anlam vermesi kim bilir kaç beyin yılı sürüyor. Saygılarla.. Not: İçerisinde hemen hemen her türde şiir bulmanız olası. Elbet biri size hitap eder diye düşünüyorum. Bazı şiirler ergenlik kokabilir. Doğaldır. Kusura bakmayın. Büyük bölümünü lise döneminde yazdım çünkü. Şimdi ise bir hikaye üzerinde çalıştığım için şiir yazmaya fazla zaman ayıramıyorum. Keyifli okumalar dilerim.

İnsan, her ne kadar muazzam bir düşünme kabiliyetine sahip olsa da onun bu gücü Yaratıcı'nın yarattıklarının ötesine geçemez. Yani insan bir şeyi hayal etti ise eğer, o muhakkak bir yerlerde vardır, ya da zamanın herhangi bir diliminde vardı. Aksi halde bu, bizi yaratan kişinin gücünü küçümsemek olmaz mı? İmkansızın varlığını savunmak her şeye kadir olduğuna inandığın o güce küfretmek olmaz mı? O halde bırakın, düşünceleriniz var olsun. İnsanoğlunun varlığının Dünyadan çok öncesine dayandığını düşünün. İnsanların bir mecburiyet yüzünden Dünya'ya yerleştiğini. Buraya yerleşirlerken de artlarında bir tarih bıraktığını. O dünyanın ise ister mitolojide, ister bilim kurguda ve yahut isterse de fantastik hikayelerde sözü edilen hemen hemen bütün yaratıklara, bütün olaylara ev sahipliği yaptığını düşünün. Zaman sonra günümüzde, o tarihin bulunması ile insanlık faili meçhul tarihini öğrenir. Ait oldukları yere gitmek için bir takım çalışmalarda bulunur. Fakat, bu durumdan hoşnutsuz olan insanlar da vardır. Fakirleri, zayıfları ezerek güçlendikleri kurulu düzenlerinin bozulmasını istemeyenler bu çalışmalara engel olur. Her şeye rağmen bir çocuk, saklı tarihte de adı geçen bir çocuk, beraberinde bir görev ile gönderilir. Lakin çocuk dönüşüm sırasında kendine ait bütün geçmişini unutur. Yine de hiçbir şey bu kadar kolay değildir, olamaz da. Çünkü bu gezegende bir de bir kehanet vardır. Herkesin bildiği, herkesin inandığı. Herkesin korktuğu. 'Bu dünya dışından gelecek bir çocuk tüm gezegeni yıkıma sürükleyecek işler yapacak.'

#fantasy #1 09.05.2018 Fantastik #2 20.12.2017 Şimdi, kitabın kapağını kaldırıyorum. "Anne, bunun gerçek olduğuna inanmıyorsun değil mi?" Gülümsüyorum. "Gerçek hayat, bu kitabın bir cümlesini bile yansıtmıyor. Okul, böyle şeylere izin vermiyor." "Gerçekten hikayeyi duymak istemiyor musun?" Üzgünce yüzüme bakıyor. "Derin Soykan. O gerçekse neden dünyaya bir ders vermiyor? Etraf çok tehlikeli." "Belki, çok uzak bir yerde sesini duymuştur. Belki, yarın yatağının üstünde bir ok ve yay bulursun." Bu onu gülümsetiyor. "Belki kurtadamlar bu dolunayda benim için savaşırlar." "Vampirler senin için bir şişe kan bile saklayabilirler." "Avcılar, bir gün benim ismimi de duvarlarına yazacaklar ve..." "Hey, devamında ne olacağını bilmiyorsun." "Peki, sen onun hikayesini nereden biliyorsun?" Oğlumun merakla bakan gözlerine baktım. "Çünkü, Tanrı korkuyla kaplıyken, Derin'in nasıl gülümsediğini, o zaman var olan her canlı hissetti. Kalplerinin en karanlık yerlerinde." "Yani, tüm bunlar gerçek mi? "Neden okuyup sen karar vermiyorsun?" Sayfayı çevirdim ve bir insanı daha bu büyülü gerçekliğe sürükledim. Bitirdiğinde o da anlayacaktı ki, bu hikaye tamamen gerçek. Ve o hala dışarıda. Dünyası için dolunayda koşuyor, savaşıyor ve hükmediyor.

WATTYS 2018 ORİJİNALLER KATEGORİSİ KAZANANI. Okyanusun sonsuz sularında, yüreğinde kutsal bir ateşle var oldu: ölümden. Ölümü yendi, ölümden doğdu ve nihayetinde ölüm oldu. Mühürler açıldı, kilitler kırıldı ve lanet üflendi her ruha. Kıyamet bir masumun çığlıklarıyla gelecekti ve bir zalimin çığlıklarıyla son bulacaktı. Ölüm, ölümü yenmek zorundaydı. Ölüm, ölümsüzlüğü bahşetmek zorundaydı. Ve insan, vazgeçmek zorundaydı en sevdiğinden.