AŞEKA İZ
melisaaavcii
- Membaca 31,017
- Suara 4,371
- Bagian 10
İnkar edemem. Sen benim yıkılmış şehrimin sahil kenarıydın. Sığındığım o anı. Hatırladığımda hissettiğim o emare, gözlerimde dans eden harelerin sahibi... Ama şimdi ayak bileğime vurulan prangalar ve acıma boyun eğdiğimde yüzüme düşen saçlarımdan önümü göremiyorum. Önümde hep sen olurdun. Seni göremiyorum... Hatırlar mısın bilmem. Gökyüzünün karışık olduğunu söylerdin hep. Sen gidince düşünmeye fırsatım oldu. Kuşları kastediyordun değil mi? Kuşlar sana umut verirdi. Ama sen umuda inanacak kadar aptal olmadığını düşünürdün. Oysa ki şuan beni kafamı her çevirdiğimde umut arayacak hale getiren de sendin. Gökte ki kuşlara hasret bırakan da...