"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Suikasti yapacağı yer üst kıdemde bir askeri karargahtı ve orası en iyi eğitilmiş askerleri barındırıyordu. Ve araştırdıklarına göre General'in kızı Âmine'yi parmak izi almadan içeri alıyorlardı. Çarşaf ve maskeyle kendini kamufle edebilirdi genç kadın. Askeriyede Âmine'yi daha önce görmüşlerdi. İki santimlik bir boy farkı dahi olsa bunu fark ederlerdi. Âmine ondan 5 cm daha uzundu ve bu yüzden boyu ona yakın olsun diye altı dolgu topuklu spor ayakkabı giymişti. Üzerinde ki çarşaf bol olduğu için ondan daha zayıf olduğu belli olmuyordu. Mavi gözlerine Âmine'nin bal rengi gözlerini lensle taklid edince herşey tamamdı. Bilerek onu seçmişlerdi. Bir karargâha girip oranın en yetkili General'ini öldürmek ancak onun altından kalkabileceği bir görevdi. Ve bunu başaracaktı! Bugün örgütlerinin kabusu General Hamid Aladağ ölecekti! Üstelik bunu öz kızı Âmine Aladağ yapacaktı. En azından herkes böyle bilecekti... 🗝️ Burası Hemsâye Adası'ydı. Dört tarafı denizle kaplı, içi huzur dolu bir kara parçası. Sanki burası dünya da temiz kalmış tek yerdi. Hâlâ insanlar düşenin üzerine basıp geçmek yerine birbirleriyle yardımlaşırdı, hoşgörü vardı mesela hangi dine, ırka, yahut giyimde olduğuna karışmıyorlardı burda insanlar. Birlikte huzur içinde yaşayıp gidiyorlardı. Aylardan Temmuz'du. Hemsâye'nin çiçek açtığı en göz kamaştırıcı zamanlarındanlardı. Çiçekler takmış bir gelini andırıyordu Huzurun Adası. Rengarenk eski usül boyanmış evlerin balkonlarına tırmanıyordu Begonvil çiçekleri. Yanından yürüdüğü ahşap konağın duvarlarını saran asmanın yapraklarını toplayıp hasır sepetine biriktiriyordu bir genç kız. Şimdi bu nadir kalmış temiz beldeye kendi karalarını çalmaya planlıyordu kara ruhlar. Elbette ki onlara set vuracak kahramanlar mevcuttu. İşte serüven böyle başlayacaktı.

Bu sefer balık çöle aşık olmadı. Balık içinde bulunduğu suyun farkına vardı. ondan bir kaçış olmadığını, yüzebileceği en uzak yere de yüzse son durağının bile o olacağını farketti. Zira insan kendinden kaçamazdı. O yüzden varmalıydı insan. Varmalı ve ona çipil çipil bakan bir çift yeşil göze ömür boyu bakmalıydı. "Güzel gülüyorsun," dedi yeşil gözleri parlayarak. Gülümsediğimde bakışlarımın içinde mıh gibi asılı duran acıları göremiyor muydu? "Aslında güzel gülmüyorum," dedim düz bir sesle. Kaşları çatıldı ve iki kaşının arasında bir boşluk oluştu. Mezarım. "Güzel gülmüyorum Dua, güzelliğine gülümsüyorum"

Ay, geceye ışık veren gezegendi. Ama ya bir gece vermezse? işte o gece, tam olarak benim hayatımdı. *** Belki kalkamadım o gece. Belki kalkamadım o gecenin sonrasında. Ama yerdeyken bulduğum çok fazla güzellik vardı. Ay bile karanlıkken bana ışık veren birisi vardı, yerde.

[Tamamlandı] "Bu kadar aklımı başımdan alman... Haksızlık." Kader, gayrete aşıktı... ___ Ateşin etrafını kuşattığı bir çiçek, açabilir miydi? Ya da ateşi söndürmek mi gerekirdi? Prens & Prenses TEMMUZ | 2021 -Watty 2021 Yarı Final kazananı 🎇 -Watty 2021 kazananı 🥳 #fanfiction21 - 4 şubat

Su kadar berrak, dalga kadar dengesiz, kumsal kadar huzurlu ve deniz kadar sonsuz" yazıyormuş. Deniz... Ben Deniz.

26 yasında yürüyemeyen kuran kursunda hocalık yapan.Ailesi ile birlikte yaşayan bir kız huzuru namazda bulmuş ömrünü islama adamış ve bildiği islami bilgileri toplumun en masum ve en güzel varlıkları olan çocuklara vermek için yola çıkmış bir öğretmen....

Gönül kuşu uçmuşsa, kalemi titretmek düşer parmak uçlarına.

İç dünyamız; sanki oraya hiç acı, burukluk, keder uğramamış gibi masum, rahat ve kedersizdir. Belki de biz öyle olmasını istiyoruzdur(?). içimizde yaşattığımız her duygu uçsuz bucaksız bir yaşam alanıdır "Ben iç dünyama dönüyorum, orada hayal kırıklıklarına yer yok."