" Kimsin sen?" Soru istemsizce ağzımdan çıkmıştı. Sorduğum soruyu beklemiyordu. Şaşırdı. Ben de sorduğum soruya şaşırmıştım. Ama haklıydım. Ateş kimdi? Gerçekte nasıl biriydi? Arkasını dönerek motora yöneldi. Sorumdan kaçmasına izin vermeyecektim. Kolundan hafifçe tuttum. Durdu. Yüzünü bana döndü. Gözleri bu sefer sertti. Ama korkmuyordum. Gözlerimi gözlerine diktim. " Kimsin sen?" Bu sefer bana iyice yaklaştı. Bense bir adım dahi geri atmıyordum. Korktuğumu düşünmesini istemiyordum. Yaklaşmasına izin verdim. Gözleri alev alevdi. İçimi yakıp kavuruyordu. Aramızda santimler kala durdu. " Ben kimim?"

*Nefret, aşka dönüşebilen güçlü bir duygudur* Annesinin tayini dolayısıyla İstanbul'a taşınmak zorunda kalan Öykü, burada daha önce hiç karşılaşmadığı bir şeyle karşılaşır. Bir çeteyle. Bu durum ilk başta pek hoşuna gitmese de daha sonra onları terk edip giden babasından intikam almak için bu çetenin içinde olmak ister. Fakat bilmediği çok şey vardır. Bu çeteye girmek öyle zannettiği kadar kolay değildir. Çetenin lideri olan BARLAS KARAMAN'ın koyduğu bazı zorlu görevleri yerine getirmek zorundadır. Ve bu görevlerin hiçbiri de öyle herkesin yapabileceği kadar basit görevler değildir. Öykü'nün de öyle. Tüm hakları bana aittir©

Çirkin. Pasif. Asosyal. Olması sebebiyle dalga geçilen Almira, Değişip geri dönüyor. Artık; daha güçlü. Daha hırslı. Daha kötü. İstediği tek şey ise; İntikam. Aşk. Acı. Entrika. Umut. Dostluk. Hepsi bir araya geliyor. "Kötü Kız adından çok söz ettiriyor."

Mizah#1 04/03/18 "Tamız hocam." Buğra arka sıradan anırdığında kafamı hızla hırkamdan kaldırdım. "Aaaaa ilk okul günü hatta ilk saati uyunmaz ama." Bartu geçen seneki gibi arkamda oturmuştu. "Sus sıçarım." "Hocam ödev vardı." Gamzenin sesiyle herkesin ona dönmesi bir oldu. "Yaktın beni Gamze." Ata ağlak bir ses tonda konuştu. "Haklısın kızım. Evet açın ödevlerinizi." &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir sınıf düşünün ruhen yok. Her sabah okula giden bedenleri ama sıcacık yataklarında kalan akılları. Daha üçüncü aydaydık ama ben bu pis okulun pis tuvaletlerinde ağlıyordum. "Dayanamıyorum artık bu entrikalara, suçlamalara, yalanlara. Gücüm kalmadı." Kızlar tuvaletinin kapısından gelen sesle o tarafa döndük. "Kim benim minik kobramı ağlattı bakiyim. Onun ağzını yırtıp içine sıçarım." Serdar gay gibi içeri koştuğunda içimde tuttuğum şeyle gülmek isterken daha çok ağlamaya başlamıştım. "Ay ben gelince bu daha çok ağlamaya başladı. Kız ne oldu rimelim mi akmış." Beni güldürmek için söylediği şeylere istesemde gülemiyordum. "Yani anlamadım fermuarım da açık kalmamış korkmuş olamaz." Kızların hepsi yüzünü buruştururken benim yüzümdeki gülümsemeyle o da yüzünü buruşturdu. "Yani o kadar şey yaptım eğer bu seni güldürüyorsa +9 fesatsın." Kafasını yazık anlamında sallayarak tuvaletten çıkarken içeri giren kişiye ne ben ne de kızlar tepki veremeyecek kadar şaşkın bakmıştık. "Bunca olan şeyden sonra burda gelip ağlayabiliyorsan ya ben yanlış anlıyorum ya da sen çok iyi rol yapıyorsun." Arkadan gelen sesle hepimiz o tarafa döndük. "Ya da sen hemen burdan siktirip gidiyorsun." Kapak tasarımı için @LizardDesign 'ye çok teşekkürler.

Duru sıkıntı ile saçlarını karıştırırken Ayşe şaşkın bir şekilde lafa girerek "Duyucum ama biz abimi çizmiyoyduk ki öküz yesmini boyuyorduk" demesiyle kapının oradan kahkaha sesleri yükselmeye başladı Duru gelen sesle elinde olmadan oraya dönerken Savaş'ın kızgın boga gibi ona doğru geldiğini görünce küçük bir çığlık atarak koşmaya başladı Savaş kükreyerek "Sen bana öküz mü dedin yoksa ben mi yanlış anladım Duru Keskin? Çabuk gel buraya sen bittin!" Duru koşmasını yavaşlatmadan Gül'ün arkasına saklanarak korku ile "Yaklaşma bana Savaş Korel eğer bir adım daha yaklaşırsan şuracıkta erken doğum yaparım yeminle yaparım bebek benim değil mi doğururum işte!" Savaş duyduğu cümle ile olduğu yerde kalakalırken Duru sinisi bir sırıtma ile Savaş'ın önüne gelerek "Ah Savaş Korel hata bende senden neden kaçıyorsam? Sonuçta ben hamileyim ve sana ne kadar zıt gidersem gideyim kılıma bile dokunamazsın! Ah sanırım hamile olmaya alışabilirim" demesiyle Savaş yüzünü buruşturarak sinirle saçlarını karıştırıp "Hasiktir kesin birinin büyük bedduasını aldım bela değil resmen çifte belasın Duru Keskin!" Duru kıkırdayarak Savaş'ın yanağından makas alıp "Bunlar iyi günlerin Savaş Korel ben daha yeni başlıyorum" deyince Savaş kasılarak boğuk bir sesle "Sadece 4 ay, 4 ay sonra benden çekeceğin var Duru Keskin hemde en ağırından" Duru kendinden emin bir şekilde Savaşa bakarak "Tabi canım bende 4 ay sonra yanında olacak kadar aptaldım ya?" Savaş alaycı bir gülüşle "4 ay geçmeden sana bu sözlerini yedirecem hemde zevkle çifte bela!" diyerek kendinden emin bir şekilde odadan çıktı... ** Önemli Bilgilendirme: Yazıp paylaştığım ilk kurgum bu yüzden hatalarım çok olabilir lütfen ona göre okuyup yorum yaparsanız sevinirim😉😍

Shawnmendes: Ah lanet olsun Shawnmendes: Yanlış kişiye attığıma inanamıyorum! * Hayran Kurgu #1 Texting #3 (Shawn Mendes hayranı olmayanlar da okuyabilir, anlamayacağınız bir şey yok.)

SarpEgeSimsek: Gerçekten çok özür dilerim. SarpEgeSimsek: Sadece buluşmak ve halletmek istiyorum. ErisUnal: Bende sadece siktir git diyorum. SarpEgeSimsek: Eris, sadece bir buluşma. ErisUnal: Ciddiyim, siktir git. SarpEgeSimsek: Beni dinlemen için ne yapabilirim? ErisUnal: Siktirip gidebilirsin.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''