~ Wattys2018 Dünya Kuranlar Kategorisinde Kazanan ~ ° ° Gerçekle büyünün raksı başlıyor. Sivri şapkalarla buluşan kulaklar, küçük bir kız çocuğunun hayalperest sözleriyle çınlarken rüyalar peş peşe gelmeye başlar. Düğüm olan duygular, dikkate alınmayan hayaller, yerini karanlık sonlara, kitap sayfalarında canlanan büyülü bir ormana ve kulak tırmalayan fısıltılara bırakır. Ritüeller, takipler ve cinayetler ile başlayan gizemli macerada yolunu bulmaya çalışırken Ekin, büyük bir çıkmaza girer. İnandığı şeylerin sorgulamadan peşinden mi gitmelidir yoksa doğrular onun için korkunç bir sonun başlangıcı mı olacaktır?

Aydınlık yüzüne vuran zifiri çaresizliği ve durgun bedeninin içindeki çırpınışları anlatmaya iki cümlesi yetmişti. Gözlerindeki inciler parlamaya başlamış, kendisine akacak yol arıyordu. "Zeynep, dün kaçtığın kişiler seni sordular bana." Gözyaşları daha fazla direnemeyip ince bir çizgi şeklinde yanaklarından aktı. Korkuyla bakan gözlerle bana döndü. "Ne dediler? Sen ne dedin?" "Korkma! Koşarak gittiğini söyledim." Gözlerini kapatarak rahat bir nefes alıp verdi. "Artık söyleyecek misin kim olduklarını?" "Abilerim... Onlar abilerimdi." Gözünü yere dikmiş, başkalarının utancını taşıyan omuzları çökmüştü. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep; Bizim köyümüzde kızlara çok değer verilmezdi. Ne giyeceğimden nereye gideceğime, ne konuşacağımdan nasıl davranacağıma kadar herkesin söz hakkı vardı; fakat benim karşı çıkmaya hakkım yoktu. Susardım... Derin sessizliğimde; içimde fırtınalar koparken, ben emme basma tulumba gibi kafa sallamakla yetinirdim. Birileri tarafından koyun gibi sürekli güdülürdüm. Allah bana bir beyin vermişti; ama sağolsunlar! benim adıma her şeyi onlar düşünürdü. Sıfır kilometre beyinle öteki dünyayı boylayacağım diye ödüm kopuyordu! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zeynep'le Yiğit'in, kültürleri ve yaşam biçimleri farklıydı, ama aşk her yerde aynıydı. Töre hikayesi değildir. #MİZAH İÇERİR!# 🍃Başlama tarihi 10 Nisan 2018🍃

"Adın ne senin Köylü güzeli?" "Sana ne benim adımdan! Ayşe, Fatma, fark eder mi senin için?" Zeynep, Melek'in kolunu bir kez daha çekiştirdi. Tanımadığı adam gibi o da nasibini almıştı sert bakışlarından. Gitmeden önce hırsını alamadığı yabancıya bir kez daha söylenmeden duramadı. "Bana bak şehir züppesi, buralar geldiğin yerlere benzemez. Biz de senin bildiğin kızlara benzemeyiz. Şimdi geldiğin yere geri dön! Hadi selametle!" Yiğit karşısında konuşan kıza gülümsemekle yetindi. Kız güzeldi. Hem de çok güzeldi. Dişliydi de... Bir yerlerden tanıdık geliyordu ama nereden bilemedi. Uzaklaşan iki kızın arkasından bakarken; "Şehir züppesi öyle mi? Sana bu lafları yedirmesini bilirim Köylü güzeli." dedi. Aşk mı, arkadaşlık mı? Bencillik mi, fedakarlık mı? Kardeşiniz gibi gördüğünüz arkadaşınız için aşkınızdan vazgeçer misiniz? Peki arkadaşınız size en kıymetlisini emanet ederse, kabul eder misiniz? Ömür boyu omuzlarınızda bu sorumluluğun yükünü her şeye ve herkese rağmen taşır mısınız? Bu hikaye gerçek sevenlerin hikayesi... Bu hikaye gerçek dostluğun hikayesi... Yayın tarihi: 16.05.2018