Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

+18 içerir .... + 18 içerir BU hikayede +18 içerik vardır. Rahatsız olanlar okumasın... ''Peki şimdi ne olacak '' diye geçirdi içinden , bundan sonra bu evde mi yaşayacaktı.Nasıl biri ile uyuyacağım diye düşünürken bir den aklına daha kötüsü geldi .Kapıyı anahtarla açmaya çalışanlara bakarak günün bittiğine üzülürken içindeki korku kat kat artıyordu , sesleri duymuyordu sanki herkesin sesini uğultu gibi duymaya başlamıştı. '' İyi misin '' diyerek kolundan tutdu Ayhan ... - iiyiyim Ayhan AA dedi ve kaldı yutkundu ve iyiyim .. diyebildi. Yıllarca abi dediği insana bir tek isim ile ifade etmek çok zordu yine düşüncelere dalmaya başladığı sırada ''Hadi geçin artık içeri ''diyen kişiye odaklandı Fidan.Erhan Amcası yanı kayınpederi gülümseyerek onlara bakıyordu. ****** Yıllar ne kadar acımasız geçiyordu,bazen mutlu etmiş,bazen üzmüş,şimdi ise...

Mafya ve Aşk masalı devam ediyor... MAFYA Ve AŞK 5 Komiser yardımcısı bir kadın ve Mafya'nın hiç başlamaması gereken aşk oyunu! Adam sorar: kaçınız çıplaklığınıza güvenmek yerine karakterinize güvenecek kadar kadınsınız? Kadın cevap verir: kaçınız çıplak bedene sahiplenmek yerine, üstünü örtecek kadar adamsınız? © Tüm hakları saklıdır

Herkes sevilmek, herkes âşık olmak ister. Peki, aşkı bulacağına inanır mı herkes? Kahramanlarından çok aşk hikâyelerini sevmez miyiz hep? Hayatta bazı şeyler çok değerlidir. Karşınızdaki insanın sizin içinizi görebilmesi... Kalbinizi dinleyebilmesi gibi... Ama ben hayatta en çok mucizemize değer verdim. Mucize... Gerçekten buna inanır mısınız? Mesela bir kış günü gökyüzünden bir topak kar yağarken aslında içinde bir mucize taşıdığına? Ya da tamamen zıt olan iki insanın mucizevi bir şekilde bir araya gelmelerine? Ben inanıyorum. Ben gerçekten mucize diye bir şey olduğuna inanıyorum. Çünkü benim hayatım akıl almaz bir mucizeyle başladı. Umutlarımı, hayallerimi, geleceğimi bir kenara itip o mucizenin peşinden gittim. Bu akıl almaz bir şey! Hatta çılgınlık! Çünkü ben Mehir Özdemir, hayatta öncelikleri olan bir kızdım ve asla bir mucizenin peşinden gitmezdim. Sanırım kendim hakkında birkaç şey söylemeliyim. Herkes gibi sevilmek istemedim, âşık olmakta. Aşkı bulacağıma kesinlikle inanmadım. Aşk hikâyelerinin kahramanlarını da hiçbir zaman sevmedim. Şimdi de bir şey itiraf edeyim, hem çok sevdim hem de çok sevildim. Hatta hayatımda öyle bir şey oldu ki biz konuşmadan kalbimizin sesine âşık olduk. Evet, birbirinden zıt o iki insanı bir araya getiren mucizemiz Berdeldi. "Berdel bizim mucizemiz Mehir. Ve sen bu mucizeyle gelen bir hediyesin." Not: Kitap olacağı için tamamen düzenlemededir.

Parkta otururken ağlama sesi ile çalılıkların arkasına baktım. Ağlayan bir çocuk vardı. - Merhaba ben Aysu senin adın ne tatlım - Benim adım Gökmen. - Peki Gökmen neden ağlıyorsun annen Nerede. - Benim annem yok ki Su ""Evimize gelen su perisi hoşgeldin "" . HERHANGİ ÇALINTI DURUMUN DA YETKİLİ MERKEZLERE BAŞVURULACAKTIR. KİTABIMDA Kİ ÇOCUK KARAKTERİNİN RESMİNİ İZİN ALARAK YAYINLADIĞIM ICIN RESİMLERİ ASLA ALMAYINIZ !! Yayınlanma tarihi : 16-01-2016

İslam, aşk, mizah ve aksiyon dolu bir kitap... "Hayır! Lütfen kelepçe takmayın! Ben kaçmam zaten, lütfen takmayın." "Sana uzat elini dedim!" diye sert şekilde tekrar etti memur. Onun tekrarına karşı bende tekrar rica edip takmamasını istedim ama dinletemedim. Çaresizce uzattım bileklerimi, elim titriyordu, ama korkudan değil, üzüntüden... Memur kelepçeyi bileklerime geçirip kilitledi. Okulun birincisi olduğumu öğrendiğim bu günde ödülü mü alıp zafer kürsüsünde konuşma yapmam gerekirken, kelepçemi takıp sanık kürsüsünde hakime savunma konuşmamı yapmaya gidiyordum... ____________ İnstagram : _elakalem_

Bir umut kırıntısı benim kalbim. Işlenilen suçun ağırlığında canımı almak için yemin edenlere inat , umutla bekliyordu işte . Kocamı öldürdüm ama bu suçu ben değil babam işlemişti. İstemediğim o adama beni satarken, içki parasına beni meze ederken. Aslında o girmişti benim günahıma en çokta o suçluydu işte. Bu suçu ben değil beni buna itenler işlemişti. Oğlumun daha kokusunu bile bilmediğim, içime çekemediğim evladımın aslında ölmedigini, kocam tarafindan zengin bir aileye satıldığını öğrendiğim de.. O gece girmişlerdi benim günahıma .. Ben değil beni bu suça itenler suçlu.. ## Gök gürültüsünün yankılandığı o kara gece de yağmurun sicim sicim yağmasına inat karanlıkta ki yüzün can alıcı sözleri belirdi.. "Eğer oğlunun yerini öğrenmek istiyorsan.. Şimdi gidip o evi soyacaksın.. Ben paramı sende oğlunu alacaksın" ## Arkadaşlar A-Z hikaye bana ait, herkesin emeğine saygı duyduğum gibi aynı karşılığı beklerim. Kapak çalışması bu sitede olmayan bir arkadaşıma ait. Ona sonsuz teşekkür ediyorum böylesine güzel bir kapağı bana hazırladığı için ?

Başkasına aşıkken onunla birlikteyken bir başkasıyla evlenmek doğru muydu? Doğru olanı mı yapıyordu Eylül Altındağ? Zoraki Aşık mıydı yoksa Aras'ı mı kabulleniyordu. Peki ya bundan sonra hayatını Eylül Koçak olarak mı geçirmeliydi?

Genel Kurgu #1 Bir adam düşünün, hayatının tüm dönemlerini karanlık işlerle geçiren ve geçmişinin izlerini hâlâ üzerinde taşıyan... Bir de kadın düşünün, şu yaşına kadar sersefil büyüyen ve babasının hastalığı yüzünden yüklü bir miktarda paraya ihtiyacı olan... Gece ve Işık. İsimleri birbirine tamamen zıt olan karakterlerinin ispatıydı. Adam gece kadar karanlık, kadın ise güzelliğiyle bir ışık gibi parlaktı. Kadının ihtiyacı olan paraydı. Bulmuştu. Yanında hayatının aşkıyla beraber. Peki sizi hiç tanımayan bir tefeci hiçbir kefil göstermediğiniz halde size neden istediğiniz parayı versin ki? İşte tüm gizem de burada başladı zaten. •• Bana hediye ettiği kolyenin klipsini aradım ama bulamadım. Kutunun içinde küçük de bir anahtar vardı. Ufacıktı. Anahtarın nereye gireceğini sonradan fark etmiştim. El ele tutuşan figürün ortasındaydı anahtar yuvası. "Kolyeyi takabilmen için ellerin ayrılması gerekiyor. Sadece bir seferlik ayrılsın o eller. Bir daha asla bu kolyeyi çıkarma ki ellerimiz ayrılmasın." Geleceği kimse bilemezdi. Neler yaşayacakları hiç belli değildi. Işık, Gece'nin ondan gizlediği büyük sırrını öğrendiğinde tüm hayatları değişecek ve bu sır Işık'ı zor bir karara itecekti. Onlar farkında olmadan birbirlerini yıpratacak ve güvenlerini kaybedecekti. Bu engeli aştıklarını düşündükleri anda, bir ölüm tüm hayatlarını değiştirecek ve onlar farkında olmadan kaçınılmaz sona sürüklenecekler... Bu sonu kendi elleriyle inşa etseler de bir şeyleri değiştirmek için hep çabaladılar. Bakalım çabaları işe yarayacak mı yoksa Gece ve Işık, isimleri gibi birbirlerinin zıddına mı sürüklenecekler? Kapak tasarımı: @dowofficial (rei-nia) NOT: +18 Sahneler bulunur. Uyarıyı okuduğu halde kitaba başlayıp bu sahnelerde saçma sapan yorum yapanlar tarafımdan engellenecektir.

Küçüklük arkadaşları değillerdi , o sadece abisinin arkadaşıydı kendisi onun için sadece kardeşti .Zeyno Kahramanoğlu abisinin arkadaşına aşık olan kelebek . Ali Özkan . Her gece başka barlarda eğlenen tabirimizle playboy çoçuk . O dört yaşında ki mavi gözlere takılmıştı aslında sadece kabul etmiyor ve onu kardeşi olarak görüyordu . Kelebek gibidir aşk. Peşinden koştukça senden kaçar. En iyisi bırak uçsun, Belki hiç beklemediğin bir anda gelip omzuna konar. 21.07.2016