ŞİMDİ EPSİLON YAYINEVİ KATKILARIYLA TÜM KİTAPÇILARDA... ------- "Biz, aynı rengin iki farklı tonuyduk. Bir yanda soğuk bir gecenin üzerine dökülen ay ışığı, diğer yanda kar yağarken bile parıldayan bir güneş... O ve ben, birbirinden uzak ama aslında bir o kadar yakın iki kişiydik. O ateş, ben baruttum. Temasımız son derece yakıcı olabilirdi ve birbirimizden uzak durma ihtimalimiz, bir buzulun ortasında can çekişen kıvılcım kadar yetersizdi. Kimisi buna kader diyebilirdi, kimisi tesadüf... Ne söylendiğinin önemi yoktu; şu noktada önemli olan tek şey ateşin kuvvetiydi."

Dünyada minimuma inen insan sayısı beş vampir krallığını büyük bir kriz ve kuraklığa sürüklemiştir. Artık krallar daha vahşi ve kontrol edilemez durumdadırlar. Kral José ise diğerlerinin bilmediği gizli bir silaha sahiptir. Ormanda yaşayan güzeller güzeli bir şifa perisi. Her ne kadar efsane olsa da onu bulacak, yanına alacak ve kanını tüketebildiği kadar tüketecektir. Böylelikle diğer vampir krallıklarını da hakimiyeti altına alacaktır. Aradığı fırsat kucağına düşer ama o bunun farkında olmaz çünkü hafızasını kaybetmiştir. Peki ya perimiz aslında en büyük düşmanının hayatını kurtarırsa? Üstelik bir de aşık olursa? Aera'nın tertemiz kalbi José'nin kanlı planlarına dahil olunca da temiz kalabilecek mi? Yoksa José'nin onu kirletmesine büyük bir tutkuyla izin mi verecek? Aera, milyonlarca vampirin sahip olmak istediği nadide bir elmastan farksız. Söylenebilecek tek şey, İlk kapan kazanır!

Bu non-fiction hepimizin gelecekte nasıl bir anne olacağı hakkındadır. Kitapta argo ve küfür vardır.

"İçimde kendine dair ne varsa öldürdün, ve sen hayatımda gördüğüm gelmiş geçmiş en korkunç katilsin." Uçsuz bucaksız dalgalarla hırçınlaşan denize bakarken buldum gözlerimi.Benliğimi araken gece mavisi olan okyanus derini sahilin gecesindeydim,oysaki.Mavi, kızıl saçlarımı okşuyordu,narince.Rüzgar; kollarını açmıştı,sarılmak istiyordu bana.Yüksek olan uçurumun tepesinde sadece benim oturduğum bir bank vardı.Hemen tepemdeki beni aydınlatmaya yarayacak ufacık lamba içimi ısıtıyordu.Hırkama daha çok sarıldım.Şuan yanımdaki tek dostumdu.Beni bırakıp gitmeyecek olan... Yanımda hırka niyetini görecek bir erkek madde bile yoktu.Erkeklerle birlikteliğimin olmaması bir yana,güvenmeme olanağım vardı.Korkuyordum, inanmıyordum.Aynı yatağa gireceğiniz bir erkek seçmek ciddi bir karardı.Güvencenizi çok önceden işin içine katmanız gerekiyordu.Ayrılık kötü bir durumdu ne yazık ki.Sevdiğin kişiyi yüz üstü bırakmakta bir suistimal tabii ki.Herşey bizlerin elinde. Boş, boş etrafa bakarken kıpırdandım.Gitme vaktim gelmiş, geçiyordu.Evde beni iki mızmız kız bekliyordu.Kızmalarını istemezdim.Eve gidip onlara, iyi geceler dileyip uyumayı istiyordum.Ayaklandığımda üzerimi düzledim.Kızıl saçlarımı arkama atıp,rüzgar ile dans etmesine izin verdim.Yapmam gereken buydu. Taşlı zeminde sendelene,sendelene yürüyordum.Bir ceset gibi...Ölmektende korkuyordum,ben herşeyden korkardım.Korkak bir kız olan Lydia...Lydia Martin.

❤️ Epsilon Yayınevi ile raflarda! Kitaptan ilk üç bölüm okuyabilmeniz için yayında! #1 Romantizm Yaman, Rüya için, tıpkı onun söylediği gibi, bir kahraman olmak istemişti. Bir katil değil, öfke ve sertlik dolu bir adam değil, basit bir kahraman... Sadece bir anlığına da olsa, uzanıp kızın elini tutsa, değişebileceğini hissetmişti. Yoktan var olup bambaşka bir adam olabileceğini... Karanlık denizi aydınlatan bir deniz fenerinin ışığını görmüştü gözlerinin içinde. Öyle parlak, öyle güzel bir ışıktı ki gözlerindeki, adama o karanlık denizi aşabileceğini hissettirmişti...Sanki yalnızca bir kez sıkıca yakalasa o eli, tüm kirleri terk edecekti bedenini. Ama adam o eli tutmamıştı. Nasıl tutardı ki? Tutamazdı. Tutarsa kirletirdi. Tutarsa değişmesi gerekirdi. Başlangıç : 31.12.2013 Bitiş Tarihi :11.10.2016 İnstagram / llchaim Facebook grubu / BUSE ATMACA HİKAYELERİ

KÖLE Tarihi (historical) bir roman DeğilDİR...... Kudretli bir prensin bir köleye duyduğu tutku... Bir kölenin efendisine olan aşkı... Aslında Prens Edward'ın aklını kurcalayan sorunun yanıtı gayet basitti. İkisi de sadece bedenlerinde özgürdüler. Edward ne prensti, Jaymie ne bir köle. Dudakları, gözleri, elleri özgürce konuşuyordu. Birbirlerine haykıramadıkları, söylemek isteyip susmak zorunda kaldıkları cümlelerdi sevişmeleri. Veliaht prens Edward yatağını nice kadınlar süslerken tutkuyu kölesinin gözlerinde bulduğunda âşık olabileceğini hiç düşünmemişti. Her istediğini elde etmiş bencil Prens, Köle Jaymie'nin aşkıyla baş edebilecek mi? Aşkı için savaşırken onu sırtından kimler vuracak? Kaybedişi, intikamı ve pişmanlığı bulacağınız romanda iliklerinize kadar sevgiyi yaşarken, roman aşkın her halini size sunacak. Sizi şehvetin, masumiyetin ve acının derinliklerine çekecek... Gözyaşlarınız akarken tutku teninizi ısıtacak...

Bir tercih yapacak olsaydınız kimin yanında olmayı seçerdiniz? Kendinizi güvende hissettiğiniz, her kötü zamanınızda yanınızda olan kişinin mi yoksa sevdiğiniz kişinin mi? Peki ya sevdiğiniz kişi sizi çok üzdüyse? İşte Hazal’ın hikayesi de kendini böyle bir karmaşanın içinde bulmasıyla başlıyor. Sonsuza kadar kiminle olmayı tercih edeceğini hep beraber görmeye ne dersiniz?

...Bir anda elinde tabanca belirdi. Tabancayı kafasına dayadı 'Gerçek aşk sonsuzluğa açılan kapıdır.' dedi. Ve ardından silah sesi duyuldu.

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

Sevgi kucağından çok tenin tene çarpış sesine aşina olan bir genç kız için hayat zordur. Üstelik sevilmeyişlerinin verdiği derin üzüntü bunu dahada zorlu kılar. O, en büyük umudunu bile umutsuzluk kırıntılarıyla beslerdi. Sonra ne mi oldu? Sonrası tuhaf. Tüm Hakları Saklıdır.