Umulmadık tesadüfler yoktan var edebilir. Acı çektiğin şey güzel sonuç doğurabilir. Yapabilirsin.

(Kitap düzenleneceği için bölümler kaldırıldı) Ankara her zaman gözümde hayallerimin şehriydi, şimdiyse ona pekte iyi gözlerle bakmıyordum doğrusu. Antalya'da hayatım çok daha sadeydi. Yalnızdım öncelikle, annem bile fark etmezdi bazen evin içinde beni. Hayaletten farkım yoktu. Ve hayatımdaki tek sorun en sevdiğim kitap serisinin bitmiş olmasıydı. Ankara'ysa benim için dönüm noktası olmuştu. Aslında '' İlk '' lerimin şehri de denebilir. İlk dostlarım, ilk aşkım, ilk öpücüğüm, ilk partim, ilk içkim, ilk düşmanım, hatta son olmasını umduğum ilk kaçırılmam. Antalya'daki halime bakıyorumda o zamanlar tüm bunlar başıma gelmiş olsa yerle bir olmuştum, yıkılmıştım şimdiye. Oysa şuan her darbeye rağmen ayaktaydım. Güçlenmiştim belki, büyümüştüm. O benim '' İlk'' lerimin baş rolüydü. Ona dair her şey hafızama kazınmıştı. Keşke kötü olanları silebilseydim. diye mırıldandı içimden bir ses. Ona hak verdim. En mutlu anlarım onunlaydı belki ama en mutsuz anlarımda onun yüzündendi. Sanki beni bir yandan öldürüyor bir yandan hayatta tutuyordu O. Bildiğim tek şeyse o olmadığında tamamen öleceğimdi.

Siyah ve gri karışırsa ne olur? Ve siyah gri olana dek karışmaya devam etti. Beyaz duruluğunu yitireceğini bile bile savaşından vazgeçmedi. Duru ve Araf. Birbirlerinin ne zıttıydı ne de aynısı. Biri siyahtı biri gri. İkiside Araf'ta kalmıştı. Birleşince bütün olamıyor,birleşmeyince eksik kalıyorlardı. İşte tam o zaman tanıştılar. İkiside Araf'tayken. ***** Onu inceledim. Siyah ve içinde kaybolacağın gözler,siyah ve mükemmel saçlar,abartıya çalmayan kaslı,ama tahmin ettiğimden güçlü bir vücut. Ve vişne rengi dudaklar. Tek renkli noktası, siyahın içinde ortaya çıkmak için çırpınan bir kırmızı. Çok sert olmalıydı ismi. Bir o kadar masum. " İsmin ne?" "Araf." Araf işte buydu. "Araf nasıl güveneceğim ben sana? Hiç konuşmuyorsun bile!" Gözleri dudaklarıma kaydı ve bana yaklaştı. Aramızda nefes kadar mesafe vardı. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Gözlerimi kapattım. "Sakın bana güvenme.Ben güvenilmezim.Güvenirsen hata yaparsın." Nefesini yüzüme üfledi ve gitti. O buydu işte. O Araf'tı.

Bir adam, geçmişi kan ve intikamla dolu. Bir kadın, mutlu olmayı istiyecek kadar iyi niyetli. Bir aşk, sert , tutkulu... Bir hata insana neler yaptırır? Yada yanlış tercih nelerle sonuçlanır? Herkes isterdi sevdiği insanla mutlu olmayı peki kaçı gerçekten mutluydu? Biri İnatçı Diğeri Kontrol Manyağı. Biri Enerjik Diğeri Korkutucu. Çalışmak için gittiğiniz evin mafya liderinin evi olduğunu bilseniz oraya gider miydiniz? *** "Yeni hayatına merhaba de kül kedisi artık benimlesin" dedi keyifli sesiyle. Pis sırıtışına sinir olsamda sesimi çıkarmadım. Yavaşça bana yaklaşıp sırtımı duvarla birleştirdi. Başını boynuma yaklaştırıp etkileyici tonla konuşmaya başladı. "Artık tüm hücrelerinle bana aitsin. İtiraz etme hakkın kalmadı biliyorsun değil mi?" dedi boğuk çıkan sesiyle. Verdiği her nefes boynuma çarpıp vücüdümda elektirklenmeye neden oluyordu. Kendimi toparlamak isterken boynuma kondurulan buse, aklımı başımdan aldı. Karşımdaki adam inanılmaz ince zekaya sahip ama unuttuğu bir şey var kadın zekası. Kafamı yapabildiğim kadar geriye çektim. Sırf ben sinirliyken mutlu olduğu için "Senden öncekilerde öyle söylüyorlardı ama sonuç hep aynı " dedim. İşte gülme sırası bende. "Senden öncekiler de ne demek ?" dedi dişlerinin arasından kaşları çatıldı. Vücudu gerilirken gözleri öfkeyle kıstı. Ona bilmiş bakışlar atıp sırıttım. Sen beni anladın dercesine. "Bundan sonra hayatında kimse olmayacak" dedi yumruğunu yan tarafımdaki duvarla buluştururken. Siniri duvardan duman çıkarmaya yetti. ''Bakarız" dedim alayla kahkaha atarken. ®Tüm Hakları Saklıdır® Çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. NOT: Hikaye kitaplaşana kadar bölümler Wattpad' de kalacak silinmeyecek.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."