Rüzgar adında bir çocuk hastanede çoğu şeyi hatırlamıyor olarak uyanır. Bildiği pek az şeyden biri okulunda bir soruna karıştığı için Yedisu adında bir köy okuluna yollandığıdır. Yedisu köyünde lanetli bir orman vardır, köy halkı buraya gömülen ölülerin dirildiğine inanır. Fakat ne zaman bir ölü bu orman yüzünden diriltilse tabiat, düzeni sağlamak için köyde her hafta bir insanın yaşamını elinden alır.

-Kapalı olman umrumda bile değil.Ve ya nasıl giyindiğin ya da nasıl düşündüğün.. -Şey.. Konuşmama fırsat bile vermedi.Bana bir anda sarılmaya başladı.Onun bu kokusu..beni benden alan.İçime huzur dolduğunu hissettiğim anlardan biri iste..Hep sarilsa bana boyle keşke... -Sen hala anlamadın mı benim kalbimdeki yerini?Sen hala anlamadin mi onlardan farklı olduğunu? Sen benim kalbimin baş köşesine hatta tamamına sahipsin.. Ben seni cok seviyorum küçük cadı..Seninde beni sevdiğini biliyorum çünkü bunu hissediyorum.Dilin söylemese de kalbin bunu söylüyor.Tıpkı suan çok hızlı atan kalbin gibi.. Beni çok iyi tanıyor..hem de çok iyi -Dilin söylemese de olur.Ben biliyorum beni sevdiğini -Seni tüm kalbimle..tüm utangacligimla..tüm kıskanç duygularimla..nefretimle,sefkatimle,askimla,ofkemle seviyorum..Ben seni bütün duygularimla seviyorum.. Şaşkın gözlerle baktı. -Sen ne dedin ? -Söyletme iste birdaha.Seni çok seviyorum iste bunu anla sadece..kazı beynine bunu sen sadece benim öküzüm olabilirsin.