Neith Ailesine varana kadar etrafı tıka basa büyücülerle çevrili... Her şey yolunda gibiydi ta ki Neith doğana kadar. Açıklama kısmını daha sonra düzenleyeceğim :D Ama siz şimdiden Neith'i sevmeye başlayabilirsiniz. :)

Duru çevresindeki savaştan bir habersiz sıradan bir genç kızken kendini kanlı savaşın tam ortasında bulmuştu... O sıradan bir kız değildi... Tanrıça İrx onu seçmişti. Ama o haline isyan edemiyordu! Çünkü yanında onu her daim bırakmayacak bir Koruyucu meleğe sahipti.

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Her şey deniz insanlarının ortaya çıkmasıyla başlamıştı. İlk başlarda umursanmayan deniz insanları gün geçtikçe insanoğlunun yaşamlarını tehlikeye atmaya başlamış ve çok canlar yanmıştı. Denize giden insanların eve dönmedikleri haberi geldikçe ortalık karışmaya başlamıştı. İntikam ateşiyle yanıp tutuşan insanlar denizlere giderek deniz insanları yakalayıp üniversitede ki Profesör Doktor Deniz Buğra'ya getirerek onların nereden geldiklerini, neyle beslendiklerini ve neyle öldürebileceklerini araştırmasını istiyorlardı. Böylelikle deniz insanlarının soylarını kurutabileceklerini planlıyorlardı. Ta ki Profesörle ilgili büyük değişim oluncaya kadar. Bu büyük değişim bütün insanlığı etkileyecektir ve deniz insanlarıyla insanoğlunun arasında farklı maceralara, olaylara neden olacaktır. #bilim kurgu içinde 18:)

Melek ve Ateş... Biri pişmanlığın kor ateşine düşmüş, biri ise yüreğine düşen kor acıyla baş başa kalmış. Peki ikisinin de bu kordan çıkması ne kadar mümkün? Ya ikisinin de koru birbirlerinde tamamlanıyorsa? Soruların cevap bulacağı, vicdanların konuşacağı ve hayatın planlarla nasıl savaştığı anlatılan Bir Aşk Masalı... Bu masalda yanmak da serinlemek de Meleğin Ateş'inde saklı...

Babil kitap - odakitap - BKM kitap ve kitap koala gibi tüm İnternet sitelerinde satışta. ✨ Steteskopla kalp atışlarını dinledim. Çok hızlıydı! Onun kalp atışlarını dinlerken kendi kalp atışlarımı da duyuyordum. Neydi bu şimdi? Sertçe yutkunup ona kalkmasını söyledim. Gözlerimin içine bakıyordu eskisi gibi, eskiden de böyle bakardı. Aşk gibi!

Kadın isterse; hem deli hem cesaretli, hem de kuralsız olabilir! Bir adamın hayatını kurtaracak kadar güçlü olabilir. Bir adamın aklını başından alabilir. Güçlü bir adama yukarıdan bakabilir. Dünyayı karşına alıp o adamı güçsüz kalbine rağmen sarabilir. Dans edebilir, şarkı söyleyebilir ,aşık olabilir! Yeter ki kadın istesin. --- Mezarlığın ıssız ve korkutucu karanlığından gelen boğuk bir erkek iniltisi; Son baharın dökülen yapraklarını ayaklarıyla ezerek hızla mezarlığa koşan genç bir kız... Özüm, elinde tutuğu büyük küreği telaşla sesin geldiği toprağa sapladı ve çıkardığı toprağı telaşla yan tarafa yığdı. Karanlıkta çıkardığı sesler ıssız mezarlıkta yankılanıp ona ulaşıyordu; ilk defa böyle bir olayla karşılaşması onu ürkütmüştü. Köpek uğultuları eşliğinde tabutun üstündeki son toprağı da kürekleyip mezarın içerisine atladı. Yeterince gerilmiş ve soluksuz kalmıştı, fakat her saniye onun aleyhineydi bu nedenle daha hızlı olmalıydı hareketleri. Anlından akan teri hızla koluna silip derin bir soluk aldı. İniltinin kesilmesi onu korkuturken siyah tabutun kapağını ince parmaklarıyla açtı. Hiç düşünmeden karşısındaki adamın üzerine eğildi ve nabzına baktı. Yavaşlayan nabız varlığını hissettiriyordu. "Şükürler olsun, yaşıyor!" Büyük bir çabayla onun ağır bedenini yattığı tabuttan kaldırıp mezardan çıkarmaya çalışırken bu korkunç gecenin ona büyük bir aşkla döneceğinden habersizdi... 19.06.2017-Başlangıç tarihi

Güldüm. Sinirimi belli edersem müthiş vampir guclerim benden habersiz ortaya çıkardı. . Gülmeme dahada sinir olmuşa benziyordu. Beni hızla yere itip karnima tekme atmaya başladı. Kedimi daha fazla tutamadım ki yavaştan rüzgar esmeye başladı . Hatta tavanda asılı korkunç lamba bile sallandı . Arasın tutup çekmesiyle tekmeleride durmuştu . 'Abi napıyosun . Öldüreceksin kızı' 'Gebersin' yerde yüz üstü uzaniyordum. Bayıldığımı zannettiler sanırım . Yerden destek alarak kalktım ve dik bir şekilde durmaya başladım. Ne kadar şaşkın bakıyor bunlar . Gülümsemeyle onlara bakmaya başladım. Neşeden yoksun gülümsememle . 'Bağlayın lan şunu' ♡♡♡♡♡♡♡♡ Baksana kız oda vampir sende. Siz ne güzel yakıştınız ' Sussana sen bi . 'Ne susucam be taş gibi çocuk işte ' Ic sesimin dedigi ile Erdinçe döndüm. Bana bakıyordu. 'Ne oldu' sırıtmaya başladı. 'Aklını okuyordum'. Dediği ile önce tepki vermedim . Ardından kafama dank etti . Ulan bu benim iç sesimle tartışmamı dinlemiş. Hemde gıybetini yaparken. Sinirle önüme döndüm. Rezil olmuştum resmen. ♡♡♡♡♡♡♡♡ Içeri hızla Erdinç ve diğerleri girdi. Alevler iyice korkarken 'ama sen ölmüştün' Diyince erdinç korkun bir kahkaha attı ve 'hortladım' dedi. Borayla göz göze gelince bir adım geri attı. Sonradan fark ettim. Gözlerim hala mordu. Ona sırıttı m. Erdinç bana döndü 'biliyorlar' deyince neyden bahsettiğini anladım. Bizim vampir olduğumuzu biliyorlardı. ♡♡♡♡♡♡♡♡ Sizde bu deli ve güçlü kızın hikayesini merak ediyorsanız... Deli dünyamıza katılabilirsiniz -LİMON MORTEM kelimesi ilk kez bu kitapta kullanılmıştır!

"Bırak beni!!" Kolumu birkez daha çekip gecenin karanlığında hızlı hızlı ilerlemeye başladım. Boş sokakta yankılanan topuklularımın sesi hiç olmadığı kadar sinir bozucu geliyordu. "Beni dinliyceksin!" Kolumu tekrar kurtarmaya çalıştım ama benden kat kat daha güçlü olduğunu hesaba katmamıştım. Beni kendine çevirdi. "Seni dinlemek istemiyorum aptal!!" "Dinlemek zorundasın sarışın!" Kurtaramayacağımı bile bile kolumu çekiştirmeye başladım. "Yüzkez söyledim bırak artık. Seni istemiyorum!" dedim hissettiklerimin tam aksine. Gözlerine bakmadığım için yalan söylediğimi anlayamazdı ama giderek güçsüzleşen sesim anlaması için başka bir açıklık veriyordu. "Bırak.." Benim aksime güçlü çıkan sesiyle "Bırakabiliceğimi mi sanıyorsun? Benim elimde mi bu?" diye bağırdı. "Seni bırakmayı denedim Mira. Seni üzdüğüm her an. Değiştiğimi farkettiğim her an. Ama başaramadım çünkü.." diyip elimden tuttu ve başına getirdi. "Ben buramla düşündüm." dedi sinirle. Gözlerimin tam içine bakıyordu. Avucunun içindeki elimi kalbine götürdü. "Ama sen buradasın." Göz yaşlarımı saklama savaşlarımda yenilirken hıçkırıklarım duyuluyordu. "Seni bırakmıycağım baş belası." Onu onaylamazcasına başımı salladım. Titrek çıkan sesimle "Senden nefret ediyorum!" dedim. Ama hiç bir şey kalbimin onunla attığı gerçeğini değiştirmiyordu. Yanaklarımdaki yaşları eliyle silerken gözlerimin tam içine baktı o denizi aratmayan mavi gözleriyle. "Bende senden nefret ediyorum." Öpüşünü dudağımda hissettiğim an karşılık vermeye başladım. Elimi yumuşaklığını ezberlediğim saçlarına daldırdım. Kolları güven verircesine belimi sardı. Öpüşü ise zaten, renkli dünyanın ta kendisiydi.