"Şakımaya devam et, Nightingale." dedi çocuk gecenin karanlığında. "Çünkü Aloyis şimdi susarsa bir daha konuşabileceğinden emin değilim."

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Çok eskilere dayanan Serf ırkı kötülerin celladıydı, kırmızı suikastçılar olarakta bilinirlerdi. Bir gün bütün serfler bilinmeyen bir kişinin adamları tarafından katledildi. Gözleri önünde annesi ve babasının öldürüldüğünü gören kırmızı saçlara sahip son Serf Varisi olan Scarlet, yaşadığı küçük kasabanında içinde olduğu safka kırıklığının küçük prensi, prens Aiden tarafından kurtulur. Serf Varisinden geriye kalan tek kişi Scarlet'dir. Bu kırmızı saçlı küçük varisin geriye kalan tek amacı ailesinin intikamını almaktır, fakat kim tarafından yapıldığını bile bilmiyordur. Yinede kendini doğru zaman için eğitir ve geliştirir. Çünkü elbet o günün geleceğini biliyordu SERF IRKININ VARİSİ, bütün Serflerin intikamını kendi elleriyle alacaktı.

Baksana Asel. dedi. İsimlerimizi birleştirince bile benim oluyorsun. Asel, Selim, ASelim.. 🏀🏀

Sen söyleme ben anlarım Ah bakışları... hayatımın nakaratı Ah avazım çıkar da gelir gözyaşlarım Elimden kayıp gider, bak en güzel yaşlarım

•Dün seni gördüm sevgilim. Yanında başka bir adam vardı. Öyle mutluydunuz ki. Bana gitmek düştü. •Kadın birini bir daha böyle sevebilecek mi? BELKİ... Adam bir daha böyle sevilecek mi? BELKİ... •duygusal bir adam olamadım hiç bir zaman derdini anlatan ya da hislerini paylaşan...... duygusal bir kadınım geri geri gider her adımım daha önce böyle bir adamın peşinden hiç koşmadım ........ •belki de devam etmemize değer?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

"Hoşuma gidiyorsun ama seni öldürürüm."

"Kaburgam acıyor," diye fısıldadı, gül kuyusu. "Kaburgamı çaldın benden." Adam kızın yüzünü tam kaburgalarının üstüne bastı. "Burada, gül kuyusu," dedi ifadesiz bir sesle. "Burası senin sürgünün. Buradayken ne ölüme kavuşabilirsin, ne de kendini geri alabilirsin artık." Kız, adamın kazağını kavradı, yüzünü kaburgalarının arasına gömdü ve kaşlarını çatarak başını iki yana salladı. "Ölüme kavuşturmayacaksın beni," diye fısıldadı. "Bana beni geri vermeyeceksin." "Asla." Kızın, göğsünün ortasında bir yarası vardı, o yaraya bir isim bile vermişti. Adam, o yarayı ondan çalmıştı. O yaranın adı, "çocukluğum"du. Artık yeryüzüne yağan gül yapraklarının rengi, kan kırmızısıydı. Zehirli kırmızı gül sarmaşıkları bağladı bizi, Birbirimize zehirlendik. O kâinat kadar eşsizdi, Ben basit bir gül kuyusu. Tutulmamız gerekiyordu, Tutulduk. Ben Gül'düm, O, içine düştüğüm Kuyu, Benim Kuyum. Gül Kuyusu.