#Wattys2017 Büyük Buluşlar Kazananı Her gün gizli numaradan alınan mesajlar. Kimse mesajları kimin gönderdiğini bilmiyor. Tanımadığınız biri sizin hakkınızda en çok ne kadar bilgiye sahip olabilir ki? İsimsiz; Tehlikeli sularda yüzüyorsun Dolunay ve boğulman an meselesi. Benim karşımda durursan celladın, yanımda durursan koruyucun olurum. Sen benim kurtarıcımdın, ben senin yok edicin. Beyhudeydi çabalarımız zira hayat bize iyi olmamız için bir şans tanımamıştı asla. Yücel Karahanlı; Ölemezsin çünkü ben yaşamanı istiyorum... Gidemezsin çünkü ben kalmanı istiyorum... Bizim ruhlarımız yaralarımız olmadan yaşayamazlar bu yaralar onların bir parçası haline geldi bile. İstesek de onlardan kurtulamayız asla. Dolunay Ünal; Acılarımdan bir zırh yaptım kendime, hayal kırıklıklarımdan kalkan, öfkemdense silah. Böylelikle insanlar canımı yaktıklarında beni yok edeceklerini zannederken ben daha da güçleniyorum. Acıyla harmanlanan ruhumun yakarışlarıydı çektiğim tüm bu acılar. Lakayttı kalbim çektiğim acılara zira ruhum üstelemişti acılarımı.

Kapı durmaksızın çalarken yerimden zorla ayağa kalktım. Kapıya yaklaşıp, kapıyı açtım. Kapıyı açmam ile yere doğru bir adet Çınar yığıldı. "Çınar?!" "B-Beril.." Yere hızla çömeldim. Yoğun alkol kokusu burnumu doldurunca yüzümü ekşittim. "Çınar sen içtin mi?" "Hmm.. Belki.." Birden tişortümün yakasından tutup beni kendine yaklaştırdı. "Çınar ne yapıyorsun?" "Bilmiyorum." Doğrulmaya çalıştım ama beni bırakmadı. "Beril.. Affet artık beni. Lütfen affet." "Çınar, sarhoşsun." "Beril, affet beni." "Çınar, sen çok sarhoşsun." Ellerin yavaşça gevşetti. Ben de doğrulmaya başladım. "Biliyor musun?" "Neyi?" Elleri ile yerden destek alarak kendini oturur vaziyete getirdi. Ela gözlerini mavi gözlerime dikip beni benden alan o cümleyi söyledi. "Kör kütük sarhoş olup, her şeyi çift gördüğümde bile sen bir tanesin.." #iddia 1 #ozgur 1

Aybala'nın mizacı neşeli ve iyimserdi.Güçlü bir anlayış ve sakin bir muhakeme yeteneğine sahipti buna rağmen tek kusuru çabuk kırılan kalbiydi. Aybala'nın gözünden sizlere bu hikayeyi aktarmaya çalışacağım. Bir Mahalle Hikayesi 19.01.2019

01.12.2015 Yankı Sonat, sıradan bir kızdı. Mükemmel değildi, hiçbir zaman olmamıştı. Yankı'ya göre hayat toz pembe bir masal sayılmasa da o hep kalbinin ilkelerine göre hareket etmiş ve sert bir rüzgara kapılmıştı. Belki de sadece böyle olsun istemişti. Çünkü o yalnızdı, daima hor görülmüş ve birileri tarafından kırılmıştı. Yaşama tutunmak için tırnaklarını geçirdiği duygular onu bambaşka limanlara savurduğundaysa Yankı, hayatına dokunan ve gerçeklerini tepetaklak eden biriyle alabora olma riskine rağmen değişmek istemişti. Değişmişti de. O artık eskisi gibi iyi kalpli değildi. Uğruna göze aldığı her şey, sevdiği adamın günahıyla katrana bulanmış ve Yankı'yı siyaha adamıştı. Oysa bilmediği bir şey vardı: Tüm renkler, gökkuşağının karanlık yüzündeydi ve onun siyahı sahteydi. Hayatı gibi. Bora Aren Ateş de kötü bir adam değildi. Esip gürlemeyi, kırıp geçmeyi hiç sevmemişti. O geçmişinden kaçmaya çalışırken kaybolmuştu yalnızca. Gülmek istediğinde ağlatılmış, yaşamak istediği her an biraz daha öldürülmüştü. Zamanla çığlıklarını duyan olmadığını fark ettiğindeyse o da kalbini sağırlaştırmıştı herkese. Çocukken annesinin daima iyi biri olması gerektiği hakkındaki nasihatlerinden başka hiçbir şeyi yoktu belki ama o, tüm yaşadıklarından sonra iyi biri olamayacağına inanmayı seçmişti. İntikam almak istemişti. Kendi kalbine bile kulak tıkayıp almıştı intikamını aslında. Ancak sandığı gibi mutlu olamamıştı. Çünkü o nefretinin ucuyla tutuşturduğu kıza çoktan aşık olmuştu. Bunu anladığındaysa onu çoktan kaybetmişti. * Paletlerdeki tüm renkler siyah artık. Yankı'nın istediği, Bora'nın kirlettiği gibi. Onların artık bir rengi yok. Belki de sonunda renkler bile onları terk etti. O halde, şimdi sıra ölmelerde. * "O ve ben vardık. O gitti. Ve biz yarım kaldık."

Annesini yillar önce kaybeden hazal babasi ve üvey annesiyle yasiyordu . Birde üvey kardesi vardi gicik selen . Babasi daha yeni ölmüştü . Üvey anneside onu kovunca Bakıcılık yapmaya başladi gittigi evde neler olucak Çağan beyle aralarinda neler yasanicak.....? (: iyi okumalar ;)

Evet çirkinim, şişkoyum boyum 1.60 ve 85 kiloyum napıyım? seviyorum işteee köpek gibi.Bu sözleri söylerken hüngür hüngür ağlıyordum aynı zamanda nefret ediyordum kendimden.Büyük bir umutla gittiğim mezuniyet partisinde herkesin ortasında alay edilmişti benle... Herkes benle alay ederken O naptı? Hiçbirşey...sadece güldü.Sırf beni farketmen için gitmiştim o partiye sense bana güldün...

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Odamda oturmuş internetteki ünlülere bakarken bir anda aklıma düşen hırsla zayıflamanın sırrını araştırdım. Herşey internette bulduğum o blogla başladı...

Birbirinden dik başlı ve asi iki karakter. Bir mahallede komşu olan iki kişi. Ve didişerek başlayan bir aşk. Selim ve Zeynep aşkına ortak olmaya ne dersiniz ? Cevabınız evetse bekleriz :) 😊👌😀

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL