Tanışmaları değişik olmuştu biraz.Adamın düşmanının kendisine yaptığı saldırı sonucunda,sıyrılan kurşunun biri denk gelmişti genç kıza. Yan komşuları,yeni belalar,yeni olaylar ve yeni duygular getirmişti yanlarında. Birbirine kardeş kadar yakın dört kız,yoktu aileleri.İçlerinden birinin babası vardı sadece. Bekliyorlardı küçüklüklerinden beri,geleceklerdi diye. Onlar için yalan kelimesi farklı bir anlam taşıyordu. Gelmeyeceklerini bildikleri halde inanmışlardı ailelerinin geleceklerine. Umut etmişlerdi... Onlar için yalan kelimesinin anlamı umuttu. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfalarına rağmen hala ayakta ve hala güler yüzlüydü onlar. Çılgınlardı biraz,biraz manyak ve mükemmeliyet kelimesinin vücut bulmuş hali kadar da güzel... Dört yakışıklı genç. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfaları peşlerini bırakmamıştı,hala karanlık ve tozlu sayfalardan ibaretti hayatları. Bu sekiz kişi birbirini tamamlayan yapboz parçaları olacaklar mıydı? Geçmişinin tozlu ve karanlık sayfalarını atlatmış kızlar,hala karanlık olan bu dört kişiyi o karanlıktan kurtarabilecekler miydi? Her şeyi zaman gösterecekti. Sadece zaman,belki biraz da aşk...? Kapak tasarımı için theillegalturuncu'ya çok teşekkürler. *Küfür İçerir* 08.05.2018 Genç Kız Edebiyatı #3 24.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #4 18.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #5 ❗️TAMAMLANDI❗️

Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım, Uygar Aral'ın kutsanmış olduğunu düşünen küçük kız. ★★★ 'Sigaran mı ben mi?'diye sordum, Güldü. sonra bir duman daha soludu olabildiğince.'Sigarama sebep olan sen.'dedi. ★MERVE GEZİCİ★

Ben Hira Özer. Annesi ölmüş ve babası tarafından takılmayan bir kızım. Yaşama amacım yok gibiydi. Bazen oluyor bazen olmuyordu. Kolay kolay yüzüm gülmezdi zaten. Sevmek istedim. Sevilmek istedim. Gülümsemek istedim. Çok büyük şeyler değildi. Ama benim gibi bir kızın hayatında gülümsemek anormale bile kaçıyordu. Ama ben onun dikkatini çekmiştim. Egehan Demir. Yeraltı mafya birliğinin en güçlü mafyasının biricik oğlu. Beni gıcık etti. Sinir krizine soktu. Ama buna rağmen beni bir tek o anladı. Kimsenin anlayamadığı kadar iyi. Kollarını açtığında belkide koştuğum tek kişiydi o. Beni yaşama bağlayan şeydi o sanırım. Benim gibi bir karamsarı gülümsetti bu mafya. Mutlu etti,ağlattı,hayatımı kurtardı,yaşama umudumu gösterdi. Kısacası beni hayata sil baştan başlattı. Mutlu muydum? Evet. Aşık mıydım? Deliler gibi! Eğer maceramızı merak ederseniz önce bir imza alalım. Sorumluluk alamayabilirim çünkü her yerde silah bomba ve tuzak var... Dikkatli olun! ----------- "Ben bu hayattan yoruldum Egehan. Bırakıp gitmek istiyorum. Ağlamaktan sıkılmaktan bıktım. Acılar çok geliyor. Ölmek istiyorum" Egehan kafasını kaldırdı ve yüzümü ellerinin arasına aldı. "Her sıkılan her ağlayan senin bir gün deliler gibi mutlu olacağına inanıyorum. Bunun için ölmene izin vermeyeceğim güzelim" 5 Şubat 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır Yeni bölümler: Cuma BU KİTAP BASTIRILMAYACAKTIR. MAFYA ÇETESİ GİZEM/GERİLİM ALANINDA İLK DEFA 25 HAZİRAN TARİHİNDE BİRİNCİ OLMUŞTUR. Kapak=> @ruhsuzkalemler

Yeraltı dünyasının kalbi Kapan. Tüm pisliklerin kaynağı. Kaçak dövüşlerin ev sahibi. Asi'nin evi. Tüm hayatı. Yaşama şansı. Ne kadar şanssa artık. Yeraltı dünyasının yenilmez asi kızı. Taki o geceye kadar. Bir kaç saatte tüm hayatını değiştirecek bir maç. Kazanmak mı? Kaybetmek mi? *** "Geçmişinden kurtulabilir misin? Ağzımdan dökülen kelimelerle beraber gözlerimi açıp bedenimi çevirdim. Suratıma bakarak bir kaç saniye düşündü. Yüzünde bir pişmanlık sezmiştim. Derin bir soluk alıp bıraktı. "Kurtulmak istesek bile kurtulamayız. Bizler geçmişimizle var olur ve geleceğimizlede var olmaya devam ederiz. Gözlerini üzerime dikip konuşmuştu. Konuşurken söylediklerinin doğruluğuyla canım sıkılmıştı. Evet geçmişten kurtulamazdık ama ne bilim işte başkasından ağzından bu sözleri duymak... Yine sessizliğime gömülmek amaçlı araziyi seyredip parmaklarımla oynamaya başlamıştım. Bu sefer o konuşmuştu "Peki pişmanlıklarımız?

Hayatı sırandandı. Ta ki yan eve birileri taşınana kadar...

"Kapımın önünden başka bayılacak yer bulamadın mı?" "Sen ne kadar kaba bir adamsın ya? Sanki ben seçtim bayılacağım yeri! Hatta inanır mısın? Kapının önünden geçerken dedim ki burası bayılmak için çok uygun bir yer. Burada bayılırsam dağdan inen bir takım elbiseli ayı gelir ve beni kurtarır! O ayı da sen oldun!" "Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Bana ayı mı dedin sen?" "Ben sana takım elbiseli ayı dedim. Sadece niye bir kısmını alındın ki?" * "Bu yazı da ne?" "Dikkat! Mafya var!" "Hadi ya! İyi ki okudun! Benim okuma yazmam yoktu zaten" "Sen kültürsüz bir mafya mısın? Hiç yakıştıramadım! Çok ayıp! İstersen öğretebilirim!" "Hay Allah'ım sen bana sabır ver! Sülük gibi yapıştın bir de gitmiyorsun ya! Ben sana ne yazıyor demedim! Niye arabamın camındaydı bu?" "Hani bebek olan arabalara yazıyorlar ya 'dikkat! Bebek var!' ben de düşündüm ve dedim ki mafya olan arabaya 'dikkat! Mafya var' yazmak gerekir? Kötü mü düşünmüşüm?"

"Özür dilerim." "Dileme.Ben özür diliyor muyum? Sana köpek gibi aşık olduğum için senden özür diliyor muyum?" *** O benim öğretmenimdi, bana nasıl güzel sevilir o öğretti.

Mutluluğunu onu yanında bulan yaşamayı ondan öğrenen.. herşeyi onla mücadele eden bir küçük kız.

Bu hikayem 'Bebeğimin Babası!' adlı serinin devamıdır... Konusuna gelirsek; Bir bebek, ağalık, ve ortada kalan bir çift! Onlar ilk görüşte birbirlerine aşık falan olmadılar! Onlar bebekleri için bir araya geldiler! Belki sonra aşık olurlardı birbirlerine ya da olmazlardı. Belki de onların hikayesi mutlu sonla bitmezdi..... Size asla önceki hikayelerimi okuyun da sonra bunu okursunuz demiyorum çünkü karakterler dışında birbirleriyle hiçbir ilişkileri yok. İyi Okumalar......

Şiyar Aşireti Mardin'in en büyük aşiretlerinden. 6 çocuğu olan Baran Ağa'nın tek inci tanesi en küçük ve tek kızı Fera. Nereden bilirdi ki en büyük acıyı da ondan yaşayacağını onu kaybedeceğini ve sırf berdel yüzünden... Baran Ağanın en zor zamanlarıydı. Yıllardır süren kan davası için bugün aşiret büyükleri toplanıp karar verilecekti. Babasını ve en büyük oğlunu bu yüzden kaybetmişti. En büyük oğlu Bartın kan davası yüzünden ölmüştü. Ellerinde karşısında ağıtlar yakan karısı ve inci tanesi Fera' nın boş korkulu ve kaygılı gözlerine bakarken oğlunun son nefesiyle her şey bitmişti. Şimdi ne yaparım derken daha erken aceleci konuşmuştu. Burası Mardin di her şey olabilirdi.