Yalanlara inanmaya ihtiyacı varmış,bütün çaresiz insanlar gibi Bazen bir hikaye tutuşmuş iki eldir,kenetlenmiş on parmaktır. Şimdi gizlice söyle bana, Saklı Düşler ne demektir? Işte o zaman anlayacağız yeniden gitmek ne demektir?

Alya için kurallar basitti. Düşünme, yap! Unutma, hatırlat! Acıma, öldür! Acımasız bir dünyanın kollarına atılan bir kız çocuğun güvendiği tek kişi kardeşiydi. Kardeşi için yapar, kardeşi için ölür ve yine kardeşi için yaşardı. Yeni bir kurbanın infazı için gittiği bir gecede kendi için hazırlanan tuzağı nereden bilebilirdi. Yaşamak istedi...yaşadı. Özgür olmak istedi...tutsak oldu. Hemde hayatı boyunca iki defa gördüğü bir adam tarafından. Onu kelebek diye seslenen adam. Planlar değişti, oyunlar bozuldu. Alya kendini hiç ummadığı bir oyunun içinde buldu. Hazır mısınız? O zaman sizi şöyle alalım. Dikkat edin bu oyunda hiçbir şey göründüğü gibi değil. **** "Ne gülüyorsun? Komik mi? Kişilik boz..." Ben cümlemi tamamlayamadan gözümdeki bandı çıkardı ve çenemi parmaklarının arasına aldı. Kafamı kendine doğru çevirdiğide kısılı gözlerim açıldı ve yüz hatlarını ezberlemeye başladı. Badem gözlerindeki iris büyümüştü. Gözlerinde ayna olsa şu an kendime bakıyor olurdum çünkü gözlerinde belirsizlik vardı. Anlam taşımayan bakışlar...Belki de yüzüne sahte maskeler takmakta çok iyiydi. Kim bilir...Galeride gördüğüm gibiydi sadece o kaliteli adam imajından sıyrılmıştı. Beyaz gömleğinin birkaç düğmesi açılmıştı. Saçları dağınıktı, düşüncelerim gibi. " Hani kelebek o zincirleri kendi takmıştı. Kilitli zincirler...kilitli kanatlar...kilitli özgürlük ve kilit vuramadığın hayallerin. Kendi taktığın zincirlerin anahtarı avcunda saklı görmüyor musun?" Gülümsedi, bana acıyarak." " Anahtar düştü..kilit açılmadı...hayallerim yok oldu" Gülümsedim ona hak vererek ve ilk defa kabul ettim o aptal kelebeğin ben olduğuma." +18 içerir. ©Tüm hakları saklıdır 16.07.2019

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"

Her şey bir kurşunun değil de, bir çift kara gözün kurbanı olmakla başladı. Bedenimde ki değil, ruhumdaki ölü tohumların yeşermesiyle attı nabzım. Ve o günden sonra üzerimdeki çiğ toprağı atıp yaşamaya başladım. "Çünkü burası Veda Caddesi," dedi kara gözlerini, gözlerimin içine mıhlayarak. "Çünkü burada her veda bir merhabayla başlar."

...

Birbiriyle sürekli rekabet içinde olan iki okul arasında 1 aylığına öğrenci değişimi olursa ne olur ? Değişen öğrenciler o okuldan birinde kalmak zorundaysa ve bu kura ile belirlenecekse ? Hele ki kalacağınız öğrenci karşı cinsten biri denk gelirse ?

Sizce bi kız için mutlu olmak zor mudur? Yada zor olmalı mıdır? Aslında herkesin kendine göre hayatı zordur... Belki biri fakirdir ama şanslıdır... Aşk maşk aslında hiç dir. Önemli olan ailendir. Ailen kötüyse en mutsuz ve en şansız kişisindir. İnsanın yüzü gülse de önemli olan gözleri gülmez. Gülümser ama mutlu olamaz. Aslında mutlu olmakla gülmeyi karıştırılar... Gülen insanları mutlu sanırlar... Ama gerçekten hayatında biri olur ve senin içini okuyabilir. Senin mutsuz olduğunu bilebilir hissedebilir.