Ο Κάρλος τη διέκοψε απότομα, σηκώνοντας το χέρι του κι η Κριστίν νόμισε προς στιγμή ότι θα τη χτυπούσε και πισωπάτησε. Εκείνος αναστέναξε βαριά κι όταν μίλησε η φωνή του ακούστηκε ακόμα πιο βραχνή απ΄ό,τι ήταν και...ραγισμένη. Ακούστηκε σαν ξεκούρδιστο γραμμόφωνο, ένα κουβάρι από νότες, σαν άναρχη μελωδία που κάποιος άσχετος με τη μουσική είχε αραδιάσει σ΄ένα πεντάγραμμο. Η φράση που ξεστόμισε έκανε την Κριστίν να σωριαστεί στον καναπέ. Ήταν σα να έπεσε κεραυνός στο διαμέρισμα, όλα γύρω τους έγιναν χίλια κομμάτια, φώτα και σκοτάδι έγιναν ένα και μια αλήθεια σήκωσε ανάμεσά τους ένα τείχος, που άφησε τον καθένα τους μόνο του απέναντι στην δική του αλήθεια, τα δικά του μυστικά και ψέμματα, τις δικές του ενοχές.

Η Κλειω ένα φιλόδοξο κορίτσι με πολλές απαιτήσεις και ο Χρήστος ένας εριστικός χαρακτήρας με ανάγκη για στοργή και φροντίδα Ενας τυχαιος αγωνας του Χρηστου θα φερει πολλες εξελιξεις στην καθημερινη ρουτινα της Κλειους. Ο Χρηστος θα πρεπει να ερθει αντιμετωπος με καποια γεγοτοτα του παρελθοντος που τον εχουν στοιχειωσει. Θα μπορέσει η αγάπη να τους ενώσει στο τελος ή θα παραδοθούν στο έλεος του εγωισμού τους;

Η Λίλιθ ήταν η πρωτόπλαστη γυναίκα και φτιάχτηκε όπως ο Αδάμ από χώμα, οπότε ήταν ίση του, σε αντίθεση με την Εύα. Όταν ο Αδάμ προσπάθησε να την καθυποτάξει, η Λίλιθ πρόφερε το ιερότερο από τα ονόματα του Θεού και υψώθηκε στον ουρανό. Ο Αδάμ παραπονέθηκε στον Θεό, ο οποίος της έδωσε την επιλογή ή να υποταχθεί στον Αδάμ είτε να φύγει από τον Κήπο της Εδέμ και πολλά από τα παιδιά που θα κάνει να πεθαίνουν. Η Λίλιθ, για να μπορέσει να έχει ελεύθερη βούληση, διάλεξε να εγκαταλείψει τον Κήπο της Εδέμ. Έπειτα από τη φυγή της, ο Αδάμ νιώθοντας μοναξιά παρακάλεσε το Θεό και του έδωσε μια γυναίκα πιο υποτακτική, την Εύα. Και τώρα η Λίλιθ, εκτός Εδέμ πια περιφέρεται ανάμεσά μας. Επιτρέψτε μου να σας τη γνωρίσω!!!!!!!!!

Ας αφήσουμε τις όμορφες γυναίκες για τους άντρες που δεν έχουν φαντασία. Marcel Proust, 1871-1922, Γάλλος συγγραφέας

Η ΑΓΑΠΗ ...Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928) Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι. Και με είδε μια αχτίδα Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπό της κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι. Πώς μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης, πώς εγελάσαν τα πικρά μου χείλη! Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος, κι ελύγισα σαν από τρυφερότη, εγώ που μ' είχε πέτρα κάνει ο πόνος.

Αυτός που είναι αιώνιος,παντοτινός.Κάποιος που στοχεύει στη δύναμη και τον πλούτο.Η επιτυχία το κίνητρο και η απόκτηση αγαθών, η ανταμοιβή.Το αποτέλεσμα όμως?... μοναξιά μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο ανθρώπους. Ανάμεσά τους και ένα Κρίνο, γεννημένο απο το γάλα της Θεάς Ήρας που έτρεξε στη γη,σύμβολο αγνότητας και ομορφιάς... ικανό να κάνει ένα Δάντη,να εκραγεί!

Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν΄αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις. Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

Ο Νίτσε θα πίστευε μόνο σε έναν Θεό που θα ήξερε να χορεύει...Η Γκράχαμ θεωρούσε πως οι μεγάλοι χορευτές δεν έιναι μεγάλοι εξαιτίας της τεχνικής,αλλά του πάθους τους...Και ο Μπράουν έλεγε πως η ευκαιρία χορεύει με εκείνους που είναι ήδη στη πίστα...Η Νέλη της ιστορίας όμως χόρευε αντί να μιλάει, γιατί για κείνη η μουσική ήταν μικρές ιστορίες και ο χορός η ζωντανή απεικόνιση...Και έτσι στη ζωή θα τους παρέσερνε όλους σε ένα ρυθμό που κανείς δε θα αντιστεκόταν!!!