...gdzie tyler jest gejem a josh dowiaduje się o tym dopiero, kiedy stopniowo się w nim zakochuje

"Przyszedł. Tak jak to było rok temu. I dwa lata temu. Tym razem również mnie nie zawiódł. Gdy tylko go zobaczyłem, moje serce zaczęło szybciej bić. Łapczywie błądziłem wzrokiem po jego sylwetce, oceniając jak bardzo zmienił się przez ostatni rok." spuki™

kochałem cię. chciałbym wrócić do czasów, kiedy mogłem ci to mówić, kiedy spałeś. oddałbym wszystko za jeszcze jedną noc w twoich ramionach i wszystkie pocałunki, które sprawiały, że traciłem głowę. czasem, wśród kolejnych niespokojnych nocy, twoja twarz,którą próbuję zamazać i wyprzeć we wspomnieniach wyostrza się i widzę dokładnie twoje błyszczące oczy i uśmiech, za którym tak tęsknię. teraz już nic nie jest takie samo, kiedy rano się budzę kobieta obok mnie obdarza mnie cudownym uśmiechem, który nie może się jednak równać z twoim. i jeśli mógłbym cofnąć czas, chciałbym jeszcze raz powiedzieć kocham cię. i wrócić.

- Jest Międzynarodowy Dzień Coming Outu - powiedział swobodnie Josh, akurat kiedy znaleźli się na swojej ulicy. - Co to znaczy? - odpowiedziała Ashley, nie odrywając wzroku od swojego iPoda. - To znaczy... to dla ludzi, którzy chcą się ujawnić - powiedział, zagryzając wargę niepewnie, nagle myśląc, że to był fatalny pomysł. - No wiesz - kontynuował. - Coś jak... wyjście z szafy. Czyli one shot, w którym Josh decyduje ujawnić się przed swoją mamą, siostrą i może... może... swoim najlepszym przyjacielem. x To tylko tłumaczenie. Oryginał można znaleźć na ao3, u flightlessnerds. Gatunek: angst/fluff. Słów: 2,3k.

"Chcę opisać wam tu cudownego i niepowtarzalnego chłopca. Chłopca, który zmienił moje życie. Chłopca, którego zabiliśmy." "You may say I'm a dreamer But I'm not the only one."

Tyler jest wolontariuszem. Prowadzi zajęcia muzyczne na oddziale psychiatrycznym w pobliskim szpitalu. Pewnego dnia spotyka tam chłopaka z kolorowymi włosami i czekoladowymi oczami.

byli tylko tym. tylko tajemnicą, skrzętnie chowaną w sercu. tajemnica powstała i dojrzewała w motelu przy czwartej ulicy. pokój numer dwieście siedemnaście był sceną wielu przedstawień, i gdyby ściany mogły mówić, opowiadałyby godzinami, zdradzając wszystkie ludzkie tajemnice. nikt jednak się nie odezwał, wszyscy milczeli jak zaklęci, a za zamkniętymi drzwiami dwie dusze leczyły najgorszą przypadłość ludzkości; samotnosc. byli tylko tajemnicą. taką, która do tej pory zakłóca ich spokojne sny. a koszmary nadal przychodzą nad ranem, jednak nie takie same. gorsze. pełne obrazów z przeszłości [ okładka: fragment obrazu "starry night over the rhone" vincenta van gogha ]

Inaczej "joshler forest fanfiction" Od autorki: "Jeśli bardzo szybko się wkurzacie, przez coś co jest w tagach, proszę nie czytajcie tego. Nie sądzę, żeby to było bardzo drastyczne, ale proszę bądźcie ostrożni." JEST TO TYLKO TŁUMACZENIE, autorką jest SoloChaos, a wszystkie linki do niej są na końcu fanfiction.

-Josh, proszę, dla mnie -Złapałem go za dłoń jednak ją odtrącił. -Nie Tyler, przykro mi- Zrobił krok wstecz. Poczułem jak drobna łza spada spod mojego oka i rozbija się na ziemi. -Dla mnie..- wyszeptałem patrząc jak odchodzi.

I need something to kill me I am tired of taking my own life Stay alive, frens! II-//