[...] Niebo powoli przechodziło z mocno pomarańczowego odcienia w szarość, która następnie miała przerodzić się w ciemną noc. Spojrzał w dół, na ulicę, po której przejeżdżał srebrny samochód sąsiadki spod czwórki. Kawałek dalej, na prawo, widział grupkę dzieci, najpewniej wracających do domu. Wzrok tym razem przeniósł na (identyczny do jego) budynek po przeciwnej stronie ulicy - z białego, wpadającego w szarość, kamienia. Przy drzwiach wejściowych były skąpe zdobienia, a z niektórych okien (swoją drogą, również ozdobionych) wydobywało się jasne światło lamp. Cicho westchnął. Kochał miejsce w którym mieszkał, głównie za ten widok. Dla niektórych był to zwyczajny obraz na zwyczajną ulicę, ale dla niego było to coś więcej, niż jakaś tam ulica. Widział jej ukryte piękno, którym się samotnie zachwycał. I miał nadzieję, że kiedyś spotka osobę, która będzie się tym zachwycać razem z nim.

Min Yoongi przeszedł w swoim życiu wiele,bardzo wiele. Marzenia? Brak Przyjaciele? Brak Uczucia? Zanikły Miłość? Co to? Aż w końcu na jego drodze pojawia się nader optymistyczny Park Jimin. ღღ Rodzaj : angst, yaoi; depresja, samookaleczanie się, samobójstwo; Paring : Yoonmin; możliwy : Yoonseok, Namseok Ostrzeżenia: Niekiedy mogą się pojawić wulgaryzmy, sceny seksu; boyxboy Czytasz na własną odpowiedzialność.

I felt all flushed with fever, embarrassed by the crowd I felt he'd found my letters and read each one out loud I prayed that he would finish, but he just kept right on gatunek: angst

"i know it was getting rough all the times we spend when we try to make this love something better than just making love again" gatunek: fluff, trochę angsta

Zbiór najgorszych prac (dzieU) z Wattpada.

"When the tide hits you straight in the face Life is getting harder treading water, got nowhere to go And as the time slips away, day by day Stranded in the ocean, every open door has now been closed" Liczba słów: 3850 Gatunek: angst

Spis seryjnych (głównie) morderców. Ich historie, trochę ciekawostek i czasem sypnę jakimś cytatem, bo czemu by nie. *okładka autorstwa Żmii* *źródła, z których czerpię informacje: strony internetowe (głównie angielskie, bo po polsku nic nie ma) oraz wiedza własna, w tym screeny i zapiski jakichś ciekawostek etc. na kartkach, które są tak stare, że nie mam pojęcia skąd pochodzą* Seryjni mordercy © Venus, 2017

to jest ten fik, o którym istnieniu wolałabym zapomnieć młoda xiumeh, co ty miałaś w głowie?

Myer odkąd skończył 11 lat, mieszka w Akademii Zachodu w Teksasie w hrabstwie Sabine. Miejscu, w który bezpieczne schronienie dzieci bogów. Właśnie, bogów. Zupełnie innych niż wszystkich dotychczas znanych, u których szczytu stoją Vitia i Mortem, Życie i Śmierć, odwieczni wrogowie. Jako syna Vitii, jego życie nigdy nie wyglądało zbyt prosto, ale kiedy rozpoczyna się II Anomalia Światowa, a świat śmiertelników i bogów zbliża się do siebie aż za bardzo, wszystko wywraca się do góry nogami. Jak zwykły 17-latek ma powstrzymać zagładę sprowadzona przez Mortema, mając do dyspozycji tylko najlepszą przyjaciółkę i zbuntowana córkę Śmierci, jej wcale-nie-chłopaka, kilkoro przyjaciół i grupkę dzieciaków z mocami?

»przecież miało być tak źle, nieposkładane z poskładanym nagle połączyło się. jak to, powiedz mi, jak to stało się?« ☞rodzaj: yaoi, lekki fluff ✗zakończone