Merhaba ben mida. dünyadaki tek kurt,vampir ve büyücü meleziyim. Normal bir yaşantım,normal arkadaşlarım vardı. Normal derken gerçekten normal. Başka bir okul fikri gözüme iyi gözükmüştü böylece kendimi geliştirebilicektim. Taki tüm dünyanın yükünü omuzlarına koyana kadar. Ben böyle doğmak istemedim. Peki neden istemediğim şeyleri yapmak zorundayım? YAZIM HATALARI KİTAP TAMAMLANDIKTAN SONRA DÜZELTİLECEKTİR... İkinci kitabı TEK MELEZ (İntikam Ateşi)'ni profilimden bulabilirsiniz... 10.02.2016 Saat 18:46 Vampir Kategorisi 2.'si. 22.02.2016 Saat 00:50 Vampir Kategorisi 1.'si. Kapak Tasarımı 27.05.2016-06.06.2016 tarihleri arasında TEK MELEZ Serisi Resmi İnstagram hesabından yapılan yarışma sonucu kazanan @siyahprenses414 "İLAYDA KAYA"'ya aittir. kendisine yaptığı kapaktan ve yarışmamıza olan katılımından dolayı teşekkür edip başarılarının devamını diliyorum...

''Şimdi sen seç Güneş'' Babama boş gözlerle baktım. ''Neyi baba?'' ''Hayatımızın her yerinde olan bir şey seç istiyorum'' Aklıma tek bir şey geliyordu. ''Kamera, buldum baba kamera istiyorum''

İlginç gerçekler bilgiler ve daha fazlasi şaşıracanız yazilar ve herşey..

Korkuyu Kalbinizde Hissedin.

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Ben JESSICA .Küçüktüm .Babam hergün gece elinde bir takım aletlerle gidiyordu. Merak ediyordum gidemiyordum. Anneme söylediğimde "Büyüyünce anlarsın " deyip beni geçiştiriyordu. Büyüdüm . Herşeyi anladım ve VAMPİR AVCISI olmaya karar verdim . Onlardan ailemin intikam almalıydım! !!!!. Ama.... 25 yaşında Jennifer ile hayatımız bitti! Yüz karası olduk! . Gururumuz kalmadı !. Biz.... !!!

On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım varken aksiyona ne gerek vardı ki ?Ama kabullenmem ve üstesinden gelmem lazımdı.Hayal kurmayı bırakıp gerçek yaşantıya dönmüştüm.Yada dönecektim , ama bu hiç kolay değildi.Unutturmam lazımdı artık , beynime kazınmış kötü anıları.Geçmişimiz her ne kadar silinse de gelecekte gelecekti tekrar karşımıza.Ve tekrar silmeye gücümüz olmayacaktı.Ama ben bunu başarmak zorundaydım,her ne kadar kötü şeyler yaşayacak olsam da dik durup üstesinden gelmem lazımdı.Ve yapacaktım bunu.Hava yavaş yavaş aydınlamaya başlıyordu.Ay yok oluyor ve güneş doğuyordu.Birlikte asla duramazlardı.Güneş batarken ay yerini alıyordu , ay batarken ise güneş.Bende kendim gibileriyle birlikte olabilirdim normal insanlarla değil. Her şeyin bir düzeni vardı .Normal insanlar varken benim gibiler onların yanında yaşayamazdı. Ve ben bu düzeni öğrenene kadar kendim gibi olanlarla kalacaktım.