Morris ailesinin altı yaşındaki oğlu Colin'e bakıcılık yapmak için Londra'dan Nottingham'a gelen Anna Peterson böyle bir şeyle karşılaşacağını bilseydi, bu işi kabul etmeden önce iki defa düşünürdü.

"Acaba sorun bende miydi? Ya da asıl narsist ben miydim? Hastalıklısın diyordu o da. Acaba cidden öyle miydim? Yok yok, olamam. Beni manipüle ediyordu! Yoksa... belki de hepsi benim hatamdı. Bunu bana nasıl yapmıştı? O bana önceden hiç kıyamazdı." Mislina'nın düşünceleri size tanıdık geldi mi? Acaba siz de narsist bir insan ile ilişkide olabilir misiniz? Ya da eski sevgiliniz narsist miydi? Peki, şimdi Mislina'ya odaklanın ve onda size dair hangi parçalar olduğunu düşünün. Yüksek empati sahibi, özgüvensiz, insanları sürekli memnun etmeye çalışan, hayır diyemeyen... Ama bu özelliklerin yanında, bir o kadar zeki ve başarılı olduğunuzu unutmayın. Ve narsistik bir ilişkiniz varsa, kazanmak için, oyundan çıkmayı da!

"Öğretmeninin gözüne girmeye ne dersin? Sevdiği herhangi bir şey yok mu?" Yanağımın içini ısırırken stresli bir şekilde iç çektim. Hakkında hiçbir şey bilmiyordum ve her şey buna rağmen fazla hızlı gelişiyordu. Kısa bir süreliğine düşüncelerimle boğuşurken bir anda aklıma iyi bir fikir geldi -kafamda sarı bir ampul yandığını hayal edin lütfen- ve akabinde yüzüme kocaman bir gülümseme yayıldı. "Buzlu kahve!" diye cırladım. "Kahve mi istiyorsun?" dedi anlamamış gibi kaşlarını çatarak. "Hayır elbette!" Yerimden kalktım ve heyecanla ekledim. "Gözüne girmek için ona her gün bir kupa buzlu kahve ikram edeceğim!"

İşi almam uzun sürmedi. Kitapçıyı işleten, Alya Kızıltan isimli genç bir kadındı. Yeni açmış burayı, bir sene olmuş daha. Çalışan aranıyormuş hala da. Üzerime kitapçının adı -Hon'ya- ve logosunun baskısıyla süslü bir tişört verdikten sonra hazırdım hemen çalışmaya. Meryem bana kısaca neyin nerede olduğunu gösterdi. O sırada kapıdan içeri bir kız girdi; kısacık, küt kesilmiş siyah saçları vardı, beyaz tenine yakışan iri kahverengi gözlerinin önünde siyah çerçeveli bir gözlük duruyordu. "Günaydın!" derken üzerindeki baskılı tişörtü fark edince burada çalıştığını anladım. Kahverengi gözleri beni buldu ve gülümsedi. "Yeni mi başladın? Görmedim hiç seni."

Dikkat! •Günlük hayattan gereksiz konuşmalar ve klişeleşmiş olaylar içerir. •Size kesinlikle bir şey kazandırmayacaktır. •Çerez niyetine yemeniz önerilir. ✏️✏️✏️✏️✏️ Bilinmeyen Numara: o çocuklarla takılmaktan hoşlandığını bilmiyordum Ben: hoşlanmıyorum Bilinmeyen Numara: öyleyse neden onlarla gittin Ben: çünkü chris arkadaşım ve söz konusu pizza❤ Bilinmeyen Numara: bana kalp yolladın Ben: hayır o pizza içindi Bilinmeyen Numara: bence benim içindi ✏️✏️✏️✏️✏️ ♀♂ Argo, şiddet ve cinsel içeriklidir.

Dikkat! •Günlük hayattan gereksiz konuşmalar ve klişeleşmiş olaylar içerir. •Size kesinlikle bir şey kazandırmayacaktır. •Çerez niyetine yemeniz önerilir. ✏✏✏✏✏ Eliot Denmaire için Bianca Ward'ı tavlamak çantada çizkeklikti. Öyle ki bunun için yapması gereken tek şey Timothee Todd'a on dollar vermek oldu. ✖✖✖ Ben: adımı nereden biliyorsun Ben: seni engelliyorum Bilinmeyen Numara: Pes etmem Ben: ah ahmak erkek milleti Bilinmeyen Numara: Hey Bilinmeyen Numara: ben kızım seni önyargılı!

When a handsome troublemaker inherits the Big Fish Cafe, eighteen-year-old Evvy must fight to protect her island while trying not to fall for his charm. ***** Headstrong islander Evvy lives on New Wave island, a small, idyllic retreat just off the coast of the Florida Keys. But when city boy Jordan inherits the cafe Evvy works at and threatens to sell it, it kickstarts a rivalry, one that risks tearing the island apart. Can the pair overcome their differences - and feelings - to save the cafe, or will it all be destroyed in the upcoming storm? *If you aren't reading this book on Wattpad, it has been stolen. Please report the website!*

Yüzümde oluşan sırıtışla arkamı döndüğüm esnada gözüme karşımdaki masada oturan kumral saçlı kız ilişti. Hemen elime sipariş defterini alarak kızın masasına doğru yürüdüm. Bu saatte Pizza Hut'ta tek başına yemek yiyecek kadar ne yaşamıştı acaba? "Hoş geldiniz," dedim ilgisini çekmek için. "Siparişinizi alabilirim?" diye devam ettim beklentiyle. "Şey," seçmekte zorlanıyor gibi elindeki menüde göz gezdiriyordu, "vegan pizza yok mu acaba?" Mavi gözleri benim siyah kadar kahverengi gözlerimle birleştiğinde içime tuhaf bir şey oturdu ve kalbim sıkıştı. Derin bir nefes aldım ve hemen boğazımı temizledim. "Ah," geveledim. Yoktu tabi ki! Dürümler, dönerler ve lahmacunlar varken Türkiye'de vegan olmak da neydi Allah aşkına?! Ama, saçma bir şekilde, gitmesini de istemiyordum. Hızlı düşünmeliydim. "Spesyallerimizin içinde olduğu için menüye katmadık," diye uyduruverdim birden, "iki porsiyon salata sipariş ettiğinizde bir büyük veggie pizza da yanında geliyor!"