Abla olmak kolay değildi. Eş dosttan gördüğüm kadarıyla hele de erkek ablası olmak, daha da zorluydu. Belli bir yaştan sonra yalnızlığın da pek matah bir şey olduğunu söyleyemeyeceğim ya, hadi o benim seçimim olsun. Ama bekar büyük görümce olmak mı? "Görümce mi? Hııı, evet. Evet, o evlenememiş canım." "Hiç, hiç evlenmemiş." "Zor tabi. Gelinin işi çok zor, Allah kolaylık versin." Yooook. Yok, yok, yok! Bu kadarına da müsaade edemem. Önümüzdeki yedi ay içerisinde ya evleneceğim ya evleneceğim! - Haleöz * Kırık bir kalbin, bolca kahkahanın ve her şeye rağmen solmayan umudun hikayesi "(Ben) Evlenmeden Olmaz". Parantez içinin de en az dışı kadar önemli olduğu bir hikaye. Paşa gönlümüzün dilediğinin elalemden daha kıymetli olduğu bir hikaye. Sizi daha ilk satırlardan içine çekecek bir hikaye... Nasıl mı bu kadar eminim, nereden mi biliyorum? E, sizden biliyorum. Bu hikayede kıçına tekme vurulan erkeklerden en az birine siz de tekmeyi vurmak istediniz, belki de çoktan vurdunuz! Eğer yaşınız yirmi beşten uzaklaşmaya başladıysa Hale'nin duyduklarını, hem de en yakınlarınızdan, en az bir kere duydunuz! İşte tam da oradan biliyorum. Hadi gelin, bekliyorum :) Bir de şey, haddim değil belki ama içinize sinmeyen hiçbir adama şartlar öyle gerektirdi diye "Evet!" demeyin lütfen, rica ediyorum. -Funye49

O, herkesin korktuğu bir mafyaydı. Ben ise ailesini kurtarmaya çalışan sıradan bir kız... Ama aramızdaki anlaşma, çok daha karanlık sonuçlar doğuracaktı.

"İzliyoruz " derken sesinde garip bir dalgınlık oluşmuştu. Dudaklarıma bir gülümseme yerleştirirken kemerimi çıkardım ve son kez ona baktım. "Gidiyorum" derken direksiyonda ki elini kaldırıp yüzüme koydu ve sabah evden çıkmadan önce yenilediğim bandajın üzerinde gezdirdi parmaklarını, gözleri yaramdan ayrılıp da tekrar gözlerimi bulduğun da şok olmuş gibi ona bakıyordum. "Yaralanma olur mu? " dediğinde ne diyeceğimi bilemedim. Sadece ona bakıyordum. Güzel yüzü tam karşımdayken ve bana böyle bir cümle kurarken ne diyebilirdim ki? Ne demeliydim? Kendimi toparlamaya çalışırken onun benden uzaklaşan eline kısa bir bakış atıp gülümsemeye çalıştım ve derin bir nefes alırken yüzümü ondan biraz geriye çektim. Elimi kaldırıp bir asker selamı yaparken, "Emredersiniz Yüzbaşım "dedim gülümseyerek ve hemen ardından bir şey söylemesini beklemeden arabadan indim. Son gördüğüm şey ise dudaklarına yayılan gülümsemesiydi. .....

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.

TAMAMLANDI. *** "Yarım kilo kestane alabilir miyim?" ***

BUKE 20 YAŞINA KADARERKEK GİBİ YETİŞMİŞ ASİ HIRÇIN İNATÇI BİR KIZ.TÖRENİN BARIŞ BERDELİ KARARIYLA BABASINI ÇİĞNEYEREK ANKARYA HEM OKUMAYA HEMDE YENİ HAYAT KURMAK İÇİN GİTMEK İSTER AMA BARAN TÖRELERİ BİLDİĞİ İÇİN BUKEYİ ZORLA MARDİNE GETİRİP EVLENİR VE KISA SÜREDE BUKEYE AŞIK OLUR .YA BUKE BU EVLİLİĞE KARŞIYKEN BARAN A AŞIK OLABİLİR Mİ? HER MUTSUZ UYANDIĞI GÜNE NALET SEBEBİNİ SEVEBİLİR Mİ? NEFRET ETTİĞİ ADAMI BENİMSEYEBİLİR Mİ?

Civciv, yıllar sonra doğup büyüdüğü mahalleye öğretmen olarak atanır. Ama kimse onun kim olduğunu bilmez. O, artık Küçük Öğretmen'dir. Yıllar geçse de üstünden, kızımızın huyu aynıdır. Mahalleye bir oyun oynar. Bakalım Küçük Öğretmen, herkesi ne kadar şaşırtacak? "Küçük civcivim, güzel kızım, dünyam benim Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer Bu adam yalnızca sana boyun eğer" -WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE- İg: missyazarr_w Tiktok: missyazarr #17 Aşk - 13.05.2024 #18 Romantik - 10.08.2023 #25 Mizah - 13.05.2024 #37 Romantizm - 13.05.2024 #85 Genel Kurgu - 30.12.2023 #122 Genç Kız Edebiyatı - 31.05.2024

Tek davası okumak olan Avin Mirşad. Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad. "Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın." Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan. "Mezopotamya şahidim Avin. Hem gecem hem gündüzümsün. Sen benim gökyüzümsün." Herkesin bir yarası var. Güneş kadar yakıcı, gece kadar karanlık.

Yeraltı dünyasının kalbi Kapan. Tüm pisliklerin kaynağı. Kaçak dövüşlerin ev sahibi. Asi'nin evi. Tüm hayatı. Yaşama şansı. Ne kadar şanssa artık. Yeraltı dünyasının yenilmez asi kızı. Taki o geceye kadar. Bir kaç saatte tüm hayatını değiştirecek bir maç. Kazanmak mı? Kaybetmek mi? *** "Geçmişinden kurtulabilir misin? Ağzımdan dökülen kelimelerle beraber gözlerimi açıp bedenimi çevirdim. Suratıma bakarak bir kaç saniye düşündü. Yüzünde bir pişmanlık sezmiştim. Derin bir soluk alıp bıraktı. "Kurtulmak istesek bile kurtulamayız. Bizler geçmişimizle var olur ve geleceğimizlede var olmaya devam ederiz. Gözlerini üzerime dikip konuşmuştu. Konuşurken söylediklerinin doğruluğuyla canım sıkılmıştı. Evet geçmişten kurtulamazdık ama ne bilim işte başkasından ağzından bu sözleri duymak... Yine sessizliğime gömülmek amaçlı araziyi seyredip parmaklarımla oynamaya başlamıştım. Bu sefer o konuşmuştu "Peki pişmanlıklarımız?

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019