" Öp beni. " " Ne ? " " Duydun öp işte hemen. " dedim gözlerimi dudaklarına çevirerek. " Şu an mı ? " " Yok başka bi an. Ya seni bana parayla mi verdiler acaba ya ? Gerçi seni parayla da almam ama hırsız şey.. hadi uzatma da öp. " " Öpmek.. " " He ya hadi. " dudaklarımı öne doğru büzdüm. " Öpmek bak ama şöyledir he.. " " Kelime anlamını açıkla demedik ya öp gitsin dedik. " " Öpücük diyorsun.. " " Öpsene lan diyorum aa gel buraya ben öpeceğim. " 3 Eylül 2021

Kıyametin kral ve kraliçesini selamlayın! 🕯️ Yalanların kanlı tırnaklarıyla sakladığı sırlar, gerçeklerin sarılı olduğu kara gökyüzünü parçalara ayırdı.. Bir ses geliyordu; adamın göğsünde ki yarıktan akan kanın yere her dökülüşün de çıksan ses, onun gökyüzünde ki varlığını sarsıyordu. Ölüyordu... Kendi pis, soysuz kanından kurtulması için ölmesi şarttı.... Geçmiş ayaklarını sürterek geleceğin önüne geçerken bıraktığı her iz de acı vardı. Kadının kömür karası saçları adamın ellerine dolanırken tükeniyordu. Yaşam ile ölümün arasın da ki o çizgide asılı kalmış, ayak parmakların da kurum lekeleri kalmıştı. Ölmeliydi... Güçsüz, sökük ruhunu yaşatması için ölmesi şarttı... Birbirlerini, canlarının yandığı kurum lekelerinden tanıyorlarken; acının kanattığı kalpleri kaburgalarını sarsıyordu. Bedenlerini iç içe geçiren ipin bağlarında sökük izleri vardı. Defalarca kopup düğümlenen ipin ucunda ki yanan ateş harlandığın da onlardan geriye yalnızca büyük bir İZMİHLAL kalacaktı... 01/01/2023 04:27 Kapak Tasarımı: @hayalliruzgarlar

''Sevmiyorum, yalnız kalmayı sevmiyorum. Herkesle arkadaş olmayı, herkesi tanımayı, herkesle konuşmayı istiyorum.'' dedim boştaki ellerimi kaldırıp onun beline yerleştirirken. 'Kalmayacaksın,' dedi hafifçe geri çekilip elleriyle yüzümü kavrarken, 'söz veriyorum seni hiç yalnız bırakmayacağım. Hiçbir zaman hissetmeyeceksin yalnızlığı.' Başımı iki yana salladım. Başar, benim annem, kardeşim olabilir miydi, olmazdı. Ben o yalnızlığı on bir yıldır yaşıyordum, bir anda, bir sözle geçmezdi ki. ''Benim yalnızlığım kalbime işlemiş, o yalnızlığı alamazsın oradan.'' 'Alacağım, sen bana inanırsan yapacağım. Belki hiçbir şeyi unutamazsın ama bu saatten sonra telafi edebileceğimiz ne varsa edeceğiz, yeniden mutlu olacaksın, Zeren. Söz veriyorum, yalnızca benim sözüme güven.' Parmaklarıyla yüzüme düşen damlaları yok ederken, saçlarımı okşarken nasıl güvenemezdim ki zaten? ''Kimse benim başımı okşayıp bana her şeyin geçeceğini söylememişti, Başar.'' 'Ben yaparım, başını da okşarım, her şeyin geçeceğini de söylerim sana.' ''Hep yapar mısın peki?'' diye sorduğumda başını hızlıca salladı. Tekrar yaşlı gözlerle ona sarıldım. Ruhumun ilacı, bir çift kolun tesellisine bağlıymış, fark ettikçe sarsılıyordum. 20.04.2021 başlangıç. 11.10.2021 bitiş. Çalıntı durumu olursa direkt rapor ederim, hesabınız da elinizden gider, ona göre. Tüm sosyal medya hesaplarımdan da yayımlarım, herkese şikayet ettiririm. Herhangi bir bahanenizi de kabul etmiyorum, zaten hırsızlık yapan bir insana yapılabilecek tek yaptırım bu, saygılı olun. Bu hikayede, Wattpad üzerinde yayımlanan diğer hiçbir kitaptan esinlenme veya alıntı yapma gibi bir saygısızlık yapılmamıştır. Tüm olay ve cümleler şahsıma ait olup kurgu, kendi hayal ürünümdür.

Mükemmel hayatım bir yalandan ibaretti. Kısa süre önce, bir kızın dileyebileceği her şeye sahiptim. Ya da ben, öyle sanıyordum. Ama şimdi, hiçbir şeyim yoktu. Kendimden başka. Belki de yaptıklarımın bedelini ödüyordum. Kim bilir? Bunu düzeltmeliydim. Hayatımı yeniden inşa edip her şeye yeni baştan başlayarak bana ait olan yaşantımı ve varlığımı geri kazanacaktım. Bunun için mücadele verecektim ve biliyordum ki çok şey feda edecektim. Ama asla vazgeçmeyecektim. Cover by @dejavuyaa

Kitabın yayınlanma tarihi: 07.07.2021 "Sadece bir şeyi merak ediyorum. Neden ben?" dedim. Son sözcüklerimde sesimin titremesine engel olamamıştım. Gözlerim hala daha doluluğunu koruyordu. Sertçe esen rüzgarın şiddeti iyice artarken bedenimi esir alan titremenin onda biri bile Ares de yoktu. Bedenimdeki titremeyi görmezden gelerek ondan gelecek herhangi bir yanıtı sabırla bekledim. Gerçekten de merak ediyordum bende ne görmüştü de bu oyunda beni seçmişti kendine oyuncak olarak. Hangi özelliğim onu cezbetmişti? O gecede de söylediği gibi dış güzelliğim miydi onu cezbeden yoksa kullanılmaya müsait berbat, kimsesiz kaldığım hayatım mı? Çökmemesi adına büyük bir dirençle dik tutmaya çalıştığım omuzlarımı biraz daha dikleştirirken en az benim kadar Kubat da merakla ondan gelecek herhangi bir yanıtı bekliyordu. Demirden suretini benden çekmeden ruhsuz bakışlarla bana bakmasını sürdüren Ares'in en sonunda dudakları aralandı. Acımasızca çıkan sert ses tonuyla bedenimdeki titremeyi şiddetlendirmek istercesine konuştu. "Ben yalnızca ayağıma kadar gelen bu fırsatı değerlendirmek istedim. Plan zaten hazırdı sense tamamıyla bir piyondun. Seninle bir alakası yok durumun, iyi bir fırsattın sadece o kadar." Sol gözümden iri bir yaş firar etti sözleriyle. Doğru, ayağına kadar gitmiştim değil mi? Benimle alakalı bir durum değildi, ben iyi bir fırsattım sadece o kadar. Öyle mi? Lavinia Aral. Ares Sancaktar. Bu kitap da başrol her zaman kadınlardır çünkü onlar her daim umudun yansımasıdır. !! Bu kitap 2019 yılında şahsım tarafından kurgulanmış bir kitaptır. Yazımına 2020 yılında başlanılıp ilk kez 2021 yılında yayınlanmaya bu platform üzerinden başlanmıştır. Herhangi bir iftira ve çalıntı dahilinde hukuki yollara başvurulacaktır.!!

Kurt Kartacalı hayatımı baştan sonra değiştirecek beni ben olmaktan kurtaracak adamla o gece karşılaşmıştım. O ölüm kokarken yaşam bahçesinde olan benim koşarak ona gidecek olması felaketimizin başlangıcıydı. O beni yakıp küllerimden memnun olacak kişiydi. Masumluğum canını yakarken bunu görmeyecek bundan kurtulmak isteyecek kişiydi. O ateşti, ben su. O buzdu, ben lav. O okyanustu, ben yağmur damlası gökyüzünden kopan. O kırmızı kandı, ben mavi kan. O ölümdü ben yaşam. Kitap psikoloji kitabıdır. Karakterleri derince düşünmeden yargılmayın. Her şeyin bir sebebi olduğunu bilerek okursanız herşey daha da kolay gelebilir. Şimdiden teşekkürler. :)

WattpadRomanceTR Romantik Komedi Okuma Listesinde 07.08.21 Nouveau'nun en arkadaki cam kenarı kırmızı masanın düzenli müşterisi olan Pera, platonik aşkı Doruk'u görebilmek için oturur ve o gidene dek yerinden bile kıpırdamazdı. Ta ki üç yıllık platonik aşkıyla ihtimallerinin yok olmak üzere olduğunu fark edene dek. Yeni şef Buğrahan ise bu hikâyeye nasıl dâhil olduğunu bile anlayamamıştı. Yetenekli ellerinden çıkan yemekleri yiyemeyen tek kadına kapılmaya başladığını hissedebiliyordu. Yeme bozukluğu olan bir kadın ve platonik aşkının hikâyesine bir de başarılı bir şef eklenince her şeyin kördüğüme dönüşmesi an meselesiydi. Tatlı ekşi bir romantizm, mizah hikâyesine hazırsanız başlayalım. Kapak: CsMGirl #2 mutfak 25.03.21 #3 mutfak 17.02.21 #3 şef 23.03.21 #3 yemebozukluğu 23.03.21 #4 trend 23.03.21 #18 yemek 17.02.21 #38 tatlı 17.02.21 #85 watty 12.03.21

"Sargılar bugün çıkıyor Algım Hanım çok şanslısınız ameliyatınız oldukça güzel geçmişti oluşan sonuçtan memnun kalacağınıza eminim."diyen doktor Hanım yüzümü saklayan sargıları bir bir açtığında bütün gazlı bezlerden kurtulabilmiştim. Yüzümün iyileşmesi bir kaç ay alsa da eskisi gibi olacağım için çok mutluydum. Yüzüm de hafif bir tebessüm oluşurken doktor Hanımın eline aldığı aynayı bana doğru çevirmesiyle yansımama bakmaya başladım her şeyin eskisi gibi olacağını zannediyordum ta ki bu görüntüyü görene kadar. Avazım çıktığı kadar çığlık atmaya başlarken doktorun elindeki ayna yere düşüp parçalara ayrılmıştı gözlerimden yaşlar damlarken hıçkırarak ağlamaya başladım. "B-bu bu benim yüzüm değil!" Ben Algım Aydın 28 yaşında yaptığım motor kazasının bedelini kendi yüzümü kaybedip bir yabancının yüzünü alarak ödemiştim üstelik bu yabancının başıma ne işler açacağını bilmeden... ******* +18 şiddet ve küfür içerir. Tüm hakları saklıdır kurgu bana aittir.

Her şeyin, yazılı bir kader doğrultusunda gerçekleştiğini sanıyorduk. Ama bilmiyorduk ki, aslında belli seçimler bizimdi ve kendi kaderlerimizi kendi seçimlerimizle şekillendiriyorduk. Bizler aslında, birbiriyle zıtlık içinde olan, görünmez bir iple birbirine bağlı yaşayan, bilinmez hayatlardık. Bir oyuna yerleştirilmiş oyunculardık. Başkalarının rolleri, seçimleri ve hayatlarıydık. Kendimizin rolleri, seçimleri ve hayatlarıydık. Bir kâbusun içinde, birbirinden bağımsız görünen ama aslında, birbirine bağlı olan parçalarıydık. Bizler, bozulan bir bütünün etrafa saçılan kayıp parçalıydık. Ve şimdi, doğru zamanda o parçaları yeniden birleştirip bir araya gelerek bu oyunu bozacak, kendi seçimlerimizi kendimiz yapıp, kendi hayatlarımızı yaşayacaktık. Cover by @hitnaughty

Dümdüz, simsiyah bir yol. Sonu görünmüyor, hatta bir adım sonrası dahi yok. Zifiri karanlık, her şey belirsiz... Ne yapmalıydı bu durumda? Bu yola birinin ışık tutmasını mı bekleyecekti? Asla. Başkasının ışığına muhtaç olmaktansa, kendi ışığını oluşturmalıydı insan. Korkuyla derin bir nefes aldı ama kararlıydı, bir şekilde ilerleyip o ışığı bulmalıydı. Her şeyden habersiz, bir adım attı ve o karanlık yol, hafifçe aydınlandı. Zifiri karanlığı delen o ışığı görmek istedi, gözleri acıyordu ama arkasına döndü. Gördüğü karşısında ise hayrete düştü, duraksadı. Biraz önce korkarak attığı o adım, şimdi parlıyordu ve ona yardım ediyordu. Heyecanla tekrar önüne döndü ve bir adım daha attı. Ardında kalan ışık arttı. Birkaç adım daha attı, artık karanlığın büyük bir yoğunluğu gitmişti ama bir kısmı hiç gitmiyordu. Sabit kaldı. Ne yapacağını düşünürken ardından gelen ışık, kendiliğinden arttı. Merakla arkasını döndü, ailesi vardı. Gururla bakıyorlardı ona. Gülümsedi, önüne döndü. Bir adım daha attığında yanında çocukluk arkadaşının belirmesiyle irkildi. Arkadaşı, elini uzattı ve ellerini birleştirdi. Ve ışık daha da arttı. Artık koşma vakti gelmişti. Ben, Esila Arel. Adımlarımı atmış, ışığımı bulmuştum. Ailemin desteğiyle tamamlanıp, daha da ilerlemiştim. Ve şimdi, arkadaşım ile hayallerime koşuyordum. Sevdiğim, Sevildiğim, Üzüldüğüm, Güldüğüm, Ağladığım... Hayallerim... Hayallerimiz... Bize çok yakındı oysaki. Bir adımla başlıyordu hepsi. Üniversite için yola çıkarken, bir adım atmıştık. Başka bir hayalimiz olan tren yolculuğuna giderken, bir adımla yola çıkmıştık. Sevdiğim adama gideceğim zaman, tek bir adımla başlayacaktım o yola. Tuttuğum takımın maçına giderken, bir adımla yanacaktı ışıklar. Her daim, benimle...