"Өнгөрсөн бүхэн өнгөрсөнд үлдэж, одоогийн зүйлс одоогоороо байдаг тийм ертөнц гурвалжин байдаг байх."

Долдугаар сарын ид дунд бид өөрсдийн эдлэнгийнхээ усан санд хөгжилдөн, дарс шимж зуны аагим халууныг тааламжтайгаар мэдэрч байсан тэр үед үргэлж өөрсдийгөө залуу бас халуухан байх юм шиг санадаг байж билээ. Credits to Annie_1230

"Түүнийг үнсэхийг чинь чимээгүйхэн ширтсээр дотроо мянга мянган удаа үхсээр сууна, хайрт минь."

"希望" буюу "Итгэл найдвар" Дахин амьдар, гэхдээ одооноос хувь тавилангаа өөрөө залан удирд. Итгэл найдвар байгаа цагт гунигтай төгсгөл гэж үгүй.

Шинэ хэсэг нэмж орохгүй болно.

Дэлхий ертөнц урьдын тайван байхаа больжээ. Гэнэтхэн энд тэндгүй хүчтэй газар хөдөлж, олон хот тосгод сүйрч, хүмүүс сая саяаараа үхэж үрэгдэв. Гэвч дан ганц энэ аюул дэлхийд нүүрлээгүй байв. Тун удалгүй дэлхий даяар хүн рүү дайрч, тэднийг тасчиж, өөртэйгөө ижил болон хувиргадаг үхдлүүд тархсан юм. Гэвч эдгээр аймшигт сүйрэл болоод үхдлүүдийн цаана маш том нууц, далд зорилго агуулагдаж байв. Ким Жисү их сургуулийн ангийнхантайгаа зугаалж байхуй эхний сүйрэл нүүрлэж, тэр зугтаж явсаар, нэгэн айлын зооринд орж амь гарах ч, дээрээс нь нуранги дарж, дээш гарч үл чадан олон хоног өнгөрөөнө. Ертөнцөд тэр эргэж ирвэл шууд үхдлүүд таарч, түүнийг болоод хамт байсан гэр бүлийг нь тасчин идэж, хөнөөж орхисноор үйл явдал эхлэх билээ.

∼º•º∼ Би бол орчин цагын үнсгэлжин яагаад тэгж нэрлэсэн гэж гайхаж магалгүй. энэ бүхэн яг л үнсгэлжингийн түүхтэй адилхан хойд эхдээ дарлуулсан бяцхан охин. нэг л зүйл өөр. 2 эгч биш 3 ах. Ах нар гайгүй бас хамгаалдаг гэж эндүүрэх хэрэггүй!!!! Тэд эгч нараас ч аймар ... Ах нараас эхнээс нь танилцуулбал том ах БэкХён дунд ах ДэХён бага ах Техён ... Тэд бол чөтгөрүүд

Тэр шөнө далайн шуурга болж, тэнгэр газар нийлж байсныг би хэзээ ч мартдаггүй юм. Арлын бүх хүмүүс гэртээ хоргодоцгоож, шуурга намжихыг хүлээн залбирч байсан сан. Тэр үед би яагаад тэдэн шиг гэртээ үлдээгүйгээ одоо ч ойлгодоггүй. Хэрвээ тэгсэн бол чамтай уулзахгүй, чамайг аврахгүй байсан байх. Нүүр нүдгүй салхилж, бороо шаагисан тэр шөнө би эргийн хажууд чамайг харсан. Чиний цээж далайн хүчтэй давалгаан адил хүнхэлзэж, царай чинь хилэгнэн бүрхсэн тэнгэр адил барайчихсан ухаангүй хэвтэж байж билээ. Далай эрэг хэсэг рүүгээ хальж, чам дээр очих замыг минь хаасан байсан. Гэхдээ хүчтэй шуурга, асгаран орох бороо намайг зогсоож чадаагүй юм. Би чам дээр очсон. Эцэст нь чи амьд үлдсэн. Амьд үлдэх үлдэхдээ арал дээр үлдсэн. Арал дээр үлдэхдээ манай гэрт үлдсэн. Би муу хүн гэдгээ мэднэ ээ. Гэхдээ хэрвээ тэр өдөр чи далайн шуурганаас болж живж үхсэн бол юмс илүү амар байх байсан гэж бодогдох юм. Чи ч бас тэгж боддог байх тийм үү?

"Уруулыг минь исгэсэн тэр хурц ир зүрхийг минь бол үлдээлгүй хэрчээд хаях байсан юм..." Highest ranking: #1 in Монгол. #1 in Fanfiction.

Машин хөдөлж эхэлхэд удалгүй тэр хоёр ч мөн адил ярьж эхэллээ. Би тэднийг юу ярьж байгаа бол хэмээн чимээгүй харсаар. Ээж ярьж байсанаа надруу нүднийхээ булангаар хараад гар нь явж радио асаав. Би ямар сонсох биш дээ. Яриагаа нуугаад яахав дээ. Тэднийг харсаар залхаж цонхоор харлаа. Зохиолчын зөвшөөрөлгүй хуулбарлахыг хориглоно. Хуулсан тохиолдолд хариуцлага хүлээнэ.