Boş olan bardağını bir kez daha doldurup, içmeden bekledi adam. Daha sonra ayağa kalkıp, cüzdanından içtiği rakının parasından fazlasını masanın üstüne atmıştı. Ceylin ona ne yaptığını anlamak istercesine bakıyordu. Bir adım atarak yanına gelip, başını onun hizasına getirerek fısıltıyla sarf etti kelimelerini. ."Andım olsun.....'Ceylin hanım'." Ceylini öyle bir söylemişti ki, ağızında bir diken varmışcasına. Sesindeki sitem tüm cihana yeterde artardı bile. Zaten onun Ceylin demesinden anlamalıydı. O ona asla Ceylin demezdi ki..... Ölse demezdi. Xêzal'im derdi. "Bu gece de şahidimdir.... sana görmediğin, görmek istemediğin her şeyi göstereceğim. O gün, benden gittiğine, beni dinlemediğine pişman olacaksın. " Ceylin bir nefes ötesindeki adama gözlerinden bir damla yaşı hediye etmişti o an. Susturmadığı düşüncelerini ondan dinlemek, canını yakıyordu. Nefesini yüzünden çekmedi sevdiğinin. "Ama merak etme...."dedi, büyüklüğü söylediği kelimelerde değil, hissettiklerinde olan adam. "Ben, o günde seni seviyor olacağım." Ardından ceketini alıp, sanki hiç orda olmamış gibi gitti. Geride, dokunulmamış rakı bardağına bakıp, ağlayan bir kadın bırakarak. Bölümler düzenleniyor. Mezopotamyanın bereketli, güzel toprakları.Hiçbir penceresi bir-birine bakmayan, yüksek avlulu taşdan evleri, daracık sokakları olan topraklarda, kanun tanımaz töreler.Töreye karşı gelen AŞK. Kalbinde bir mecburiyyet büyütmek zorunda kalan kızla, töreleri ve kalbi arasında kalan Barlas'ın tutkulu aşk hikayesi. AŞK-I ÁZAM. Büyük Ask. Ablasının evlenmek istemeyipte kaçtığı berdel oyununda kendisini bulan genç bir kız. Ceylin. Ya ölümü seyredecekti, yada kendi diri diri ölecekti.

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"