"Sen?" bir soru dökülürken aslında tanıdığını belli ediyordu. "Ta kendisiyim." diyen adam elinde ki kabloyu kızın çıplak kollarına değdirdi. Saç diplerinden başlayıp parmak uçlarına kadar içinden geçen akım onu titretirken ,vücudunda hissettiği acıyı bağırmalarıyla yok etmeye çalışıyordu. Boğazını yakan çığlıklarını umursamadı bile. Bedeni titrerken görüntüsü bulanıklaşmıştı. Bedeni elektrik akımına kapılırken her hücresiyle iletişime geçen elektrik canını yakıyordu. Saç diplerinin alev aldığını,kalp ritminin bozulduğunu anlamıştı. Başını,ellerini,bacaklarını vücudunun herhangi bir yerini kontrol altına alamazken çevresinde sadece uğultuları işitiyor,onları da anlamıyordu. Kahkaha sesleri miydi yoksa alaylı laflar mı ? Anlamadı. Koluna dokunulmuş olan kablo çekilirken bir kaç saniye daha titremeye devam etti. Gözleri kapanıyor,saç diplerinin ayaklanmış olduğunu hissediyordu. "Dava dan vazgeçecek misin? Araştırmayacaksın o konuyu defolup gideceksin!" Gözlerini zar zor açan Duru, arada gelen titreme isteği ile irkilip titriyordu. Kafasını belli belirsiz hayır anlamında sallarken konuşacak bir hal görmüyordu kendisinde. Beyninde şimşekler çakılıyordu sanki. "Bir daha düşün" ∆∆∆∆ Hayatın onlara oynadığı oyunla;yeni nefretler,yeni başarılar,yenilgiler elde etmişken belki bir de aşk duygusunu hissedebilirlerdi ? Anılarla dolu olan bir şehirden,amacına doğru giden bir genç kız gerçekleri öğrenebilecek miydi ? Kuşkuları doğrumuydu yoksa kendi iç dünyasında yarattığı saçma bir kuruntu mu ? Herşeyden habersiz,yaşadığı sarsıntıyla kendisini işine veren genç adam bu kuruntuları ve kuşkuları nasıl karşılayacak,ne yapacak? Herşeyden öte genç kız içinde bulunan boşluğu doldurmayı başaracak mı? Tüm sorular bu kitapta ce

Gidenler yüzündendir, sabaha kadar sızlayan kalbimi dindiremeyişim. Herkes gider, herşey biter, tek gerçektir ölüm. Üzüntüler... Haykırışlar... Sızlayan kalpler... Dinmeyen acılar... Bitmeyen dertler... Ölümler... Geriye kalanlar... Acı gülümsemeler... Dinmeyen gözyaşları... Zerzelişler... Yıkılan hayaller... Biten umutlar... Yalnız ruhlar... Kırılan kalpler... Hasret gözler... Özlem dolu sesler... Ayrılıklar... Biten hayatlar... Yalanlar... Sırlar... Batan güneş... Biten nefesler... Kuruyan dudaklar... Susuz çöller... Güneşsiz gökyüzü... Yağmurlu bulutlar... Solmuş çiçekler... Yalvarışlar... Hissizlik... Tarif edilemeyen milyonlarca acı... Yaşamak diyorlar, ölü ruhlara, ayakta duran bedenlere... Her mevsim acıları görür de niye hepsine sen ortak oluyorsun 'sonbahar'... Acılarımı, dertlerimi, umutsuzluklarımı, kırılan hayallerimi, sızlayan kalbimi, ölü ruhumu, mutsuzluklarımı, aşkımı, sahipsizliğimi, yalanları, özlemlerimi sığdırdım bu gün gülüşlerime.. Acı gülüşlerime... Nefesim daralıyor, bedenim halsizleşiyor, ruhum acıyır, bedenim soluyor... Ve sonunda beklediğim an... Beyaz bir ışık... Uzun bir yol... Tek benim kaldığım bu dünyadan göçme vaktim... Elveda hayat.. Bana yaşattığın bütün acılar için.. Elveda sonbahar.. Bütün acılarıma ortak olduğun için.. ~ELVEDA~

'' Hayatı yaşamak istiyorsan gözlerini kapatman gerekiyor.'' ''Ama gözlerimi kapatırsam karanlıktan başka bir şey göremem ki!'' ''Yanılıyorsun işte o zaman hiçbir şey göremezsin ve her şey zihninin karanlıkta sana sunduğu hayal ürünlerindedir. ''

Buraya başkaları gibi uzun uzun açıklama yapmayacağım okuyup yaşamanızı tavsiye ederim

KARANLIĞIN ADAMI Herşey intikamla başlamıştı masum bir çocuğun hayatı çalınmış tüm yükler omuzuna bırakılmıştı. Ailesi tarafından terk edilmişti poyraz taki haydun onu evlatlık alana kadar ne kadar kendisini geliştirsede şiddetle büyümüştü poyraz her zeresini hatırlasana o KARANLIĞIN ADAMI olmuştu. İntikam gözünü o kadar kör etmişti ki kendisi artık bir mafyaydı dışı sert olsada içinde masum bir çocuk yatıyordu. Belkide bu masum çocuğu ortaya çıkarak kişi düşmanın kızı göksu olacaktı...

Ne kadar yanılmıştım, ne kadar yanıltıcıydı her şey. Tüm insanlıkta bir virüs vardı, salgın gibiydi, doğru dürüst düşüncelerden, anlamlı hislerden uzaktı herkes. Paraydı insanları ayakta tutan, belli statülere sahip olmaktı önemli olan, sosyal medyada ne kadar beğenildiğin, izlenildiğindi seni sen yapan şey. Sigara içmek büyümekti. Siyah giyinip vücudunu yazılarla, resimlerle kaplamaktı havalı olmanın ilk kuralı. Rock dinlemeden genç olunmazdı, ünlü yazarları, klasikleri okumak elit olmaktı. Dalga geçmek statü kazanmaktı. Her yerde , her şeyde bir etiketleme çabası sarmıştı ruhumuzu, bu etiketlere girebilmek adına her zevkimizi, her istediğimizi değiştiriyorduk. İstediğim müziği dinleyemeyeceksem genç olmanın anlamı neydi? İstediğim rengi giyemeyeceksem, istediğim kitapları okuyamayacaksam ne içindi yaşamak?

"BU HİKÂYE WATTYS 2018 UZUN LİSTESİNE GİRMİŞTİR" Kararını vermişti. Bu gece ne olursa olsun gidecek ve gönlünün azizine olan payidar aşkını söyleyecekti. Gecenin karanlığının üzerine aşk çökerken, yollar dahi hissediyordu sevdiği adama olan sevdasını. Bağrından özlem taşarken bir denizin hırçılığını andıran asi yüreğine baş eğmişti artık. Yırtıcı bir neşter darbesi gibi derin bir nefes daha aldıktan sonra zile bastı. Çok geçmeden gecenin sessizliğinde genç adamın kapıya doğru gelen ve sessizliği yaran ayak seslerini işitti. Bu esmer adamın bastığı yerden çıkan ayak seslerini dahi seviyordu. Yağız gecenin bu saatinde gelenin kim olduğunu merak etsede gelen kişinin Cesur olduğunu tahmin etmişti. Bu ani ziyaretlerine alışkındı. Yüreğinde devasa bir heyecan baş gösterirken suda dahi yanan aşk ateşi sardı bedenini. Büyük bir sevinçle kapıya yaklaşırken o erkeksi ancak yumuşacık ses tonuyla seslendi. "Kim o?" Sevdiği adamın sesini işitirken aşkı ele geçirmişti genç kızın tüm benliğini ve bedenini. Tam zamanıydı. Cesur aklına gelen Özdemir Asaf dizeleriyle cevap verdi bendini saran, gece gözlüm dediği adama. "Kim o, deme boşuna. Benim ben! Öyle bir ben ki kapına gelen, baştan aşağı sen!" *** İsmi gibi cesur ve tek hayalî asker olmak olan genç bir kız. İsmi gibi yağız ve tek hayalî sevdiği kıza kavuşmak olan genç bir adam. Sözde çok farklı, özde bir olan iki yürek. Canının canı için canından vazgeçen genç bir kız. Canı için canından vazgeçen genç bir adam. Birbirlerini can-ı yürekten seven iki bedbaht yüreğin çaresizce vuslatı bekleyişi. Gerçek bir hikâyeden kurgulanmıştır. Yıllardır evli ve bir çocuk babası olarak tanıdığı adamın aşkından kaçmaya çalışan Cesur, okulunda göreve başlayan Yağız öğretmenin aşkından bu defa kaçabilecek miydi?

Başlangıç: 18.06.2007 - Gökyüzü sessizce yırtıldı. Renkler, karanlığı delip geçti. Ve o gece, Vxonya'nın kapısı aralandı. - KEHANETİN YANKISI Tözdiyar: Vxonya Serisi - İlk Kitap

Birbirinden güzel , lezzetli yemek tarifleri için doğru yerdesiniz.Pratik yemek teriflerine burdan rahatlıkla ulaşmanız mümkün....... 🙆🙆😊😊😉💕💕💕 Kitap kapaği tasarimi için dostum @kaylakamer e çokkkk teşekkür ederim. EywAllah dostum👊👊😊😊♥

(Ilk bölümlerde saçmaladığımı biliyorum. Finalden sonra düzenleyeceğim.) Annesini ve babasını kaybettiği kazadan sadece kardeşi kalan bir kız; Melek YILMAZ Yaptığı kaza yüzünden ablasının anlaşmalı bir evlilik yapmasına neden olan bir çocuk; Ufuk YILMAZ Ve Melek'in altı aylık kocası,Ufuk'un çarptığı arabanın sahibi; Selçuk DALKIRAN Anlaşmalı bir evlilikle birleşen hayatlar;birbirine bağlanmış gönüller... Her şey- bunu öğrenmeniz için kitabı okumalısınız. (NOT: Kötü olmadığı takdirde eleştiriye açığım. İyi okumalar)