KURGUM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR!! "Sen beni iyileştirmek istiyorsun." diye mırıldandı adam. "Ama benim yaralarım kabuk bile bağlamıyor." Kadının kalbi sızladı. "Öpsem yaralarından, iyileşmez mi?" Adamın dudakları gerildi. Kadının kısa saçlarını sevdi usulca. "İyileşmez, dudaklarına kanım bulaşır yine sen zarar görürsün." Zevahir: Dış görünüm anlamına gelmektedir. Kurgunun tüm hakları saklıdır. Gerçek hayattan izler taşır.

Adam güzel sevdi kadın da karşılığında daha çok sevdi...

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

KURGUM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR!! Genel kurgu #1 KİTABIN DÖRT BÖLÜM VE SONRASI DREAME UYGULAMASINDADIR DİKKATİNİZE!.. Bazı yaralar sadece o yarayı açanlar tarafından kapanabilir... İncinmişti kadın. Köklerinden kopmuştu en şiddetli fırtına da. Gülmeyi çok seven dudakları en ufak bir tebessümü bile unutmuş, sevgiyle dolu olan kalbi parçalanmıştı. Elinde kalanlarsa gözlerini mesken tutan gözyaşları olmuştu. Adam, kadını kırmıştı. Adam kadının ruhunu çalmıştı. Adam sert bir rüzgar gibi esmişti kadının hayatına. Şiddetli bir zelzele yaratmış en ağır darbeleri indirmişti kadının yüreğine. Ne kadın durabilmişti adamın sert rüzgarı karşısında. Ne de adam zarar vermeden durabilmişti kadına. Onlar kaderin onları birlikte yazdığı satırlarda vermişlerdi son nefeslerini... Pişmanlık sarmışken adamın dört bir yanını, kadında açtığı yaralara merhem olmaya çalışmıştı bu sefer de. Hayat bu ya. Adam kökünden kopardığı kadının yapraklarına bile muhtaç kalmıştı... Kadın narin bir çiçekti. Adam ise şiddetli bir rüzgar...

𓇚𓇚𓇚 "Kaçma!" dedi Ezra yakarır gibi. " Bir kere de beni yakma, iki gözüm." Firuze kolunu kurtarmaya çalıştı. İzin vermedi Ezra. "Gitmem lazım." dedi Firuze titreyen bir sesle. Oysa sert çıkarmaya çalışmıştı sesini ama artık olmuyordu. Yıkılmıştı tüm duvarları, tutamıyordu bu enkazı. Bir kez daha gitmeye çalışınca Ezra'daki bütün ipler koptu. Şu Midyat hep sessizliğine mahkumdu ya! Sevdasını haykırınca göğe şimşekler çaktı sanki yer yüzünde. "Kahrolmayasıca! "dedi onu kollarına alarak. Bir kolu Firuze'nin ince belini sardı. Boşta kalan ise güzel gözlerini kaçırmasın diye Firuze'nin yüzünü kavradı. Bir kere daha isyanını haykırdı ona. "Kahrolmayasıca! Ben daha sana nasıl anlatayım seni sevdiğimi! " Firuze onun kollarında sarsıla sarsıla ağlamaya başladı ama Ezra bunu bile görmüyordu. "Senin sevdanı demire söyledim, boynunu büktü. Taşa fısıldadım, yükümden dağıldı. Şu dağa bağırsam yıkılır ama bir sen anlamadın Firuze!" Bir kere daha sarstı onu. Dudakları arasında sadece Firuze'nin göz yaşları, Ezra'nın ise haykırışları kadar bir mesafe vardı. Aşılsaydı bu uçurum, sönerdi belki bu hasret ama bir nefeslik bu mesafe kaybolmuş yıllar kadar uzundu işte. "Keşke kör kalsaydım!" dedi ona doğru." Keşke kör kalsaydım da senle kör olmasaydı şu gönlüm!" Firuze'nin gözlerine değdi gözleri. Ağladığını fark etti. O da yıkıldı karşısında. Saman alevi yandı sarı renginde. Söndü Firuze'nin kara gözlerinde. "Neden?" dedi yıllardır dilinin ucunda tuttuğu, boğazına düğüm ettiği soruyu sonunda sorarak. "Neden kaçıyorsun benden?" 𓇚𓇚𓇚 19.09

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

İzmir'de ailesi ile birlikte yaşayan bir kızın hayat serüveni gayet normal gidiyordu ki Mardin'deki abisinin karısını aldatana kadar...

🌹 Genç adam, karşısında melekleri kıskandıracak derece güzel olan karısına doğru adım attı. Tam önünde durdu ve siyah gözlerini kısıp derin bir nefes aldı. Elindeki kırmızı kutunun kapağını açtı ve yüz görümlüğünu çıkardı. Genç kız heyecandan titreyen elleri, deli gibi heyecandan atan kalbi ile gelinliğin eteklerinden tuttup arkasını döndü. Kocası yüz görümlüğünü takacaktı. İçindeki heyecana engel olamıyordu. Kocasının ellerini bir anda boyunun da hissedince istemsizce bir ürperdi. Tekrardan kocasına doğru döndü. Bu sefer elleri duvağı tuttu ve kaldırdı. Mavi gözlerindeki heyecan ile kocasının gece gözlerine baktı. Kocaman ellerini genç kızın yanağına koydu. Yüzü o kadar küçüktü ki, elleri arasında kaybolmuştu eğildi ve anlına bir öpücük kondurdu. - Yeni evine hoş geldin Gül." Dedi kalın gür sesiyle, genç kız uzun kipriklerini kıpraştırdı, ve kocasının aksine ince olan bir sesle konuştu. -Benim adım Gül değil ağam. Gülhanım." Gülhanım & Yusuf Mirza 🌹 Yayınlanma Tarihi:05.11.2022 Not; Çiftlerimin arasında yaş farkı vardır rahatsız olanlar okumasın lütfen.🌸

Hazal'da, Azad'a yaklaşabildiği kadar yaklaşmıştı . Nefesleri birbilerine çarparken de Azad'ın gözlerinin içine bakmıştı. Cebinden çıkardığı ve yıllar önce ona hediye ettiği çakıyı Azad'ın boğazına dayamıştı . Azad ise tek bir an gözlerini Hazal'dan çekmeden elinde tuttuğu çakıyı biraz daha boğazına bastırmıştı . ""Sana bir şans vereceğim . "" Dedi Hazal . Azad'da parlayan gözlerle Hazal'a bakmıştı . Hazal ona şans vereceğini mi söylüyordu ??? ""Aramızda hiçbir zaman gerçek bir karı koca ilişkisi olmayacak ."" Dedi Hazal . ""Son nefesime kadar ne odana ne de yatağına girmem ."" Dedi kan çanağına dönmüş gözlerle . ""Senin için yapabileceğim tek fedakarlıkta konak'tan karşı konağa geçmek olur . "" Dedi yutkunarak . Azad ise başını olumlu yönde sallamıştı . ""Benim sana olan sevdam ."" Dedi Azad . "" İkimize de bir ömür yeter . "" Dedi Hazal'a bakıp tebessüm ederek . Hazal'da derin bir iç çekerek konuşmaya devam etmişti. ""Bana karşı en ufak bir yanlışında da ."" Dedi Hazal . ""Sonu her ne olursa olsun öleceğimi bilsem bile herkesi herşeyi ardımda bırakarak giderim ."" Dedi Azad'ın gözlerinin içine bakarak . Azad'da gözlerini Hazal'ın gözlerinden çekmeden konuşmaya devam etmişti . ""Sana en ufak bir yanlışım olursa ."" Dedi Azad . "" Şu yer gök şahidim olsun ki kendi ellerimle alırım canımı ."" Dedi Hazal'a asla yalnış yapmayacağını ifade ederek . KİTAP YAYINLAMA= 21 MART 2022 WATTPAD PLATFORMUNDA YAZILAN HAZAL MENZİL ADLI İLK VE TEK KİTAPTIR !!! KİTAP'IN TÜM HAKLARI KENDİME AİT OLDUĞU GİBİ DE TÜM HAKLARI SAKLIDIR . ÇALINMASI YA DA BENZERİNİN YAYINLANMASI DURUMUNDA HUKUKİ TÜM İŞLEMLER AVUKAT OLAN ABİM TARAFINDAN VAKİT KAYBETMEDEN BAŞLATILACAKTIR !!!