<<Το σώμα μου πονά αλλά το πνεύμα μου είναι πεθαμένο>> Η απαγωγή της ήταν το τέλος του παλιού εαυτού της. Ήταν το τέλος του εγκληματικού μυαλού του. Ήταν η αρχή της έρευνας της αστυνομίας. Η αρχή του τέλους. Started: 08/09/2018 Finished: 10/07/2019 Covers by:weebnextdoor

"Αφήστε τα! Καίγεται ο κωλος μας!" Είπε ο Μιχάλης. "Ώστε καίγεται ο κωλος μας;" Ρώτησε δραματικά ο Σταμάτης. "Ναι φίλε μου. Καίγεται ο κωλος μας" απάντησε το ίδιο δραματικά ο Μιχάλης. "Θέλετε να πείτε ότι καίγεται ο κωλος μας;" Ρώτησε το ίδιο δραματικά η Ιωάννα. "Ναι, θέλουμε να πούμε ότι καίγεται ο κωλος μας" απάντησε ο Μιχάλης με στόμφο. "Ε άμα καίγεται ο κωλος μας, νομίζω κάτι πρέπει να κάνουμε!" Είπε εξίσου δραματικά και η Δήμητρα. "Ε τι λέμε τόση ώρα ρε παίδες!" Αναφώνησε ο Μιχάλης. _(6@_@€)#€€)##) €#€)€$) €#€#€$€₩# "Ε....εεε...." ήταν το μόνο που είπα. Εκείνος με κοίταζε με ανασηκωμένο το δεξί του φρύδι. "Ε λοιπόν θα μου πεις;" Με ρώτησε χτυπώντας γρήγορα κάτω το πόδι του. "Το παιδί ειν- ΑΑΑ!" Πήγα να πω ,αλλά το μωρό με κλώτσησε πολύ δυνατά. Oh-oh. Houston we have a problem...

Ολα ηταν τελεια στην ζωη μου μεχρι που ηρθαν αυτοι βασικα ο κυριος χρηστος και ο γιωργος ειναι πολυ καλη αλλα ο αλεξης ο "αδελφος" μου μου κανει την ζωη κολαση Ας το παρουμαι απο την αρχη με λενε αρια ειμαι 16 χρονων και εχω δυο καινουργιους αδελφους μαλιστα διδυμους αφου η μαμα μου θελει να ξανα φτιαξει την ζωη της με τον πατερα τους. #8 in fanfiction 28/08/16❤

play ▷ Highest; #1 in Horror

«Που πας χωρίς εμένα πριγκίπισσα;» «Γιατί με εσένα που πάω;» «Στην κόλαση.» •she is his little princess • ❌DON'T COPY THIS STORY❌ {τα πρώτα κεφαλαία χρειάζονται οπωσδήποτε διόρθωση} 1ο βιβλίο (γράφτηκε σε ηλικία των 15-16)

«Το όνομα μου είναι Σάντρα... χρόνια τώρα... δεν θυμάμαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος με αποκάλεσε Αλεξάνδρα... Χρόνια τώρα είμαι μια άλλη... χωρίς οικογένεια χωρις παρελθόν χωρίς ψυχή.... Δεν έκανα ποτέ μου φίλους.. Τους θεωρούσα περιττούς στην ζωή μου... είχα μάθει να τα αντιμετωπίζω ολα μόνη μου... Ο μόνος που στάθηκε από την αρχή δίπλα μου χωρις φόβους και χωρις ενδοιασμούς ήταν ο Φίλιππος... Μόνο εκείνος έβλεπε κάτι καλό μέσα μου όταν όλοι οι άλλοι με θεωρούσαν σκληρή και άψυχη.... Δεν φοβήθηκα ποτε μου τίποτα... Έμαθα να επιβιώνω χωρις να φοβαμαι και χωρις να νοιάζομαι για κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό μου.... Είμαι η Σάντρα... και δεν μετανιώνω για όσα έχω κάνει...»

η ιωάννα ένα νέο κορίτσι γραφει με ένα σεξυ ανώνυμο αγόρι μέσω μυνηματων, τι θα γίνει όταν καταλάβει ποιος είναι? * 🆘 🔞🔞🔞 *18 ρℓυs *➕

❝Ξέρεις τι; Απλά είμαι τυχερός που τη γνώρισα. Μου έμαθε πώς να χαμογελάω και κάθε φορά που βλέπω το δικό της χαμόγελο,όλα τα προβλήματά μου εξαφανίζονται σαν καπνός. Ξέρω ρε φίλε πως δεν είμαι ρομαντικός και για μένα η αγάπη είναι σαν να πηγαίνω στον πόλεμο και να πολεμάω κάθε μέρα. Αλλά εξαιτίας της έμαθα πως να το κάνω,πώς να αγαπάω στα αλήθεια έναν άνθρωπο. Στα εύκολα και στα δύσκολα.❝ ____________________________________________________ "You are the sun.. For a moon like me." "Η μαγεία έχει πάντα κάποιο κόστος. Αν δεν το πληρώσεις,τότε τα πράγματα θα πάνε στραβά εκεί που δεν το περιμένεις." ____________________________________________________ Book's song:Rita Ora-Let you love me •Do not copy the story.• Highest rates: 24-08-18:#10 in magic. 30-08-18:#9 in magic. 01-01-19:#8 in girls. 25-01-19:#7 in girls. 11-09-18:#5 in magic. 20-09-18:#3 in magic. 29-01-19:#2 in witches. 27-06-19:#1 in magic

«Με ποιο δικαίωμα το έκανες αυτό, δεν σου είμαι τίποτα», φώναξα δυνατά για να μπει στον ανύπαρκτο εγκέφαλο του. «Κάνεις λάθος, είσαι δικιά μου. Μου ανήκεις, και ότι είναι δικό μου δεν το αγγίζει κανείς άλλος, πέρα από εμένα», είπε σαρκαστικά κάνοντας κάποια βήματα προς εμένα, μειώνοντας την απόσταση μας. «Είσαι τρελός», μουρμούρισα, αν και δεν ξέρω αν με άκουσε, ή απλά επέλεξε να με αγνοήσει. «Τώρα μπες στο αμάξι, μη με αναγκάσεις να σε πάω σηκωτη, ξέρεις πως θα το κάνω», με απειλεί και το σκέφτομαι λίγο. Όντως θα το κάνει, τον ξέρω. Προχωράει και μου κάνει νόημα να μπω στο αυτοκίνητο του, ρολαρω τα μάτια μου και τον ακολουθώ βαριεστημένα, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. «Καλό κορίτσι». Χαϊδεύει το μπούτι μου. Πιάνω το χέρι του. Μου χαρίζει ένα στραβό γελάκι όμως του κόβεται μόλις πετάω το χέρι του μακριά. «Και δύσκολη; Μ'αρέσει». Και το χαμόγελο τζόκερ ξανά κάνει την εμφάνισή του στο πρόσωπο του Στέφανου, ο οποίος είναι και επισήμως για δέσιμο. Τι θα κάνω με αυτόν;