Karanlık bir adama doğan ışık, karanlık adamın merhameti ve her şeye rağmen karanlık adamın en koyu tarafının hikayesi. Tamamen hayal ürünüdür* Beni öldürmeye kararlı Pars'a baktım. Soğuk bir şekilde bana bakan gözlerinde merhamet aradım ama en ufak bir iz bile yoktu. Son bir güçle seslendim. '' Lütfen beni öldürme '' Pars daha dikkatle bana baktı. Gözlerinde ki ifade hala aynı derece soğuktu. Ürkütücü bir biçimde soğuktu. Yavaş ve sakince oturduğum koltuğun önüne geldi. Yerde diz çöküp bir eliyle bağlı olan elimi tutarken üstüme eğildi. Soğuk demir tenimle temas ederken boğazıma bıçak dayadığını anlamıştım. Nefes alış verişim hızlanmış, bütün bedenim korkuyla kaplanmıştı. '' Bugün burada acısız bir şekilde ölmediğin için pişman olacaksın! Inan bu söylediğim çok yakında olacak. ''

Öncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.

TAMAMLANDI Serinin ilk kitabıdır. Bu kulübe girmek istiyorsan altın kurala uymalısın; erkeklerin hayatını mahvetmek! Kolay ve eğlenceli görünüyor. Ya erkeklerlerin kuralı da kızların hayatını mahvetmekse? gençkız edebiyatı #1 (28.05.2018) Tüm hakları saklıdır. Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

Hayaletlerin yalnızca hayallerden ibaret olmadığı ve bilinen tüm doğruların sınandığı bir gerçeklikte yıllardır süregelen yenilmez bir laneti mağlup etmek mümkün müydü? Peki ya insan tüm korkularının saklandığı sonsuz karanlıktan kaçacak kadar hızlı koşabilir miydi? Yoksa ışığa giden yolun sonu yalnızca ölüm müydü?

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"Sana defol git dedim." dedi kızarak. Satırla adamın kolunu kesip çöp torbasına koyarken genç kız dehşet içindeydi. "Ne? Ne yapıyorsun?" dedi titreyerek. "Evde benden yemek bekleyen biri var." dedi genç kadın. Sonra da umursamaz bir şekilde omuz silkip "Etin ne kadar pahalı olduğundan haberin var mı senin?" dedi.