Fatma dhe Adan Gashi janë prindër të dëshpëruar. Halli i ka zënë me Marlonin, djalin e tyre të vetëm, që u ka "ngelur" në derë. Për Fatmën është shumë e rëndë të dëgjojë fjalët e njerëzve për të birin. A do ia dalë ajo t'i hedhë poshtë ato fjalë dhe të ruajë nderin e familjes Gashi? ~ Krijim i vitit 2019 ~

E ai, ish fillimi i një miqësie që aq shumë do ti ndryshonte të dy. E s'ja kishin idenë, e s'do t'ja kishin për aq gjatë. Sepse të dy do të luftonin për mos t'ju dorëzuar fatit - do luftonin veten, njëri-tjetrin. Do luftonin të zakonshmen e do të sfidonin limitet. Por a do ta kuptonin në fund vërtetësinë e rreshtave përmbyllës të këngës që pagëzoi atë miqësi? dekadencë *degradimi moral ose kulturor karakterizuar nga kenaqësia e tepruar e një jete të privilegjuar, luksi.

-Sh-shef, ke-kerkoj ndjese. Nu-nuk do t-te ndodhe perseri, - tha nje punonjese me ze te dridhur e me lotet qe i rridhnin ne faqe. -Sigurisht qe nuk do te ndodhe perseri. JE E PUSHUAR! - tha Marko duke bertitur aq shume, saqe te gjithe ndaluan se beri punet e tyre. Por nuk ishte e thene qe ai ta linte me aq. -Merri sendet e tua dhe largohu menjehere nga ky vend! Mos te te shoh me asnjehere qe te çekësh qofte edhe pragun e deres! - bertiti perseri me te njejtin ton zeri e goditi tavolinen fort me grusht. Mund ta shikoja fytyren e tij te inatosur. Nje damar i dallohej qarte te pjesa e ballit nga gjithe ai inat. Shperndau fletet e hodhi te gjitha dosjet qe ndodheshin ne ate tavoline pune, duke bere keshtu qe nje pjese e dhomes te dukej katastrofe. Dhomen e pushtoi nje heshtje e cuditshme dhe e rende. Pervec frymemarrjeve te renda te punonjesve e ngasherimave te vajzes, nuk degjohej asgje tjeter. Ai u largua furishem nga ai vend e u drejtua te zyra e tij. Kaloi fare prane meje, duke bere keshtu qe aroma e kolonjes se tij te perhapej me nje shpejtesi marramendese... Filluar më 31 tetor 2017 Perfunduar më 20 janar 2018

E PERFUNDUAR✔ E vendosur mes endrrave te shumta edhe nje realiteti zhgenjyes Hejli do te perpiqet t'i jape nje drejtim te ri jetes se saj. Pas takimit me Xhoni Gold idhullin e saj ajo deshiron te beje vetem nje gje: te percjelle ndjenjat e saj me zerin dhe talentin e panjohur qe zoteron. "Une zgjata duart edhe mora foton e vogel ku kishte shenuar "Per miken time te vogel,Hejlin" shoqeruar bashke me autografin e tij. Doktori u pa te dilte nga shtepia e tij. Me dhuroi edhe nje buzeqeshje tjeter edhe me pershendeti. E pashe edhe njehere foton e vogel duke u betuar se do e ruaja gjithnje e duke shpresuar se nje dite do ta takoja serish, ndoshta duke u bere pjese e botes se tij. Nuk do ta mendoja kurre se si ajo dite do e ndryshonte jeten time pergjithnje." 1 ne #albanian 1 ne #music 3 ne #generalfiction Cover nga Shtriga_cool

Sot jam peng i mëkatit tim. U ringjall ai mallkim yti që mendova se e kisha vrarë vite më parë. U riktheva sërish në kohën kur aq shumë dëm e dhimbje të shkaktova. Sot më duhet të paguaj, e s'më mbrojnë dot justifikimet e kota. Sot paratë s'më bëjnë punë, ndaj do vë në lojë shpirtin, të vetmen gjë me vlerë që mendoj se kam poseduar. Sot do futem në një betejë ku e di se fitoren s'e arrij dot. E armiku im i përbetuar do jetë mizoria. Do ma marrësh shpirtin ashtu siç unë bëra me tëndin pa më dhembur zemra. Asgjë më pak, asgjë më shumë, pikërisht aq sa meritoj, aq sa këmbët të mos më mbajnë më, aq sa të të lutem njëjtë siç ti bëre. Sot do ndërrojmë rolet. Sot do jem unë ajo që do të të dua, do jesh ti ai që do më lëndosh, do jemi ne ata që do vuajmë. Filluar më 13 qershor 2020 Përfunduar më 13 janar 2021

Stovi i Vermontit rrethohej nga nje heshtje e paqte, derisa vajza e kryebashkiakut te qytetit, adoleshentja Helena Hills gjendet e vrare nga nje arme G-27. Remington Kuperi, duke u kujdesur per te vellain me te vogel pas vdekjes se nenes, e gjen veten kureshtare te zbuloje se kush fshihet pas vrasjes se Helenes. Kur dyshimet e saj bien tek personat qe do me shume, Remingtoni e kupton se duhet te besoje instiktet e saj. Imazhi i Helena Hills paraqiste vajzen e qete dhe te perkushtuar te nje familjeje te persosur dhe te pasur. Ajo çfare nuk shihnin te tjeret tregonte motren e nje vajze me leuçemi, nje vajze te urryer nga nena e saj dhe te dashuren e nje prej shperndareseve te droges. Helenen nuk e pa askush si zemra e thyer dhe shpirti i erret deri ne momentin kur u shua perjete.

Ku jam? Kam frike, vertete frike. Dua te arratisem, por nuk mundem ti shpetoj ketij vendi. Nuk eshte me vendimi im. Nuk jam me une ajo qe kontrolloj fatin tim. Dua te jetoj. Me degjon Zot? Tani jam me prane teje, apo ketu te kam humbur pergjithmone? Tani dua te jetoj. Dua te ndjej serisht ajrin e fresket te pranveres, flladin e lehte qe me perkedhel floket, eren e luleve, dua te prek serisht barin teksa shtrihem ne ate tapet te gjelber, dua te ndjej vesen qe me njom rrobat, dua te ndjej token nen kembet e mia teksa eci, dua te shof ngjyren e qiellit, detin, diellin, yjet. Dua te shijoj diten e ti frikesohem serisht nates. Dua te shof floket e bores teksa magjishem bien mbi toke, dua te dashurohem serisht. Dua te ndjej ngrohtesine e krahve te dikujt teksa me shtrengojne, e butesine e puthjeve te dikujt qe vertete me do. Dua te eci mes njerezve e me ne fund te ndihem pjese e turmes, e jo ndryshe prej tyre. Dua te vrapoj, te qesh, te qaj, te hidherohem, gezohem. Dua te rrezohem e te ngrihem serisht. Dua te jetoj. **Per te tere ju qe e keni lexuar me pare ne blog-un tim: Po transferoj historite e blog-ut ketu ne Wattpad! ©2012

E PERFUNDUAR ✔ "Ajo ishte aty,nuk e shihja po arrija ta ndieja.Degjoja vazhdimisht ate tingullin e diçkaje te lengshme qe pikonte.Nuk ishte uje as ndonje lloj lageshtire.Ishte gjaku i saj qe vazhdonte te derdhej edhe pse ajo nuk jetonte me.Por serish me qendronte prane,per te me kujtuar vazhdimisht se ishte faji im,se nese nuk do ishte per mua ajo do te ishte ende gjalle..." KUJDES! Historia perdor gjuhe te rende dhe permban tematika qe mund te jene shqetesuese per disa lexues.Read it at your own risk. Publikuar me 21.07.2021 Mbaruar me 22.08.2021 Te drejtat i perkasin autores. Nuk lejohet kopimi dhe shperndarja e historise nga persona te tjere Cover nga blueskiessuck

-' Cfare ?!' ' Tha ajo teksa ai po e vështronte ngultazi.-' Cfarë ke ?! ' tha ajo sërisht pranë atij personi qe fjalët ishin shumë të bekuara për tu thën. -' Shpirtë'z ' tha ai ,dhe ajo u cudit , u cudit nga ajo fjalë që i dilte gjithmon në endërr.

"Te pafajshmit nuk denohen " " Epo un i denoj doktorresh " " Sepse je egoist " " Jo sepse jam mbrojtes " " A keshtu i mbron duke i fajesuar ?...." " Po . Ndryshe do largoheshin ..."