Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu kurgu iki kitap halinde yayınlanacak ve ikisi de burada toplanacaktır. 1.Kitap - Kızıl Çalıkuşu (Tamamlandı) 2.Kitap - Hüzün Kovan Kuşu (Tamamlandı) ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

. Genç kadın kocasının güneşten yanmış omuzlarına değdirdi ellerini, kaşlarını çatarak kendine bakan adamdan çekiniyor ve hatta korkuyordu. Mizacı sertti, mizacı epey sertti. Feride, gerçekten sinirli mi yoksa sakin mi anlayamıyordu bazen. Evliliğin ilk günleri komşuya gideceğim bile diyememişti bu yüzden. Hâlâ daha çekinceleri vardı elbet; kocasının sınırlarını kestiremiyor, nerede duracağını bilemiyordu. "Gülüm," dedi Rıfat, gecenin sessizliği yırtılmasın diye sessizce konuşurken. Habersiz olduğu düşünceleri yıkmak ister gibi dudağının bir kenarı yukarıya kıvrıldı. Haylaz bir gülüş olduğunu sezdi Feride. Ama ne çare, saniyeler içinde yanağı dişlenmiş ve ince bir sızıyla baş başa kalmıştı. Kadınlığında artık hissedemediği el yüzünden morali kaybolmuştu. "Ya Rıfat. Acıdı ama." Küskünce konuşup gözlerini kaçırmıştı kocasından. Ey nazlı yar, diye geçirdi içinden adam. Koynuna beni alacak kadar kadın, küsüp gidecek kadar çocuksun. Elde avuçta nasıl durur nasıl tutulursun.

Nilüfer için hayat hiç kolay değildi. Otuz beş yıllık ömrü boyunca sadece Görkem'le olduğu on ay boyunca mutlu olabilmişti. Hepi topu on ay. Ne öncesinde yüzü gülmüştü, ne de sonrasında. Görkem için de durum aynıydı. Nilüfer'i tanıyana kadar mutluymuş rolü yaparak yaşadığını onunla anlamıştı. Çünkü Nilüfer hayatına girince gerçek mutluluğu tatmış, Nilüfer gittikten sonraysa bir daha rol bile yapamamıştı. Bu muhteşem on aydan sonra yaşanan yirmi yıllık mutsuzluk, beklenmedik bir günde bitecekti. Ya da yerini daha büyük bir mutsuzluğa bırakacaktı. Görkem ve Nilüfer seneler sonra tekrar karşılaşmışlardı. Ama çok büyük bir sorun vardı. Görkem'in yanında Nilüfer'in bu hayattaki en yakın arkadaşı vardı. *** "Bilmiyor, değil mi?" diye sordu. Nilüfer ilk anda onun ne demek istediğini anlamadı bile. "Hı?" Güçsüz bir sesle kafasını Görkem'e çevirmek gibi bir hata yaptı. Çok fazla yakınlardı. "Çisil... Bu kadar yakın olmanıza rağmen, beni, yani bizi bilmiyor. Hiç anlatmadın mı?" "Kısmen," dedi robotik bir hızla Nilüfer. "Kimseye detaylı hiçbir şey anlatmadım ben. Lisede bir erkek arkadaşım olduğunu biliyor ama fazla detay bilmiyor." Boğazı acıyarak yutkunurken önüne döndü. Görkem'se hafifçe başını sağa doğru eğmiş, hala onun yüzüne bakıyordu. Aslında Çisil Nilüfer'in Görkem'den sonra hiç erkek arkadaşı olmadığını bildiği için Görkem'in önemine vakıftı. Sadece Görkem'i bu kadar önemli kılan süreci detaylarıyla bilmiyordu. "Ha ama!" diye ekledi aceleyle Nilüfer. Bakışları Çisil'in üstündeydi. Hala çocuklarla konuşuyordu. "Adının Naci olduğunu biliyor. Defterlerimin arasında doğum günümde hediyeye yazdığın notu görmüştü. Hatırlıyor mu bilmiyorum ama... görmüştü." "Hala duruyor yani? Atmadın." "Ne? Neyi? Notu mu?... Tabii ki atmadım! Hiçbir şeyi atmadım."

"Ben sana bir çocuk veremedim Devran. Bu duygudan seni nasıl mahrum edeyim ki ben? Bunun vicdan azabını nasıl ömür boyu omuzlarımda taşıyayım?" Kocasının dudakları usulca kondu boynunun girintisine. "Dilşad.." Gözlerini hüzünle kırpıştırdı genç kadın. "Bu sızı benim ruhuma kazındı artık. Her gün, her bir ağızdan dinleyerek işledi kalbime.-" Derin bir nefes aldı titreyerek. Belindeki kollar daha çok sıkılaşırken devam etti gecenin hüznüne eşlik etmeye. "Evlen Devran. Evlen ki babalık duygusuna hasret kalma ömür boyu." Benim gibi bu sızıya mahkum olma sende.. *** Dilşad ŞAHİNBEY & Devran Oğuz ŞAHİNBEY ?YAYINLAMA TARİHİ: 14.08.2021? ❌Yetişkin İçerik ( Dikkate alarak başlayınız.) - Tanıtım bölümü ile sınırlı kalacaktır. ( diyip de bölüm atan ben..) - Kitap aktif hale geldiğinde yetişkin içerik kapsayan bölümler gelecektir.(+18) Bunu dikkate alarak okumanız rica olunur. -R.E kitapları-SIZI? -

''Aşık mı oldun sen bana?'' dedi gözleri gülerek. Bu gülüşü de bu adamı da tanıyordum artık. Karşımdaki adam istediğini elde etmek için kendini bile cayır cayır ateşte yakabilecek kadar gözü kara bir adamdı. Tanıştığımızdan beridir bu gülüşüyle gözümün önünde kaç adamın başına silahını dayamıştı, saymamıştım. ''Saçmalama.'' dedim. Sözlerim palavraydı. Kokusu boğazıma doldu. Steteskop olmadan kalp atışlarını sayabileceğim kadar yakındı bana. ''İsabet olur.'' dedi. Kalbime iki el kurşun isabet etti. Ağzından çıkan her kelime için bir kurşun harcamıştı. Ve bunu belindeki silahla değil dilindeki silahla yapmıştı. Kalbim acıdı. Kimse ambulansa haber vermedi ve burada benden başka doktorda yoktu. Kendimi ameliyat etmeyi başarsam, kurşunları çıkarsam diye düşündüm. Yine de kalbim dikiş tutar mıydı bundan sonra? ----- BU HİKAYE TAMEMEN KURGUDUR----

Beraber büyüyen iki çocuk.. Ferit Aslan sadece bir yaş büyüktü Dila'dan. Birbirlerinden asla kopamazlar, küs kalamazlardı. Ta ki büyüyene kadar.. Genç adamın izin günlerinden birinde yine eve gelmesiyle başladı her şey. Bundan sonrası ise tam bir karmaşaydı. _______________ "Olmaz Ferit! Seni seviyorum evet ama bizden olmaz. Sen askersin ve ben seni bekleyecek kadar güçlü değilim. 'Ne zaman dönecek, acaba iyi mi, gelecek mi?' diye düşünüp kafayı yiyemem! Murat dayıyı düşün! Adam kendi karısının doğumunda yanında değildi ya. Kenan amca peki? Hangi özel günde Kübra teyzenin yanındaydı? Çok zor Ferit.. Asker eşi olmak, asker olmaktan daha zor. Ardında bekleyen, acı çeken hep onlar. Ben bekleyemem seni..." Söylediği sözler bir bir battı Ferit Aslan'ın kalbine. Karşısında gördüğü kız her şeyin farkında olarak sevmişti kendisini. Şimdi ise söylediği sözlere anlam veremiyordu genç adam. Bu yüzden miydi Dila'nın kendisinden uzak durma sebebi? Onun kendisini sevdiğini biliyorken söylediği sözlere inanmak istemese de duygusuzca bakan Dila'yla sertçe yutkundu. Ne diyebilirdi ki? Zorla onu yanında tutamazdı. Burukça gülümsedi. "Canın sağ olsun. Bundan sonra yolumu, yoluna çıkarmam! Sen mutlu olacaksan ben bir daha karşına da çıkmam Dila.." Genç kız derin bir iç çekti. Aldığı nefes boğazına dizildi sanki. Dolan gözlerinden akan bir kaç damla yaşa engel olamadan kayıp gittiğinde elinin tersiyle sertçe sildi o yaşı. Ferit Aslan arkasını dönüp giderken öylece bakakaldı ardından. Bu kadardı işte.. Acı vere vere bitirmişti aşkını. İçinde yanan aleve rağmen, dilini sızlatan sözlere rağmen kalbi hâlâ Ferit Aslan için atsa da bitirmişti. Nasıl söyleyebilmişti sahi o sözleri? Nasıl böyle duygusuzca konuşabilmişti? Bilmiyordu Dila. Yağmaya başlayan yağmura karışan gözyaşları içini sızım sızım sızlattı. Bu daha başlangıçtı

intikamıyla buz tutmuş bir cehennemi, masumiyeti ile yıkan bir sevda Damlası masalı. Oğuz yaraları kanayan bir kadını kandırdığında kendi kurtuluşu için, Afran pişmanlıkla kavrulacağı yaraları kendi eliyle açtı yüreğine. Ve Damla yerle bir etti buz tutan yürekleri

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Karan Ağa bir kan davası yüzünden, sevebileceğine emin olduğu kızı alamazken, evlendiği kızı hiçe saymış sonunda pişman olmaya mahkum kalmıştı ... Ne diye başkasına aşık bir adama gelin olmaya razı kalırdım ki? "Size and olsun o zaman, ben bu kadına asla dokunmayacağım!" 𝒦𝒶𝓇𝒶𝓃 & ℳ𝑒𝒽𝒾𝓃 ~Töre KURGU DA ANA KARAKTER İSİMLERİ WATPAD DE Kİ TÖRE KİTAPLARINDA İLK DEFA BANA AİTTİR! KURGU VE İSİM BAKIMINDA DA WATPAD DE İLKTİR ! VE ŞAHSIMA AİTTİR !

"Benden okulumu aldın, ailemi aldın, gençliğimi aldın, sırada ne var?" Sesi yükselen Hicran, ayağa kalkıp Meydan okurmuşcasına Amed'in karşısına dikildi. Hayatında ilk kez biri Amed'e kafa tutuyordu ve bu durum onu bir hayli şaşırtmıştı. "Kes sesini! Bende sana meraklı değilim, elimde olsa abinin beynini büyük bir zevkle dağıtırdım!" Amed sakin kalmaya çalışsada Hicranın ayarlarıyla oynaması onu öfkelendiriyordu. Hicran histerik bir kahkaha attı. "Beynini dağıtırmış! Yapamayacağın şeyin sözünü etme ağa!" Amed'in gözleri fal taşı gibi açıldı. Biri çıkacak ve Amed'e bu sözleri korkmadan söyleyecek öyle mi? Bu zihinleri yakan bir hayaldi. "Ağa dediğime bakma, senden ne ağa olur nede aşiret reisi!" Hicran yasaklı kelimeleri kullanınca Amed kendine hakim olmadı ve belinden silahını tek hamlede çıkartıp Hicranın kafasına dayadı. "Seni son kez uyarıyorum! Sesini kes!" Hicran korkmak yerine daha da delirmişti. Amed'in blöf yapmasına dayanamıyordu. "Hayatından başkası için vazgeçmiş birini ölümle korkutamazsın Amed!" İşte bu sözler Amed ve Hicranın arasındaki ilişkiyi derinden etkilemişti, bu etkileşim iyi mi kötü mü yalnız hikayede saklı.