"Hasta'nın yakını mısınız?" Mehmet doktorun sorduğu soruya hiç düşünmeden aklından geçen cevabı verdi. "Evet. Eşiyim. Karımın durumu nasıl?" doktor'un yüzü üzüldüğünü belirten bir hal alırken Mehmet'in kaşları çatılmıştı. "Çarpmanın etkisiyle eşinizin beynindeki kayıt bölgesi ciddi hasar almış" "Ne demek istiyorsunuz Doktor Bey?" "Organik Amnezik Sendromu yani beyin hasarına bağlı hafıza bozukluğu dediğimiz bir durum oluşmuş. Eşiniz uyandığında bir çoğu şeyi hatırlayamaya bilir" "Bir çoğu şeyi derken?" "Bunu uyandığında anlayabiliriz. Belki bir kaç yıl belki de bütün geçmişini unutmuştur. Ama başta da söylediğim gibi beyindeki hasar ciddi bir boyutta... Kendinizi her türlü duruma hazırlayın" doktor başka bir şey söylemeyip uzaklaştığında Mehmet derin bir nefes alarak elleriyle yüzünü sıvazladı. Adımlarını Meleğin kaldığı odaya doğru ilerletip camdan içeriye baktı. Genç kızın kan kaybından dolayı solgun bedeni mavi bir pikenin altında yatıyordu. Etrafında olan kablolar insana ölümü düşündürürken Mehmet'in aklında olan tek şey hafıza kaybı meselesiydi. Bir süre öylece orada durarak kıza bakmaya başladı. Aldığı kararın bencilce ve bir o kadarda tehlikeli olduğunu bilsede vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu kızı hayatında istiyordu ve hayatında da olmasını sağlayacaktı. Sonuçları ne olursa olsun. .. Yalanlarla inşa edilen aşkın gerçeğe dönüşmesinin hikayesi... Bu sefer Aşk, yalanın misafiriydi.

"Bu evde sigara içemezsin." Sigarasından bir duman çekip gözlerini kısarak havaya üflediğinde ayağa kalktı. Tam karşıma geldiğinde paketini avcunun içine alıp sigarasını Balkonun demirinde söndürdü. "Sen bana biraz daha bu halinle direktif verirsen, gözlerimle seni içeceğim Melike." "Sen, Of sınırları içerisinde olduğunu unuttun galiba?" Karşımda uykulu gözlerle yarım yarım bakan yamuk gülüşlü egoist, yanımdan geçerken cevap verdi. "Yanından geçerken insanın olduğu ilçenin adını zikredesi geliyor, unutmak ne mümkün?"

İlk anda patronuna aşık olan Beste her şeyi, terse çevirecek olan bir oyuna dahil olur. Ama bu oyun daha doğru düzgün amacına ulaşamadan biter. Bunun yanında birde ailesinden kaçan Beste'yi büyük bir sürpriz beklemektedir. Doğrular terse dönüyor. Ama onun hep bir kurtarıcısı var. Her ne kadar işleri zora sokan bir kurtarıcı olsada. Beste onu o şekilde seviyor. Kurgu tamamen bana aittir...

Yeni sürtüğün hayırlı olsun" "Sen kime surtük diyorsun?" "Sevgiline" "Sen hiç kendine baktın mı da konuşuyorsun aral?" "Aynen ya sen önce kendine bak sürtük!" Bu orospu bana sürtük dedi sakinim. "Eda sakın beni tutma yoksa sende dayak yersin" Elimi yumruk yapıp yeşimin gözüne yumruk atıp diğer elimlede saçlarını yakaladım. "Sen kime sürtük diyorsun seni fahişe!! Okuldaki herkezle birlikte olan benmiyim lan!!"

Bir adamla iki kadının hikayesi...

"BANA ABİ DEME "! "Ama neden sen benim abimsin?!" "HAYIR BEN SENİN ABİN DEĞİLİM" "Ne diyeceğim peki" "Abi harici" "Tamam "Dedim yüzümdeki sırıtışımla "Tamam sedat ABLA"bir şey demesine izin vermeden yürüdüm arkamdan bağırmasıyla durup gülmeye başladım. "BANA ABLA DEME!"??? Kimilerine göre sıradan olan bu hikaye , kimilerine göre bir hazine... ''Ergenliğin başlarında yazılmış saçma sapan bir kitaptır. Yorumlayın eğlenelim gençlerr sksksks''

Bir kız ve bir erkek ailesinin zorlamasıyla evlenirler birbirlerini tanımazlar ama zamanla bir birlerini seveceklermi yoksa herşeyi bitirip boşanacaklarmı

Küçücük bir bedeni nasıl sığdırdılar beyazlar içine? Oysa kendi halinde saf ve naif dünyadan kopuk bir kızken, koskoca konağa nasıl sığdırdılar? Her yeri intikam kokan bir adamın ruhuna işleyen kız... Hayat fazlasıyla Asel kokuyordu. ❝Madem ki sen kıydın benim kardeşime.❞ Hırsla üfledi nefesini orta yaşlardaki adamın yüzüne doğru. ❝Bak gör nasıl kıyıyormuşum senin kardeşine Vedat efendi.❞ © Tüm hakları yazar'a aittir. 5 Mart 2015'de yayınlanmaya başlanmıştır. Okuyucularıma sonsuz teşekkürler... #5 - Genel Kurgu 03.08.16

Şiyar Aşireti Mardin'in en büyük aşiretlerinden. 6 çocuğu olan Baran Ağa'nın tek inci tanesi en küçük ve tek kızı Fera. Nereden bilirdi ki en büyük acıyı da ondan yaşayacağını onu kaybedeceğini ve sırf berdel yüzünden... Baran Ağanın en zor zamanlarıydı. Yıllardır süren kan davası için bugün aşiret büyükleri toplanıp karar verilecekti. Babasını ve en büyük oğlunu bu yüzden kaybetmişti. En büyük oğlu Bartın kan davası yüzünden ölmüştü. Ellerinde karşısında ağıtlar yakan karısı ve inci tanesi Fera' nın boş korkulu ve kaygılı gözlerine bakarken oğlunun son nefesiyle her şey bitmişti. Şimdi ne yaparım derken daha erken aceleci konuşmuştu. Burası Mardin di her şey olabilirdi.

©08.11.2015 tarihinde kurgulanmıştır. Şimdi bak yine yalnızım. Yine bir saflık yaptım ve inandım bir aptal gibi sana.Bilemezdim değil mi sonun böyle olacağını? Dışardan bakıldığında kim ne der diye düşünüp göz yaşlarını saklayan ben şimdi her yerde ağlar oldum. Okulda,evde,tuvalette,derste,yatakta,otobüste,çünkü kızıyorum kendime.Nasıl bu kadar aptal olabildim diye. Inanmamam gereken ne varsa inandım diye.Sana karşı bir şeyler hissettim diye.Buna izin veremezdim.Hayatı bu kadar kontrollü yaşayan ben bunları yapmamalıydım. Şimdi o her yerde üşüyen ben üşümüyorum.Çünkü artık benim yanan bu bedenimin ateşini hiç bir rüzgar söndüremez. En fazla küllerim savrulur... |Doğrunun beden bulmuş haliyken hangi ara yanlışın ta kendisi olmuştum?|