Gözlerine baktığımda; bir şehrin yıkılışını gördüm. Bal rengi gözleri yaşarmaya başladığında; Hayal kırıklığı, Hüznü, Yaşanmışlıkları, Kalbinin kırılışını gördüm. En önemlisi; Gözleri benim çocukluğumu anlatıyordu. Hüznümü, Öfkemi, Çığlıklarımı, İç çekişlerimi, Göz yaşlarımı, Nefretlerimi, Belki de hüznümden arta kalan bir un tanesi büyüklüğündeki sevincimi anlatıyordu. ○○○ Ona "üzülme!" diyebilirdim. "Seni seviyorum!" diyebilirdim. Ama ona "ASLA BIRAKMAM!" dedim. Çünkü bu iki kelimenin yanında diğer bütün kelimeler hifayetsiz, zayıf, güçsüz, basit... olurdu. ○○○ "ASLA BIRAKMAM!" Bu iki kelime onun için her şeydi. Bazen "seni seviyorum!" Bazen "her zaman yanındayım!" Bazen "Gülümse!" Bazen "üzülme!" . . . En önemlisi; Bu iki kelime onu asla bırakmayacağımın habercisiydi. ○○○ Kendimi mutlu etmeyi öğrendiğimden beri kimseye ihtiyacım olmadığını anladım. Ta ki onun "BENİ ASLA BIRAKMA OLUR MU?" deyişine kadar. ○○○ "Bir ben var benden içeri" Yunus Emre --- Telif hakkı yazara aittir!© (Ç)alıntı yapılamaz!