Her gün bindiğim metrobüste, her zaman aynı koltukta aynı pozisyonda oturan kız. Kimdin sen?

⚠️ Acı Ve Gözyaşı kitabı ile bağlantılıdır ⚠️ Acı Ve Gözyaşı kitabının yan karakterleri, Gölgelere Sığınmak kitabının başrolleridir. İstediğiniz sıraya göre okuyabilirsiniz, ama Acı Ve Gözyaşını okumazsanız Gölgelere Sığınmak'ın sonunu anlamayabilirsiniz. Gölgelere Sığınmak I Gölgelere Sığınmak II Kördüğüm Seri iki kitaptır. Bağlantılı olan kitaplar; Acı Ve Gözyaşı Gölgelere Sığınmak I Gölgelere Sığınmak II Kördüğüm Zaman Paradoksu (henüz yazılmadı.) Her hikayenin ayrı bir hikayesi vardır, Zaman Paradoksu serinin son kitabıdır. Acı Ve Gözyaşı'nın devamını merak ederseniz Gölgelere Sığınmak II Kördüğüm kitabında özel bölüm olacaktır. ~~~~~~~~~~ Kumsal. Benim adım Kumsal. Yaşamaya çalışan, sürekli hayatı oradan oraya savrulan o kızdım, 14 yaşımda ailesinin katili yaşamayı hak etmeyen o kızdım, denek olarak kullanılan, Tanrı'nın cezası olarak verdiği o güce sahiptim. Belki de anne ve babamın katili olduğum için bütün bunları yaşıyorum. Bela mıknatısından farkı olmayan, biyolojik annem olduğunu öğrendiğim teyzemin hayatımı bir yapboz gibi inşa edip sonra parçaladığı o hayata sahiptim. Umutlarını annesi ve babasının mezarına gömüp, güçlü kalmaya çalışan, gözyaşlarını saklamayı 7 yaşında öğrenen o kızdım. Kirpi gibi adamı seven, onu sürekli yaralayan, ama ders almayıp onu affeden aptalın teki.. "Küçük kız çocuğunun güvendiği tek insanın elini sıkıca tuttuğu gibi tutmuştum ellerini, sen o elleride parçaladın Deniz.."

"Dersim başlamak üzere, görüşürüz!" Çağla'ya seslenirken yere oturmuş olan grubun yanından aceleyle geçtim ve kendi amfime doğru adımladım. O sırada gözüme çarpan panodaki duyurulara bakarken duraksamama engel olamadım. Ev arkadaşı arayan bir sürü ilanla karşılaşırken şaşkınlık, biraz da sevinçle telefonumu çıkardım ve ilanları bir bir fotoğrafladım. "Ev arkadaşı mı arıyorsun?" Arkamda duyduğum sesle sıçrarken korkuyla birkaç adım geriledim ve bana gülümseyerek bakan Pusat Dağdelen'i gördüm. Kalbim, tüm hızıyla çarparken benim bu korkmuş halime güldü ve birkaç adım atıp eliyle ilanlardan birini işaret etti. "Eğer öyleyse bu ilana özellikle bakmanı öneririm." Onun parmağıyla işaret ettiği kâğıt parçasına bakarken yazan isime ve yanındaki numaraya baktım. Pusat Dağdelen 05*** *** ** **

Hangisi daha kötü? En yakın arkadaşlarının ölümünü görmek mi? İçinizden birinin katil olduğunu bilmek mi? SEÇİM SİZİN...

Beste; Derste dedikodu yapan geometri öğretmeninin, Öğrencilere sürekli laf sokan Kasap Ahmet'in, Bahçeye çıkıp öğrencilere çaktırmadığını sanarak gülleri ağzına atan müdür yardımcısının, Edebiyat öğretmeni olup bitkilere takık olduğu için öğrencilerine sürekli bitkilerle ilgili laf sokan öğretmeninin, Sevmediği sınıfa müdürden azar yedirmek için türlü türlü planlar yapan Din kültürü öğretmeninin, Türklük damarı çok çabuk kabarıp ortalığı karıştıran Kop da gel Kemal lakaplı, Tarih öğretmeninin, Sevmektense nefret etmesini isteyip, soru sormaması için uzak durdukları Matematik öğretmeninin, Ona göre bütün öğrencilerin saygısız olduğunu iddia edip, önüne gelen öğrencileri disipline vermekle tehdit eden Fizik öğretmeninin, Arasında normal kalmaya çalışır.. Beste'nin dünyasına açılan kapıya hoşgeldiniz :) * "Ya bu sayko okul beni yenecek, ya da ben bu sayko okula kendi isteğimle yenilecem." "Hepiniz delisiniz!" Aramıza hoşgeldiniz saykolarım♥

Beş farklı kişi...beş farklı hayat... Birbirinden farklı beş kişi. Onları bir araya getiren kimliği belirsiz bir ceset. Cansu, Arda, Arya , Barış ve Savaş... Başta basit bir katil arayışı onların sorunlu hayatlarına sızıyor. Geçmişleri gün yüzüne çıkarken onlar hayatta kalabilecek mi? Olaylar bir katilden fazlası mı? Asıl önemli olan şey bu hikayenin başrolü kim? Ceset mi? Katil mi? Yoksa bu beş kişiden biri mi? Kim bilir belki de başrol hiçbiridir... Hiçbir şey göründüğü gibi değil... Daha önce okuduğunuz tüm kitapları unutun. Bu kitap tüm teorilerinizi çürütecek.

"Artık ölmek kulağıma o kadar kötü gelmiyor." Onun on iki kuralı vardı. Hayatıma girdiğinde öğrendiğim o on iki kural. Gerçekleştirmek için oldukça az vaktimiz olmuştu. Ama tamamlayabilmiştik. Sanki tüm olacakları hissetmiş gibi hepsini tam zamanında bitirmiştik. Benim gerçekten hayatı tadımlamama vesile olacak on iki kuralı gerçekleştirdiğim gün kapadım gözlerimi. Bir daha da açamadım. Bu bir başlangıcın değil, sonlanışın hikayesi. Şimdi, sana nasıl öldüğümü anlatacağım.

- Hanım efendi, dediğiniz yerde ceset bulamadık. Yanlış görmüş olabilir misiniz? Bana inanmıyorlardı. Sinirlenmeye başlamıştım. İki cesedin de bulunmaması biraz garipti, kabul ediyordum ama yanlış görmediğimden de emindim. - Bakın. Gördüğümden eminim. Biri saklamış olmalı. Başka mantıklı bir açıklaması yok. Sonra aklıma fotoğraf geldi. Makineden fotoğrafa baktım. Evet! Fotoğrafta görünüyordu. Sadece gölge gibi görünüyor olsalar da en azından yanlış görmediğimi ispatlardı. - İşte burada adam elindeki silahı kadına doğrultmuş. Kadın da burada. Görüyor musunuz? Söyledim size. Hayal görmüyorum. Fotoğrafı gören polis memuru şaşkınlıkla bir bana bir resme bakıyordu. Beni tedirgin edecek kadar uzun bir süre bunu tekrarladı. Tamam, şaşırmasını bekliyordum ama biraz aşırı tepki veriyordu sanki. Sonra telefonunu alıp birini aradı. - Komiserim. Burada bir bayan var. Sanırım sizin konuşmanız daha uygun olur.

Demir koleji nin sahibinin oğlu beyoğlu koleji ne gelse neler olur ? Bir yanda asi sabırlı zeki ve bir okadar da güzel bir kız Diğer tarafta ego yapmayı seven yakışıklı zeki çete lideri olan bir oğlan

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?