"Bezbronny Elio spętany w sidłach Apollina, boga słońca i gromu. Nieruchomy, ale wykręcony nonszalancko, lał się w jego ramionach. Bezsłownie, krzyczał, by go pragnąć, zdzierając sobie ciszą gardło. Schwytany w pułapkę, uciekając stromą, śliską drogą bez wyjścia." - ode to apollo - oliver & elio - january 2019

Nie dotykaj go Głupi dzieciak

❛ You're a rebel, Spellman. That's how I like my witches ❜ talksy z Caos, większość tłumaczona ۵

szczerze mówiąc nigdy nie wiedziałam, czy naprawdę czujesz się bogiem.

( PORZUCONE ) WE SURVIVED BUT WE PAID FOR IT. W obliczu nadchodzącej zagłady, T.A.R.C.Z.A. oraz Hydra zawiązują sojusz z tajemniczą rasą obcych, który kończy się dla ludzkości tragicznie. Prawie każdy z drużyny Avengers trafia do niewoli kosmitów, a reszta postanawia ocalić przyjaciół, choćby nie wiadomo jak trudna i niewykonalna byłaby to misja. ( AFTER THOR: RAGNAROK & BLACK PANTHER ) ( PETER PARKER × OC ) jedinegasonic © 2018/19

DEATH WILL BE YOUR DEFEAT. W końcu was odnalazłam. Jestem tu, byście czuli okrutny, obezwładniający ból. Byście byli skazani na wieczne tortury, które zapewnią wam wyrzuty sumienia. Będą zżerać was od środka i doprowadzać do obłędu. A ja utulę was do wiecznego snu. ( MARVEL CINEMATIC UNIVERSE - ONE-SHOT ) jedinegasonic © 2017

« superhero /ˈsuː.pəˌhɪə.rəʊ/ - someone who has done something very brave to help someone else » Bycie superbohaterem jest męczące, a bycie superbohaterem i nastolatkiem jednocześnie jest już cholernie wycieńczające. Peter Parker coś o tym wie. © 2016-2017 sookehh; fanfiction with Peter Parker / Spider-Man (Marvel)

AVENGERS CHAT @littleinsect: czy pisanie brzydkich słów jest na tym chacie zabronione? musze wiedzieć takie rzeczy, bo nie chce dostać szlabanu na wszystko od Pana Kapitana, jeśli napisałbym brzydkie słowo... @icedcapdorito: Tak, Peter. Jest. @dadofbirds: Nie, Peter. Nie jest. ZAPRASZAM! → @casxxton

gdzie peter pisze list pożegnalny dla tony'ego lub gdzie peter ma zamiar popełnić samobójstwo i chce się pożegnać przez list ze swoim idolem 10 V 2020 #19 IN PETERPARKER

Peter takes a step forward. Breathes. Peers down to the busy streets, trying to ignore the steady pounding of his heart, drowning and drowning his mind's cries. He's tired. He's so, so tired. Just another step, and he'll... fall. He's so, so, so close to the edge, that if he just leans- "Kid?" Peter startles. He turns, eyes wide and movements stiff. "Mr Stark."