16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Her acı günü, her çektiği işkence, her çaresizliği bedenine, tenine ve bakışlarına işlenmiş fırtına gözlü bir adam.Sizi yakıp yıkan, her hücrenizi geri döndürülemez parçalara ayıran dipsiz karanlığına rağmen nefesinizi kesecek, kalbinizi acıtacak kadar güzel biri.Yıllarca boş bir kabuk gibi yaşayan, intikamını, masumiyetini ve en önemlisi asla sahip olamadığı ruhunu arayan bir serseri. Ayaz Haznedar. "Şarkılara neden parça deniyor biliyor musun Safir? En ihtiyaç duyduğun anda eksik bir yanını tamamlayıveriyor bir tanesi çünkü. Sen yıldızların benim için yazdığı bir parçasın Safir, dünyamın karanlığına dayanamayıp beni terk eden ruhumun yerini doldurmak için bestelenmiş, dünyanın en güzel şarkısı." Ve bu ruhsuz serserinin kalbine dokunmayı başarabilen, Safir gözlü, kırık dökük bir melek. "Ve şimdi çal benim için Safir. Var olabilecek tüm sesler sussa bile sen, benim için çal...""

Yaşama sımsıkı tutunan kelebek ateşe uçtuğunun farkında değildi kanatlarının kül olacağından. Hem yanacak hem yakacaktı herkesi. Umut tohumu önce kalbe düşecek sonra dalından kopacaktı. Savrulacaktı sığındığı limandan. Fakat düşecekti aşka... 22.08.2016 genel kurgu #50 içinde 04.09.2016 genel kurgu #100 içinde 14.09.2016 genel kurgu #85 içinde 30.09.2016 genel kurgu #29 içinde 21.12.2016 genel kurgu içinde #47

"365 gün." Dedi bir sır verirmiş gibi fısıldayarak. "365 gün sonra kendi dünyama döneceğim." "Neden peki, yani niye geldin, niye gidiyorsun?" dedi Ömer de fısıltısına karşılık vererek. Yalnız olmalarına rağmen saklanıyormuş gibi seslerini kısıyorlardı. "Yapmamam gereken bir şey yaptım. Cezalandırıldım. Kanatlarımın yolunmasına razı gelemezdim, sürgünü seçtim." Dedi Daphne. Birden elini yüzüne kapatıp hıçkırmaya başladığında Ömer'in üzerine verdiği ince battaniye kaymıştı. Ömer bir telaşla battaniyeyi tutup kaldırdı, başını havaya doğru kaldırıp yanaklarını şişirdi. "Ama şimdi ben sana nasıl.. kıyafetlerini üstünde bile tutamıyorsun!" "Sana minnetlendim, artık benden ne istersen dileyebilirsin! Lütfen beni dışarı atma, ne yaparım hiç bilmiyorum!" dedi Daphne. Ömer dudaklarını ısırdı, peri olduğunu iddia eden bu kızı zaten nasıl bir vicdanla sokağa atabilirdi ki? Tuhaf tavırları, saflığı, kıyafetleri değil de çıplaklığı doğal gören kafasıyla dışarıda başına çok kötü şeyler gelebilirdi. Ömer bu kıza sahip çıkıp 1 sene boyunca yanında tutmaktan başka seçenek bulamıyordu. "Defne bak.." "Daphne." Dedi kız şirin şirin gülümseyerek. "Birincisi; senin adın artık Defne. Daphne ismini kimse ciddiye almaz. İkincisi; benim evim, benim kurallarım. Üçüncüsü; kıyafet giymek zorunlu!"

Sen zaten ne zaman benim oldun ki? Gökten ayaklarımın önüne düştüğünde mi? Ilk kurdelalarımı taktığında mı? Mektuplarının yolunu gözlediğim günlerde mi? Dudaklarımı ilk seninkilerle mühürlediğim anda mı? Yoksa tüm varlığımı sana emanet edip ruhumu seninle paylaştığımda mı? Galiba herkesin beni kırıp döküp parçaladığı anlarda, en büyük tekmeyi atıp gittiğinde benimdin. Aslında tarih hiç benim olmamış birinin gidişine şahit oldu. İşte ozaman anladım ki sen zaten hiç benim olmamışsın. Birine ait olmak ve ondan gitmemek benim kaderimmiş. *** 45 yıl önce yarım kalmış bir kalp ağrısı şimdiki gençlerin geleceklerini etkiliyor. Geçmişte kalan artık geçmişte kalmıcak. Gelecek artık geçmişten bağımsız var olamıcak.

"İyi" deyip telefonu kapattı. Ya da kapattığını sandı. Çünkü hala sesler geliyordu telefondan. " Bu oyun nereye kadar sürecek diyordu " bir ses.. Bu ses tanıyordum. Bu Karan'ın en yakın arkadaşı , Buğranın sesiydi. "Ömür bana aşık olduğunu itiraf edene kadar " " Ya itiraf etmezse, kızdaki inat ,sende bende yok , işin çok zor, hele evliliğin düzmece olduğunu öğrenirse seni kör kuyulara atar üzerine de beton döker" Ah canım benim beni çok iyi tanıyordu ama , allah aşkına bu adam ne saçmalıyordu ? "Öğrenmeyecek " dedi Karan. Boğuk sesi kulağımda yankılanırken , sinirle telefonu kapattım. Gözlerim aynadan Esrayla kesişti. "Bana spor ayakkabılarımı getir dedim. Hiç soru sormadan kutudan ayakkabıları çıkarıp önüme koydu. Annemin şaşkın bakışları altında , giydim ayakkabılarımı.. Bu arada kuaförde duvağımı takmıştı.. Tek kelime etmeden çıktım oradan. Sinir tepeme çıkmış , gururum ayaklar altındaydı. Demek bana oyun oynuyordu. Aynı öfkeyle gelinliğin eteğini toplayıp koşmaya başladım.. Ne bana deli görmüş gibi bakan insanlara aldırdım ne de yerlerde sürünen , leke olan gelinliğime.. Yıllar öce bir yerlerde aşkın tarifini okumuştum.. Rüzgar tenimi yalarken o geldi aklıma.. 1 Tatlı kaşığı romantizim. 3 Yemek kaşığı güven. 1 çay kaşığı paylaşım. 1 Pinçik şefkat. 1 çimdik eğlence 1 Kilo uyumluluk. Yarım su bardağı sabır.. Sabırdı , en son malzemesi , ve Karan tüm kotasını doldurmuş , başıma geleceklere hazırım diyerek bana hayatımın kazığını atmıştı.. Madem oyun istiyordu , o zaman oyun benim kurallarıma göre olacaktı... Önce işe şu sahte nikahı gerçek yapmakla başlayacaktım -

Irzına geçilmiş bir bedenin ruhu, sahibini hayata küskün bir insan yapar...

Sevdiğiniz bir adam için neleri göze alabilirdiniz? Hayatınızı bütünüyle değiştirmeyi göze almak aşkın bir parçası mıydı yoksa büyük bir çılgınlık mı? Eylül aşık olduğu adam uğruna ailesinden son kalan abisini yok saymıştı gözünü karartıp aşk için bir adım atarken sonuçlarının onu bir zaman sonra pişmanlık noktasına getirebileceğini tahmin edemezdi ki. Aşkın sizi hastalıklı bir tutsak hale getirdiğini bildiğiniz halde sevmeye devam eder miydiniz? Eylül bu aşk uğruna neleri görmezden gelip affedebilir ki? Gelin Eylül ve Berzan'ın hikayesine birlikte göz atalım.

Hayatınızda her şeyin çok güzel gittiği bir anı düşünün. Sevdiğiniz adam yanı başınızda kendiniz için doğru olduğuna emin olduğunuz bir adam ama sizi bu adamdan ayırabilecek ölümcül bir hastalık aranızdaki en büyük engel oluveriyor. Sevdiğiniz adam gözünüzün önünde ölümle pençeleşirken onun için ne yapabilirdiniz? Hangi kadın evlenmeyi düşündüğü adamın gözlerinin önünde ölmesine dayanır. Yarım kalan bir aşkın hikâyesi nasıl tamamlanır? Peki sizi sevdiğinizden ayıracak ölümün karşısında ne yapabilirdiniz? Sizce bir insan hayatında kaç kez aşık olur? Yarası kapanamayacak kadar derin bir hüznün içini kim doldurmaya cesaret edebilir ki? Kim uçmayı unutmuş kuşa uçmayı hatırlatır? Sorular karmaşasının içinde hayattan tek beklentisi bir gün kendisininde ölmesi olan bir kadının yarım kalan hikayesi.

Hangi erkeği seçecek? Çağla, hayatının en zor seçimini yapıyor. Bize de kararında yardımcı olmak düşüyor.