[tamamlandı] Uyanacaktı. Başını oynatıp yatış pozisyonunu değiştirdi. Sanırım gitme vaktim gelmişti. Ona son kez bakıp odasının açık kapısından koridora çıktım. Ses çıkarmamaya özen göstererek aşağı kata indikten sonra çıkış kapısına doğru adımladım. Çok az kalmıştı. Artık karşısına çıkmam gerekiyordu ve zamanı gelmişti. Bunun bilinciyle istemsizce kendi kendime mırıldanmama engel olamamıştım. "Çok yakında bebeğim...çok yakında!" ➰ Salona kısa bir göz gezdirirken birden kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. Karşısındaki televizyona dikkatli dikkatli bakıyor, arada da kahkahalarla gülüyordu. Korkmaya başlıyordum. Bana televizyonu işaret ederek "Görüyor musun Perri? Kadın kayak yaparken düştü ve kocası da onu kurtarmaya çalışırken kara bulandı. Bu televizyonda bu kadar komik şeyler olduğunu tahmin etmiyordum," dedi. Tamam, bu sefer gerçekten korkmalıydım. Sorun şu ki; televizyon açık değildi ve burada ikimizden başka hiçbir kimse yoktu.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"

Sert duygusuz bir adam. Güzelliği başına bela olmuş bir kadın. Onları bir araya getiren intikam hırsı. İstanbul'un delikanlısı

"Arabamda ne yapıyorsun? " "Düğünümden kaçıyorum ve sen yakışıklı beni kaçıran beyaz Bmwli prens oluyorsun." İşte bu hikaye böyle başladı. ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ Kovayı yere koyduktan sonra bir kovaya birde temizlik malzemesine bakmaya başladım. ''Eee sizi ne yapacağım hakkında bir fikriniz var mı? Eğer var da söylemiyorsanız çok kötü bozuşuruz ha. Ciddiyim bak.'' Birkaç ufak adım sesinden sonra burnuma erkek kokusu doldu. ''Hah çok güzel. Hem kaçak hem de kaçık bir gelin!'' #26 Mizah 29.04.2017 Sevgi içinde #37 12.05.2018 Sakar #1 12.05.2018 Kaçak #5 12.05.2018

KEMERLERİNİZİ SIKI BAĞLAYIN! MİZAH YOLCULUĞUNA BAŞLIYORUZ. "Hayırlı teskereler" dedi sevgili eski erkek arkadaşım. Hilal babaannesi tarafından büyütülmüş zeki bir tıp öğrencisidir. Babaannesinin zaman geçtikçe hastalıkları artmış ve en sonunda şizofreni hastası olmuştur. Hastalığı ilerledikçe Hilal'i ölen erkek torunu sanmaya başlamıştır. Bu da yetmezmiş gibi onu askere yollamak istiyordur. Hilal istenileni yapar, tabi işe önce saçlarını kesmeye başlayarak. Atıldığı macerada tek dileği kimliğini kimse öğrenmeden altı ay süresince askerliği bitirebilmektir. *Mizah *#72 20.12.2016* *#59 10.01.2017* *#55 11.05.2018 *#6 17.05.2018

| 09.05.2018 -Genel Kurguda 5. | | 11.10.2017 - Genel Kurguda 17. | | 15.09.2017 - Genel Kurguda 21. | "Ne diyorsun sen daye!Ben Neval'le evlenmem!Siz,nasıl benden habersiz bana kız istemeye gidersiniz! " --- "Yemişim kan davasını! Evlenmek istemiyorum ben!Siz Neval'i isterken bana sordunuz mu! Ama şunu unutma daye, Neval, bu eve gelin olarak gelirse ona hayatı zindan ederim!" --- "Sen...bana layık biri değilsin Neval'i." --- "Dayanamıyorum sensizliğe rıhemin..." --- "Şöyle ki gulamın;öyle bir gülüş attın ki... Herşey o an başladı..." * Baran ŞAHZEN'ın evrimi sizlerle :))) * * 02.04.2016 *

Adam güçlü esen bir Poyrazdı.Kız ise kendi sularında boğulan mavi bir Denizdi.Adam çok acımasız ve kendini düşünürdü.Kız ise hiç bir şeyden habersiz saf bir duru su misaliydi. Genç adam mavi gözlü kıza yaklaşırken ona bakar bakmaz nefesinin kesildiğini hissetti.Genç kızın Bütün vücudu olgun kıpkırmızı bir çilek gibi kokuyordu.Adam bu kokuya resmen 'mest' olmuştu.Hiç bir zaman onu bir kardeş gibi görmemişti. Adam birden kendinden bağımsız bir şekilde ellerini kızın yanaklarına koydu.O anda bütün vücuduna elektirik akımı sarmıştı.Adam her defasında bu karşısındaki kıza sözde baş belası diyordu.Ama normalde o onun tatlı baş belası oluyordu, Derin bir nefes alarak gözlerini kapadı ve kelimeler dökülüverdi dudaklarından.. "Tüm siyahlılığımla gökkuşağın olmaya geldim'' ********* 10/2/217 genç kız edebiyatında birinci sırada!