''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geç...
Siz: Bu dünya hep eksikti ama sen daha eksik gelmiştin. Tıpkı benim gibi. Demiştim ki belki de toparlanırız birlikte. Konuşmadan. Ben onun o bilmese de yanında olurum. Oldum da. İçten içe hep uyumadan önce yanımda bana iyi geceler dilemiştin. Bak çok mutsuzdum ben. Mutsuzluğuma bile yetememiştim. Sana rastladım. Ağlar...
"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana...