Yeter sıkıldım lan bu muhabbetten,ne işim varmışmış burada tek başıma.Ne işim var biliyor musun?Senin burada ne işin varsa o işim var.Siz erkekler bu ülkeyi koruyan ve vatana hizmet edenlerin sadece siz olduğunuzu düşünüyorsunuz.Çünkü askere sadece siz gidiyorsunuz,siz şehit düşüyorsunuz değil mi?Ama hiç düşündünüz mü o evladının ölüm haberini alan annenin halini.Siz bir kere ölüyorsunuz ama o anneler nefes aldıkları her gün tekrar şehit düşüyorlar ama yinede o cenazeye gelip vatan sağolsun diyorlar sadece vatan sağolsun.Savaşlarda hep sizleri kahraman olarak adlandırıyorlar ama arkada her ölenin acısını yaşayan,hepsinin acısını yüreğinde taşıyan o yüce yürekli kadınları ağladıklarından dolayı zayıf olmakla suçluyorsunuz.Benim burada ne işim mi var.Hani hep şehitler öldüğünde cenazelerinde bağırıyoruz ya 'Şehitler ölmez Vatan bölünmez' diye peki söylesene asker vatan nedir ?vatan uğruna herşeyini kaybetmeyi göze alacağın yerdir Anneni babanı evladını gerekirse kendini.Peki söylesene burası vatan değil mi.' #bordobereli #musaybin #öğretmen #aşk

Nefes Yağmur KUTAY ... Hayallerinin ardınan evi terketmek ? Gururuna bazı şeyleri yedirememek ? Bütün hayatını bir kenara bırakmak ? Koyduğu hedefi tamamlayabilmek için binbir çeşit zorlukla karşı karşıya gelip umursamamak ? Ve... Bir kız olarak askeri okula gitmek ? Orada tek olmak ? Kızdan asker olur mu ? Eğer bu sorular NEFES'e yöneltiliyorsa herşey olabilir !

'Koğuş kalk' Komutanın sesini duyan kızlar yavaş yavaş doğruldular. Saat henüz 5,30 du ve koğuşta ki kırk kızın hiç biri hayatında bu saatte uyanmamışlardı. Berran komutan bu uyuşuk kızlarla çatık olan kaşlarını daha çok çattı. Kızları askere almak kimin başının altından çıkmıştı bilmiyordu ama alaydaki tek kadın komutan o olduğu için kızları onun sorumluluğuna vermişlerdi. 365 gün bu kızlarla ilgilenecekti ve hemcinslerinden nefret eden bu kadın için bu görev işkenceydi. 'Bayanlar sizin keyfinizi bekleyemem. Sıraya girin... Hemen!' Koğuşta ki bütün kızlar duydukları bu sert sesten ürkmüşlerdi. Herkes yatağından bir anda kalkıp ranzanın önünde hazır-ola geçmişlerdi. Berran komutan kızların bu ürkmüş halini görünce yanakları hafif tebessüm halini aldı. Dışarıdan bakan biri bunu zor fark edebilirdi. Fikrini değiştirdi. Kızlara askerlik yaptırmak güzel olacaktı. Bu 12 ay kendisine değil kızlara işkence olacaktı.

Vatani icin yasadi bir hilal ugruna herseyden vazgecti O asla yenilmeyi ihaneti kabul etmedi O gercek bi vatanseverdi

Oğuz kağan'ın hayatı

Ülkücü hikayeleri

-Adı ne ? dedi Alparslan komutan -Asena o an sessizlik oldu.kız mıydı ? ... -ben buraya ölmeye geldim ve beni yolumdan kimse vazgeçiremez...

Bir kız düşünün. 19 yaşında bir kız. 19 yıllık ömrü boyunca hiç sevgiyi tatmamış, sevilmenin ne olduğunu hiç bilmeyen bir kız. Dağlarda teröristler tarafından yetiştirilmiş fakat onlardan hep nefret etmiş bir kız. Siz onun yerinde olsanız ne yaparsınız? Ölmek mi istersiniz, her şeye inat yaşamak mı? Öldürür müsünüz, yoksa nefret mi edersiniz? O tercihini öldürmekten yana kullandı. Peki kimleri? Okuyun ve öğrenin. @Askerkiz_hayat #vatan'da 5 <30.08.2019 #Asker'de 23 <30.08.2019 #bordobereli'de 14 <30.08.2019

Hani her 20 yaşında askere gidenler için ana kuzusu derler ya biz neyiz o zaman? Daha 14 yaşında hissettim ellerimde tüfeğin kara metal soğukluğunu. 14 yaşında ana hasreti ile ağlarken ordu malı ranzalarının mavi nevresimlerine sarıldım... Dışarıda yaşıtlarım her türlü itliği kovalarken, sözde ergenlik triplerine girip babalarının yüzüne çarparken kapıları... Ben sabaha kadar bölük komutanının kapısında esas duruşta nöbet tutuyordum baba hasreti ile... 14 yaşında düşünürsün ilk kez ciddi ciddi bir gün ölebileceğini... Hatta kendini boş verip yan yataktaki kan kardeşinin şehit haberini alırsam naparım diye düşünürsün ciddi ciddi. Ha işte biz o zaman büyümüşüz de bizim haberimiz olmamış. O yüzden hep 14 yaşında kalmışız...