Το όνομα της, σημαίνει μόχθος. Σημαίνει ωριμότητα. Λένε πως κάθε μία γυναίκα με αυτό το όνομα το έχει η μοίρα της, να καρφώνει δύο μελαγχολιες για μάτια στο πρόσωπο. Πόσο απέχει η μελαγχολία όμως από την ωμή, βίαιη εξαθλίωση ενός ανθρώπου; Η Ευδοκία, δεν έχει μελαγχολία στα μάτια. Δεν μοιάζει με τις άλλες. Τα δικά της κρύβουν μέσα τους πληγές... Η Ευδοκία δεν περνάει δυσκολίες μέχρι να μεγαλώσει... Μεγάλωσε...και εκείνο το μέχρι, δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά

Η Αρετή Ραΐση , μεγάλωσε... Τα αγοριστικα ρούχα που της άρεσε να φοράει στην εφηβεία , μετατράπηκαν σε σακάκια . Τα αθλητικά σε γόβες. Τα ανακατεμένα της μαλλιά σε ένα αυστηρό κότσο και το ύφος της, είχε χάσει εντελώς την αθωότητα έπειτα από όσα είχαν δει τα μάτια της. Τελείωσε με επιτυχία στη σχολή και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα σαν δικηγόρος και μάλιστα , ήταν από τις πιο σκληρές γυναίκες στο τομέα της που είχαν περάσει από τα έδρανα. Κι όμως...Εκεί που νομίζεις πως έχεις φτιάξει τη ζωή σου, όλα αλλάζουν... Ένα πρωί, πληροφορείται πως είναι πλέον η μοναδική κληρονόμος μιας κατοικίας, βαθιά μέσα στα βουνά της Κρήτης. Δεν είχε ιδέα από ποιόν. Δεν είχε ιδέα γιατί. Δεν είχε καν ιδέα αν είχε κάποιο συγγενή εκεί... Ποτέ κανένας δεν είχε αναφέρει τη Κρήτη μέσα στο σπίτι κι αυτό ήταν που της κίνησε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον... Μια μέρα, και ύστερα από ένα άτυχο γεγονός, αποφασίζει εν μια νυκτί να φύγει. Και η Κρήτη ήταν η επιλογή της... Μια επιλογή, ζωής μα και θανάτου. All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Το λευκό δαντελενιο της φουστανακι, ειχε λερωθεί από τις λάσπες. Ήταν συνήθεια όμως... Πάντα έλεγε στη μητέρα της να μη τα φοράει για να βγει να παίξει... Έσφιξε τη δεξιά της παλάμη , γύρισε το κεφάλι και του χαμογέλασε. Έπειτα έσφιξε την αριστερή παλάμη, χάρισε ένα ακόμα χαμόγελο και γύρισε προς τον ουρανό. Ήταν ξαπλωμένη ανάμεσα τους . Λαχανιασμενη από το κυνηγητό και χαρούμενη. Κρατούσε στις χούφτες της τα χερια τους και χαμογελούσε. Τρία μικρά παιδιά που μεγάλωναν μαζί... Πολλά τους ένωναν και άλλα τόσα τους χώριζαν... Διαφορετικές ζωές... Οικονομική κατάσταση... Ενδιαφέροντα... Τρόπος ζωής... Μα ένα πράγμα είχαν κοινό... Τη δυνατή φιλία και αγάπη μεταξύ τους... Πόσο αντέχει όμως άραγε ένας τέτοιος δεσμός με το πέρασμα του χρόνου; Πόση δύναμη χρειάζεται για να κρατήσεις τα όρια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια

Άνω των 🔞 Χαμένη σε ένα κόσμο σκοτεινό, μοναχικό και επικίνδυνο. Τα ναρκωτικά είναι για εκείνη η μόνη επιλογή αφού μόνο έτσι φεύγει ο πόνος και οι θύμησες γίνονται στάχτη. Στο δρόμο της θα βρεθούν δυο αδέρφια έμποροι ναρκωτικών. Μια απαγωγή. Ένα λάθος, ένα άγγιγμα και όλα χάνονται.... Ο ενας θα αλλάξει... Ο άλλος θα γίνει πιο σκληρός... Τρεις άνθρωποι μπλέκονται σε ένα θανάσιμο παιχνίδι... Γεμάτοι αμαρτίες συνεχίζουν να κάνουν κι άλλες... Αμαρτίες ασυγχώρητες, θανάσιμες... ⚠️ "Δώσε μου το χέρι σου!" λέει σοβαρός "Αντε ρε μαλακα τέλειωνε με την πουτανα!" Παίρνει θέση ο άλλος και φοβάμαι. Δε θα αντέξω άλλο ξέσπασμα. "Είναι καλή ρε, και για τη δόση της κάνει οτι θες" Απλώνω το χέρι και το κορδόνι με πνίγει. Αισθανόμαι το τσίμπημα και νιώθω τον υγρό θανατο να κυλάει στις φλέβες μου. ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 18🔞 Θα ανεβαίνουν μόνο τα διορθωμένα κεφάλαια Don't copy ©2017 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα. Κατοχυρωμένο κάθε νομικό δικαίωμα

Έχει άραγε η σιωπή χρώμα; Θα τολμούσα να πω, πως ναι... Ίσως θα της ταίριαζε το κόκκινο αν και στη περίπτωση μου, μόνο ένα είναι αυτό που της αντιστοιχεί :Το Λευκό 1η πνευματική κατοχύρωση με συμβολαιογραφική πράξη του 2017 Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Η Νάταλι Μπρούκς εργάζεται σαν χορεύτρια σε ένα από δεκάδες νυχτερινά κλαμπ του διάσημου νονού της νύχτας Σέθ Ναβάρο. Αποστασιοποιημένη για χρόνια από την οικογένεια της, ένα βράδυ λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που θα ταράξει την ήδη ταραγμένη της ζωή... Θα κληθεί να πάρει επί τη κηδεμονία της, μια ανιψιά που δεν έχει γνωρίσει ποτέ... Εκείνος αγνοεί την ύπαρξη της και εκείνη θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το πιο αδίστακτο άνθρωπο της Νέας Υόρκης. Πόσο εύκολα μπορεί το νήμα της ζωής της να κοπεί; Κι αν κοπεί, πόσο μπλεγμένο θα είναι με το δικό του; Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018-19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Η μοίρα είναι πουτανα ... Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε τουλάχιστον ύστερα από τόσα χρόνια... Ύστερα από τόσα ψέματα μα και τόσες αλλαγές... Πόσο δυνατά κολλημένο είναι ένα ήδη σπασμένο γυαλί; Πόσο τρόμο μπορεί να προκαλέσει μια τόσο αθώα λέξη όσο η "Αγάπη" ; "Μαλάκα νομίζω πως αυτό το θηλυκό δεν μοιάζει με τα άλλα τελικά..." "Σε βάρεσε η καψούρα;" "Δεν ξέρω... Πάντως πρέπει πάση θυσία να μείνω μακριά της..." "Έχεις πιει κανένα βαρύ ρε;;; Τώρα δεν έλεγες ότι δεν μοιάζει με τις άλλες;" "Γι αυτό ακριβώς πρέπει να μείνω μακριά...." Τι θα συμβεί άραγε όταν η μοίρα ενώσει τελικά το παρελθόν με το μέλλον ; Πόσο σκοτεινό μπορεί να κάνει το παρόν και πόση δύναμη θα χρειαστεί για να επιβιώσουν; Όταν τα ψέματα θα τελειώσουν , ο καθένας θα βρεθεί να δίνει τη δική του μάχη... Τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς! Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Ήταν τόσο δύσκολο να το δεχτώ. Τόσο γαμημένα δύσκολο να πιστέψω πως πιάστηκα κορόιδο. Τόσο δύσκολο να τους αφήσω να εισβάλουν στη ζωή μου ξανά...Και φυσικά ακόμα πιο δύσκολο να αφήσω εκείνον να προχωρήσει. Με έσωσαν...Η μήπως με μεταμόρφωσαν στο απόλυτο σκοτος; "Καταλινα είσαι έτοιμη;" ρωτάει ο Κάσιεν και γυρίζοντας τον βλέπω να μου χαμογελάει. Φοράει ένα μαύρο κοστούμι, έχει τα μαλλιά τραβηγμένα προς τα πίσω και στο χέρι...Στο χέρι έχει την αγαπημένη μου λεπίδα... "Πάντα ειμαι ετοιμη" λεω και πιανοντας αυτο το τόσο καθάριο μέταλλο , αυτή την αγνότητα του ατσαλιού, το βάζω στην εσωτερική θήκη του κατακοκκινου φορεματος μου... Ήρθε η ώρα να του δώσω το γαμήλιο δώρο μου... Don't copy ©2018/19 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα

Μόνη, χαμένη μέσα στους κρυους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς να γνωρίζει ούτε το όνομα της ... Ξύπνησε σε ένα σοκάκι, φορούσε μόνο ένα κατακόκκινο φόρεμα και δίπλα της υπήρχε πεταμένη μια φωτογραφία ενός άγνωστου άντρα . Μια τσάντα λίγα μέτρα μακριά έκρυβε μέσα της ένα χαρτάκι με μια διεύθυνση. Το προαίσθημα της , της έλεγε να μείνει μακριά από την αστυνομία. Ράιαν Λιαμ Λουκ Κασιεν Λαντον Ντερεκ Γκαμπριέλ Κρίστιαν 8 άντρες φαιμενικα φυσιολογικοί θα εισβάλουν στη ζωή της από το πουθενά . Ψέματα, λάθη, έρωτας, δοκιμασίες , αλήθειες που πληγώνουν και μια γυναίκα που παλεύει να βρει την ταυτότητα της ανάμεσα τους ... Κάποιος θα φέρει το μίσος .. Καποιος τον έρωτα... Κάποιος την προδοσία, τον πόθο και τον το θάνατο... Ποιοι είναι; Τι έχουν να της προσφέρουν και τι έχει εκείνη γι αυτούς; Ποιος έβαλε το χαρτάκι στη τσάντα; Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα; Η οφθαλμαπάτη είναι αρκετά δυνατή για να σε κρατήσει στο ψεύτικο κόσμο της .... Η μήπως όχι; Ένα ψυχολογικό θρίλερ αρχιζει... Don't copy ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα