Tylko podpowiem że nazywa się Crystal

Podjąć musi herosów siedmioro wyzwanie, Inaczej pastwą ognia lub burz świat się stanie. Dołączy do nich ta co zapomniana była, Poświęci się, choć wiecznie się kryła Przysięga tchem ostatnim dochowana będzie, A wróg w zbrojnym rynsztunku u Wrót Śmierci siędzie

Gdy ciemna woda opatuliła moje ciało, wszystko się zmieniło. Ah, Nico. Tak bardzo za tobą tęskniłam. Co, myśleliście, że to koniec? To dopiero początek. -•- Kontynuacja „Black Sea".

Dlaczego to zawsze ja muszę umierać? Dlaczego to mnie skazano na takie cierpienia? Nico, proszę. Ratuj. Tu jest tak ciemno. I zimno. Nie mogę oddychać. Nico! Gdzie jesteś? Czuję się taka samotna. Nie słyszę nic. Jest tak ponuro i cicho. Boję się. -•- Pierwsza część.

Wait, czy nie powinnam, więc znajdywać się w Obozie Herosów na Long Island? No cóż, nie do końca. Obóz Obrońców jest takim trochę odłamem Obozu Herosów, mianowicie chodzi o to, że zajmujemy się łapaniem potworów, które uciekły z Tartaru. Odgradzamy świat śmiertelników od mitologicznego i jednymi słowy: jesteśmy bardziej potrzebni niż tamci [...]Tak więc, żyłam sobie dość spokojnie w Obozie Obrońców, do dnia w którym Olimp nie upadł, a w moim życiu nie pojawił się Percy Jackson...

Zwykła nie zawsze musi być taka jak inni, taka jak schemat. 06/02/2017 - #171 w fantasy 04/03/2017 - #140 w fantasy 21/03/2017 - #114 w fantasy * Herosów troje w zaświaty powróci, Z boginią amnezji bieg historii dobry przywróci. Zdobywca sztandaru bluszczem złoto przykryje, Snem wiecznym z bogiem snów księcia okryje. Ognisko domowe upadnie lub powstanie, Zdecyduje o tym Hestii zdanie.

Wyobraźcie sobie że bogowie olimpijscy po ostatniej bitwie odrodzili się jako śmiertelnicy.

Przez czternaście lat żyłam z myślą, że jestem zwykłą nastolatką. Kimś takim jak inni. Chodziłam do normalnych szkół, nosiłam normalne ubrania i widołam spokojne życie. Jak to możliwe, że jeden moment, jedna decyzja zalosowała o mojej przyszłości? Teraz w moich żyłach płynie złota krew Olimpijskich bogów. A ja w końcu poznałam prawdę o moim istnieniu. Pierwsza opowieść jaką opublikowałam na wattpad. Nie będę jej zmieniać mimo wielu błędów, aby pokazać sobie (i innym) jak pisanie można wyrobić. Kiedy się ciężko pracuje, można zrobić niebywałe postępy

Opowiadanie jest o życiu szesnastoletniej Karii. Karia jest córką bogów. Ateny i Hadesa. Czy zmierzy się z zadaniem które zada jej jeden z bogów? Czy raczej odpuści?

- Możesz powtórzyć bo nie wierzę własnym uszom? - zwrócił się do mnie zdenerwowany Zeus. - Spokojnie kochanie - uspokajała go Hera. - J-ja p-przepraszam...- wydukałem. - Tantosie, zaufałem ci i powierzyłem opiekę nad naszą córką...- tu spojrzał na Herę - A ty mi mówisz, że nie wiesz gdzie jest?! - wykrzyczał, chyba mam przerąbane. To jest kilka zdań z prologu, bardzo serdecznie was zapraszam do czytania ^•^