"Mam wrażenie, że coś tu nam siada na łby. Jakbyśmy byli ciągle naćpani adrenaliną, niewyspani i przetrenowani... i dlatego wszystko robi się jakieś ostrzejsze, bardziej intensywne. Może to przez to? Może jesteśmy tylko napaleni, spizgani zmęczeniem, przegrzani po treningach, nie wiem. Ale jak na ciebie patrzę, ziomo... to nie mam pojęcia, czy to tylko ja tak mam." tylko Bromance może być wieczny. To historia o tych, co byli „jak bracia", dopóki nie oberwali krążkiem prosto w pysk i nikt już tego nie poskładał. O hokeju, gdzie zęby są opcjonalne, krew na lodzie nie robi wrażenia, a ból wpisuje się w tygodniowy grafik. O młodych ludziach, którym świat wydał się zbyt ciasny i zbyt nudny, więc zaczęli go rozmontowywać własnymi rękami, kawałek po kawałku, żeby sprawdzić, czy pod spodem jest cokolwiek wartego czucia. Jest tu lojalność tak ślepa, że aż głupia, obsesje udające osobowość i granice tak rozjechane, że nikt nie pamięta, po co w ogóle były. Są noce, które pachną fajkami i idiotycznymi decyzjami, akcje robione na samej adrenalinie i to chore, niepokojące poczucie, że wszystko zaczyna działać dopiero wtedy, gdy coś się sypie. A między nimi narosło coś, co nie potrzebuje nazw, coś, co się przyplątało i nie chce spierdalać.

Baekhyun i Chanyeol nienawidzą się do granic możliwości. To początek nowego roku akademickiego z burzą hormonów i zlewami emocji, z wędrującymi idiotami i skradającymi się frajerami. Chanyeol modli się, by przetrwać ten rok, mając nadzieję, że uda mu się zbliżyć do pewnego chłopaka, w którym od zawsze jest zauroczony. Ale o co prosi ponad wszystko inne jest to, że nie zostanie przydzielony do pokoju z Baekhyunem. Jednakże rozwój wypadków może okazać się łudzący i nie wszystko idzie zgodnie z planem. Co się stanie, gdy Chanyeol znajdzie niejakiego Byun Baekhyuna wpadającego na jego drzwi, napalonego, pijanego i śmierdzącego seksem? Czemu, nic oczywiście. * Oryginał: asianfanfics, użytkownik: blehmeh Tłumaczenie za zgodą autorki.