KADERİN KURBANI (KİTAP OLDU)
Moumounasaz
- LETTURE 13,978
- Voti 519
- Parti 10
"Bu uçurum beş yıl önce benim sonum olmuştu. Hep okyanusun dibinde çırpındım. Gecede yaşadım çünkü gündüzde hep yağmur, hep fırtına vardı... Sonra Leyan'ı ışığım yaptım. O Gece'ydi, bense Ay'dım." Yafes çekinerek elini uzatıp Sidre'nin elini tuttu. "Sonra sen girdin karanlık dünyama. Beş yıl sonra bir yıldız kaydı. Fakat Gece'de, Yıldız'a yer yoktu. Gece'nin hayatında sadece Ay olmalıydı. Ve Ay, Gece'yi korumak adına Yıldız'dan kurtulmak zorundaydı. Ama sonra fark etti ki, o Yıldız'ın amacı, Gece'ye zarar vermek veya Ay'ın yerini almak değil, Ay'la beraber Gece'yi aydınlatmaktı... Gündüzünde Güneş olmaktı... Yüreğini ısıtmaktı... Umudu olmaktı..." Sevdiğine hayranlıkla baktı. "Bir zamanlar ağlattığım şu mavi gözlerin uğruna... Gözyaşlarımı silmeye, umudumu yeşertmeye ve kapılarımı açmaya hazırım..." Bu defa ellerini kızın açık kumral saçlarına getirdi. "Bir zamanlar çektiğim saçların aslında her teli benim kurtuluşum, benim umudum..." İki elini kızın yanaklarına koydu. "Bir zamanlar tokat attığım yanakların aslında benim gülümseme sebebim... Ben Yıldız olayım, sense Ay ol! Beni affetmesen de, gecemdeki Ay ol! Hikâyedeki Güneş ol! Abis'in Güneş'i ol!"
Yafes ve Sidre...
Abis ve Güneş gibi...
İki kader kurbanının hikâyesi...