Kaçmak çözüm değildi. Kaderim bir adamın dudaklarından dökülecek kelimelere bağlanmışken, bana uzanan hiçbir el bunu değiştiremezdi. Ölüm enseme üflüyordu ve korku damarlarımda geziniyordu. Ruhum iki farklı bedende, iki farklı zamanda varolmuştu ve ben kendimi nasıl kurtarabileceğimi bilmezken, gelecekte tanıdığım insanları geçmişe sürükleyerek onları da ölüme sürüklüyordum. Evet, kaçmak çözüm değildi. Ama ait olduğum zamana dönüp her şeyi yakmak çözüm olabilirdi. ***** "Kalbini söküp atınca acın dinecek mi?" Yağmur damlaları toprağa düşerken gözlerimi açıp ona bakmakta zorlanıyordum. "Bağırıp çağırınca, delicesine haykırınca acın dinecek mi? Söyle, dinecek mi?" "Hayır." diye mırıldandı. "Kalbimi söküp atınca acım dinmeyecek, bağırıp çağırınca da... Onun kalbini söküp çığlıklarından şarkı bestelediğimde acım dinecek. Onun kanını ayaklarımın altına aldığımda ise her şey bitecek." Gözlerindeki intikam tutuşmayı bekleyen kıvılcım gibi geliyordu. Aramızdaki mesafeyi kapattı. "Onu mahvetmek istemiyorum." diye fısıldadı. "Ben onu yok etmek istiyorum."

Olivia şehrinde iki yüz yıl sonra yeni bir ateşin efendisi doğmuştu. Ve o on yedi yaşında bir çocuktu. ***** Bir balık kıvrılarak yüzdü, bir kaplan koşarak ağaçların arasında kayboldu ve bir kuş kanat çırparak gökyüzüne süzüldü. Ama hiç kimse, yaklaşan tehlikenin farkına varamadı. Şehri sinsice kuşatan klaud halkı, yaklaşan zaferin kokusunu almaya başlamışken, sokağın sonundaki köşeden, henüz on yedi yaşındaki bir çocuk çıktı. Simsiyah saçları, pasif olduğunu gözler önüne sererken, hayatından memnun değildi. Gözleri huzursuzca sokakta gezindi. Ama geleceğin ona vaadedeceği gücü görmedi. Avuçlarını pantolununa silerken, bir başka pasifin sokağa adım attığını fark edemedi. Başını kaldırdı ama yanı başında yürüyen ve iki taraf arasında kararsız kalmış değişkeni hissedemedi. Ve hiçbiri, tepede, onları gözetleyen Prensin varlığını anlayamadı. Bu şehre, bir efsane yaklaşmaktaydı. Ve kimse, onları yakacak ya da yıkacak kuşun farkında değildi. Atilla Yenilmez'e büyük bir güç emanet edilecekti. Ama Atilla bu Vedia'yı, çoktan sahiplenmiş olacaktı. Çünkü habersizdi, emanetler, geri alınmak üzere verilirdi. Ama her şeyden önce, Atilla gizemi çözmek zorundaydı. İlk yayınlanma tarihi: 09/08/2017 Kapak tasarımı busraa - ar

🔱 BİLİM KURGU #41 🔱 Belki bazı hatıralardır kişiyi kendi yapan, belki de yanındakilerdir... "Geri döneceksin, Vitae. Doğanın Krallığında geri döneceksin." demişti, görkemli kürkü ile aslan. Hayat, gülümsediğini sanmıştı. Kocaman kürkü rüzgarın etkisi ile çok büyüleyici gözüküyordu. Kendinden emin bir şekilde yukarıya doğru çıkarken tam bir kral gibiydi. Hem Hayat hem de Murni ona bakakalmıştı. Yavaşça tepeye çıktı. Aya doğru baktı ve Hayat'a yöneldi. Hayat, nefesini tutmuş bir şekilde aslana bakakalmıştı. Zihninde yine aynı sesi duyduğunda nefesini verdi. "Fabula kabul edecek varlığını, sen bulduğunda koruyucuyu. O zaman hak edeceksin iyiyi ve kötüyü." Kendi kaderini öğrenmesi onun için kötü olabilirdi ama aslan Hayat'ın anlamayacağını biliyordu. Farklı bir amaç uğruna gelmişti buralara kadar. İşe yarayacağını ve eskiyi geri getirebileceğini umuyordu. Küçük bir tebessümle ayrılmıştı ışıltılı su kenarından. 10/08/2017