"Σταμάτα να τρέχεις, αστυνομία!" άκουσα μια ανδρική φωνή πίσω μου. Σκατά!Άρχισα να τρέχω πιο γρήγορα. Τελικά ,ο μπάτσος με έφτασε και με άρπαξε. Τα πράγματα έπεσαν κάτω και εκείνος κρατούσε τα χέρια μου σε μια δυνατή λαβή πίσω απ' την πλάτη μου. Γύρισα και τον κοίταξα. Ωραίος είναι. Βασικά, είναι πολύ ωραίος. "Ω ναι, συνέλαβε με μπάτσε" αναφώνισα γελώντας πονηρά. -------- Η Αντριάνα είναι εδώ και 2 χρόνια μαθήτρια της 3ης Λυκείου. Ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει την σε κατάθλιψη μητέρα της και τον μικρότερο της αδελφό. Έτσι, αναγκάζεται να μπει στην παρανομία. Ο Βίκτωρ, ένας νεαρός αστυνομικός αναλαμβάνει την σύλληψη της Αντριάνας μα τελικά η μοίρα του επιφυλάσσει..άλλα πράγματα! Αν δείτε ιστορία ίδια με την δικιά μου μην μπείτε στον κόπο να μου το πείτε. Προφανώς την είδα ήδη και την αγνόησα. Do the same bishes !

"Πρέπει να χωρίσουμε"του είπα. "Τι ειναι αυτά που λες" είπε έκπληκτος. "Την αλήθεια" του είπα ξανά. "Δεν μπορεί να το εννοείς" είπε εκνευρισμένος αυτή την φορά. "Τα πράγματα ειναι πιο περίπλοκα από όσο φαντάζεσαι" του απάντησα. "Εξήγησε μου τότε." "Δεν γίνετε." "ΓΙΑΤΙ" φώναξε. ---------- Δυο τελείως διαφορετικά άτομα.Η Βικτόρια και ο Αχιλλέας.Η συνάντηση τους?Απροσμενη. Ότι έγινε στην συνέχεια?Ακομα πιο απρόσμενο. Μια ιστορία αγάπης στην οποία οι πρωταγωνιστες θα αντιμετωπίσουν διάφορες δυσκολίες,σκοτεινά μυστικά θα αποκαλυφθούν και η μοίρα θα δείξει το σκληρό της πρόσωπο. 5η θέση στον διαγωνισμό Love Story Competition 01/09/2018 1η θέση στην κατηγορία friends 03/09/2018 Cover made by @maraa223

Highest : #1 in spiritual Ήταν εκεί όταν κανένας δεν ήταν κοντά της ...η λεπίδα ...η μόνη αληθινη φίλη της ... Χόρευε στο ρυθμό που που οι δαίμονές της την επικαλουσαν να κάνει . Της άρεσε ! Της εδινε τη λύτρωση που δεν αντλούσε από πουθενά αλλού . Κάθε χαρακιά και ένα συναίσθημα που δεν μπόρεσε να εκφράσει , που δεν την άφησαν να κάνει! "Θα αυτοκτονήσω" έλεγε... Έβγαζε τα συναισθήματα της στους τοίχους της πόλης . Ζωγράφιζε -Shadow...- το ψευδώνυμο της... Κανένας δεν το ήξερε.... -Αργησα ? Με σκαναρε πρώτα . - Όχι , ίσα ίσα νωρίς ήρθες... Εγώ έρχομαι νωρίτερα για να ηρεμώ . - Να ηρεμείς από τι ? - Να ηρεμώ γενικά τον εαυτό μου . Τι με ήθελες ? Ωραία , έπρεπε να του το πω τώρα... - Χρειάζομαι μια χαρη .... Κοίταξε δεξιά και αριστερά. Κρυφογελασε. - Τη χάρη ?? Κομπιασα λίγο στην αρχή . - Εμμ...να. Θελω.... -Ναι....πάμε παρακάτω - Θα με μάθεις να δαμάζω το σκοτάδι μου ? Οι λέξεις βγήκαν από το στόμα μου και το σφηγμενο σώμα μου χαλρωσε . Το χαμόγελο χάθηκε κατευθείαν από το πρόσωπο του . Τα μάτια του γουρλωσαν . Έφυγε από τη θέση του και άρχισε να κινηται με αργά βήματα προς τα πάνω μου ....

Κάποτε το πιο σημαντικό για εμένα ήταν να μην δει κανείς το ημερολόγιο μου. Πλέον το δημοσιεύω. Ακόμη ένα βιβλίο που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Γεηηηηηη!

Ποίηση για το πόσο αγαπώ, το πως μισώ και το πώς σταδιακά, η ψυχική μου υγεία επιδεινώνεται. περιέχει αναφορές σε ψυχικές ασθένειες, σεξουαλική βία και αυτοκτονία.