Ένας κόσμος από φωτιά και στάχτη. Ένας κόσμος σωστή Κόλαση. Στην καρδιά του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, λίγο πριν τη μάχη του Στάλινγκραντ, δύο διαφορετικοί ήρωες αναζητούν τη δική τους κάθαρση, λίγο πριν την πτώση την τελική της αυλαίας.

Απολογισμός : Μία λέξη που σημαίνει την έκθεση και δικαιολογήση των πράξεων για τις οποίες κάποιος θεωρείται υπεύθυνος, ή τουλάχιστον που έτσι θεωρεί τον εαυτό του. Στην πολύπαθη συνοικία του Βερολίνου, το Νοικέλν, στο ζεστό εσωτερικό του ηλιόλουστου διαμερίσματος, η Χέλγκα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ζοφερή αφήγηση του αινιγματικού ηλικιωμένου Κλέβεν Σμιθ. Η ιστορία συνεχίζει την διαδρομή της. Ανάμεσα από τα βασανιστήρια, ανάμεσα από τα γαμψά νύχια της κτηνωδίας, ανθοί βλαστούν σπάνιοι, της φιλίας και της αγάπης σαν ένα λουλούδι της ερήμου. Και συγκινούν και γίνοται το φως της ελπίδας στην καταχνιά των ημερών. Για ακόμη μία φορά, θα δει μέσα από τα μάτια του αμφιλεγόμενου πρωταγωνιστή Όττο Σβάιγκερ, που επικίνδυνα ακροβατεί ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, την ηθική, το συναίσθημα και την ανάλγητη μανία του πολέμου. ΄΄Μερικές φορές μισούμε αυτό που φοβόμαστε ή αυτό που δεν καταλαβαίνουμε''

Η Σουηδία του 1919 μοιάζει όμορφη στα μάτια τής Ester, τουλάχιστον για λίγο, πριν αρχίσει να της θυμίζει την αρχή που έχουν οι εφιάλτες της. Κλειδωμένη σε ένα κάστρο, ξεχασμένη από τον κόσμο ... και τον χρόνο, με μόνη συντροφιά τις αναμνήσεις της και παλιές φωτογραφίες που δεν μπορεί καν να αγγίξει. Χαμόγελα από παλιούς εραστές και η θύμηση τής μοναδικής της αγάπης στολίζουν τα άδεια δωμάτια. Εξώφυλλο από την ταλαντούχα @i_seirw_mou_tora_ ©2020-2021 All rights reserved |Γκαμπριέλα Α.| medicina-

Μια φορά κι έναν καιρό, Αύγουστος πρέπει να ήταν, ξεκίνησα να σε θυμάμαι και ποτέ να σε ξεχνάω. Μια φορά και έναν... Αύγουστος πρέπει να ήταν, σε γνώρισα και ούτε που ξέχασα να σε θυμάμαι. 2021

Οχτώ άγνωστοι. Οχτώ διαδρομές με το τρένο στην Ευρώπη. Οχτώ εβδομάδες μακριά από όλους και όλα όσα γνωρίζουν. Παρέα μόνο με οχτώ...συνταγές. Φτιαγμένοι διαφορετικά ο ένας από τον άλλον, σύντομα θα μάθουν πως αποτελούν τα βασικά υλικά μιας μοναδικής συνταγής, που μόνο εκείνοι μπορούν να εκτελέσουν. Οχτώ υλικά με έναν προορισμό. Τη δυστυχία και τη γεύση που σου αφήνει μετά το φιλί. Τολμάς να τη δοκιμάσεις; Προσοχή: ερωτικές σκηνές ή/και ψυχολογικές All Rights Reserved ® Copyright © 2021 Despw, DL

Μπορεί η πόλη του Φωτός και του έρωτα, να είναι το Παρίσι, μα τα υπέροχα τοπία της Ιταλίας είναι αρκετά για να μαγέψουν, πραγματοποιώντας τα όνειρά σου. Η Μαριάντζελα εργάζεται ως σεφ σε ένα φημισμένο εστιατόριο, στην καρδιά του Μιλάνου. Με μια αποτυχημένη σχέση και έναν παραλίγο αρραβώνα, εξακολουθεί να ονειρεύεται και να αποζητά την αγάπη. Μια μέρα, ανακαλύπτει ένα πακέτο γραμμάτων, από έναν άγνωστο, ρομαντικό αποστολέα και εκείνη θα επιλέξει να βαδίσει στο μονοπάτι που της χαράζει, μέσω των επιθυμιών του....

Η Σάντρα είναι ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι. Έτσι θέλει να πιστεύει κάθε μέρα που βγαίνει στον δρόμο. Κάνει σόου σε μαγαζί, ντύνεται προκλητικά και λατρεύει να τραβάει πάνω της τα βλέμματα. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά, δεν μιλάει για εκείνη πιο δυνατά από το χαμόγελό της. Τι γίνεται όμως όταν ο περίγυρος ξέρει τις κατάλληλες λέξεις για να της κόψει τα φτερά και να μουτζουρώσει αυτό το χαμόγελο; Μάλλον η ελευθερία της σταματά εκεί που οι άλλοι αποφασίζουν πως δεν τους αρέσει η εικόνα που παρουσιάζει. Τι και αν δεν πείραξε ποτέ κανέναν τους; Εκείνο το βράδυ, αυτό δεν είχε καμία σημασία. Γιατί; Γιατί μπορούσαν!

Τι γίνεται όταν ο Χρήστος ένας σοβαρός αστυνομικός συλλάβει την ατίθαση έφηβη Ζέτα? Τι θα γίνει όταν θα προσπαθήσει να κουμαντάρει τον περίεργο και απότομο χαρακτήρα της? Τι θα γίνει όταν αυτοί οι δύο αντίθετοι χαρακτήρες ερωτευτούν? Στην ιστορία περιέρχεται σεξουαλικό υβριστικό περιεχόμενο αλλα και υπάρχουν σκηνές βίας Τα πνευματικά δικαιώματα ανοίκουν στην συγγράφεα don't copy paste #1η θέση 29.01 #2η θέση 28.01

Ακούω την βελόνα να τρίζει στο κορμί μου και το αίμα. Τσοπ, τσοπ. Κάνει το μαχαίρι καθώς κόβει κάθε αγγείο μέσα μου. Μίσησα κείνους που το έλεγχαν και έπεσα μέσα στην πισίνα με το βρώμικο νερό από την χειμερινή βροχή. Οι μπουρμπουλήθρες γαργαλούν τα αυτιά μου και οι τσιρίδες με κάνουν να φωνάξω. Αφήνω το νερό να κατέβει χαμηλά όσο γω ανεβαίνω ψηλά. Βγαίνοντας έξω στο κρύο καταλαβαίνω ότι στα χέρια μου βρίσκεται ένα μαχαίρι. Και γω τώρα γελώ. _____________________________ |04/11/2017 - 24/05/2018| Κεφάλαια 100 - 400 λέξεις. _____________________________ © neonsensuality, 2017 ® All rights reserved, Don't Copy the Story.