Bir kız var karanlığın içinde. Saçlarını ensesine kadar kesmiş, mutsuz bir kız... Belki de umutsuz. Bir de makas var ince parmaklarının kavradığı. Kız saçlarını mı kesmişti yoksa onlara sinen dokunuşlardan mı kurtulmuştu belli değil. Bu defa adam yoktu görünürde. O yüzden mi karanlığın içindeydi kız, yoksa adam mı kapatmıştı ışıkları? ~ "Beni kandırdın,"dedim aksini söylemesini ister gibi. Sonra sustum. Konuşmasını, inkar etmesini, gitmeyeceğini söylemesini bekledim. "Seni kandırdım,"dedi yaptığı şeyden gurur duyar gibi. Sesinde en ufak bir pişmanlık yoktu. Aksine oldukça soğuk ve pürüzsüzdü dudaklarından kopan kelimeler. Belki de canımı en çok yakan buydu. "Sana bir şans vermiştim." Gözlerini yere alarak duraksadı bir an . "Kendime bir şans vermiştim,"dedi dişlerinin arasından. "Sonra sen o'nu seçtin..."

Donmak üzereyken buldum onu, beyaz teni neredeyse tamamen morarmak üzereydi. Belkide geç kalmıştım... Çaresizlik içinde çırıl çıplak soyundum ve ölü gibi yatan kadının üzerine uzandım. Bedenime yayılan soğuğa inat Azrail ile savaşmaya başladım. Bana gelen bu mucizeyi ona vermeyecektim...

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Romantizm içinde #11 ❤ İlk görüşte aşka inanır mısınız? Peki aşkınız için neleri göze alırsınız? Mesela hayallerinizden vazgeçer miydiniz? Peki çok sevdiğiniz ailenizi geride bırakır mıydınız? Nazlı lise son sınıf öğrencisiyken kendini yasak bir aşkın bahçesinde bulur. Önünde iki seçenek vardır. Ya yasak olan meyveyi yiyerek aşkının peşinden gidecek ya da ailesine ve hayallerine sımsıkı sarılıp o adamı unutacaktı. Henüz on sekizinde korkusuz, ateş kadar sıcak, tutkulu ve sırılsıklam aşıktı o. Aras kalbinin ritmini bozan masum kızla karşılaştığında ya arkasını dönüp gidecek ya da kalbinin sesine kulak verecekti. Görünüşte her şey mükemmeldi onlar için ama ortada büyük bir sorun vardı. Çünkü Aras babasının isteği üzere bir başkasıyla evlenmek zorunda kalmıştı. Fakat bunu Nazlı'sından nereye kadar saklayacaktı. Henüz yirmi dördünde, hırslı, bencil ve kıskançtı ama kör kütük aşıktı o. Aras ve Nazlı imkansız bir aşkın içinde mutlu olacaklarını düşündüler ama kaderin onlar için farklı planları vardı. Aras kendini bir anda rakibi ve ezeli düşmanı Selçuk Derin, ailesi ve de aşkı arasında buluverdi. Artık aksiyon, entrika ve tutkuyla harmanlanmış bir hayatı vardı. Onların suçu yanlış zamanda karşılaşmak mıydı yoksa aşkın peşinden gitmek mi? Cevabı bu kitapta.

Esved; Karanlıkla sarılmış bir adam.... Lumina; Işığın içindeki parıltılar kadar saf bir kadın.. Hak etmediği birşeye el uzatmak bütün dinlerin ortak günahıyken.. Cehenneme birinci sınıf bileti olan bir adam bunu umursar mıydı? Umursamadı Esved... Tüm zerreleri adedince istedi kadını...

Yalanlarım bilendikçe kanatır dudaklarımı. Tenimden bir yama gibi sökülür dokunuşun. Söyle, bu yazgının hangi sahnesi ait gerçeğe? Bu kanlı tuzağı doğuran o mizansen sona erdiğinde, Dibi kör bir kadehten ölümü yudumladığım o gece, Uğuruna savaş başlattığım bir yemin verdim. Parmaklarımdaki alevler, kuklalarımın ipini takip ettiğinde, Ellerimde, düşmanlarımdan katre katre akıttığım kan izleriyle, Dudaklarımda çaldığım armonikanın yeğin melodisiyle, Sadece senin için yaşamaya devam edeceğim.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•