WattpadRomanceTR'nin "Genç Kurgu" okuma listesinde 🍁 İlk yayınlanma tarihi Mayıs, 2014 Düzenlenme tarihi Ağustos, 2018 Seçil Aktaş, yaşadığı travma sonucu hayallerini öldürmek zorunda kalmıştı on dört yaşındayken. Kurduğu her hayal, vücudundaki bir yıkımı temsil ediyordu onun için. Konuşmamayı seçmişti o artık. Kimeydi bu veryansını, kendisine miydi yoksa yalnızlığına mıydı bilmiyordu. Kabuk bağlamış acıları koparıp tekrar hatırlatıyordu ne için burada olduğunu, ne için savaştığını. Çalan bir telefon, insanın hayatını ne denli değiştirebilirdi peki? Seçil bunu öğrenmek üzereydi şimdi. Doruk Yalçınkaya, hayatına aniden düşen bir umut silsilesiydi onun için ama farkında değildi henüz. Doruk konuşuyordu, Seçil dinliyordu. Oysa Seçil konuştuğu kişinin Doruk olduğunu bile bilmiyordu. Nihayet Kupa Kızı, yaşadığı şehri terk ederek Kalsedon'a gittiğinde, büyük yalan sonunda başlıyordu. Telefondaki sesin sahibi olduğunu düşündüğü Görkem Seçkin'le yakınlaşırken, aslında Sinek Valesi'ni yanlış kişide aradığından haberi yoktu. Doruk ve Seçil arasındaki çekim giderek büyürken, Seçil, kalbini mi yoksa mantığını mı dinleyecekti? Peki ya geçmişinden gelen bir yabancı, bütün oyunun seyrini değiştirdiğinde, bildiği tüm doğruları ters düz ettiğinde ne olacaktı? "Geçmişinden vazgeçmeyenin, mükemmel bir geleceği olamazdı Kupa Kızı." ➖ Bu hikaye, kirlenmiş zihinlerin hikayesi. Bu hikaye, birbirlerini yalnızca sesleriyle tanıyan iki kişinin hikayesi. Bu hikaye, perçinlenmiş ruhların serbest kalma hikayesi. Bu hikaye, Kupa Kızı ve Sinek Valesinin hikayesi. Kapak Tasarımı: @japoncivciv

Yıl 2095 Alt Geçit adlı bir solucan deliği insanlığın sonunu getirmeye ant içmiş gibi tüm güneş sistemini yutarken Geride Kalanlar adı verilen dünyadan kaçamamış zavallı halk Alt Geçit'in soğuk ve radyasyon dalgaları ile ölümü bekliyor. Açlıkla beraber ortaya çıkan yamyamlık ve ihtiyar dünyanın son çırpınışı sayılan depremler ölümü daha da cazip kılıyor artık. Albino olan Kristal radyasyon yüzünden görme duyusunu yitirince sessiz sakin bir köşede ölümü bekliyor artık. Yaşam diye bir şey kalmadığı anda çıkagelen bir mucize uzun süredir unutulan duyguları ortaya çıkarıyor. Umut,mutluluk ve aşk.

Sinemis ve Ali'nin büyük aşkının heyecanıyla, şarkı tadında hayatlarıyla...

Beni kendine doğru çekip son kalan iç çamaşırımı da yırttığında artık saklanabilecek bir yerim kalmamıştı.. Bacaklarımı aralayıp üstüme uzandığında sadece fısıldayabildim.. -"Ben hala bakireyim... Lütfen.. Lütfen.." Ama bu sözlerim onu pek etkilememişe benziyordu.. -"O halde en eğlencelisinden başlayalım" dedi ve beni yüz üstü çevirdi.. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşmüş, yalvarışlarım ise fısıltıyla sessizleşmişti..